ดอกรักในมือมาร
บทที่ 20.(เกือบเสียใจไปตลอดชีวิต)
Dokrak Talk.
เราเดินหน้าง้อเข้ามาหายายบุญช่วยในครัวด้วยความขุ่นเคืองใจ น้อยใจ และอีกสารพัดความรู้สึกมากมายที่เราเองก็ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่าทำไมต้องรู้สึกแบบนั้น กับอีแค่ถูกเสี่ยเปรมบ้าอำนาจตวาดแค่นิด ๆ หน่อย ๆ ไม่ร้ายแรงเลยด้วยซ้ำ แต่เรากลับน้อยใจเขาขึ้นมาเสียอย่างนั้น ทั้งที่รู้ดีว่าไม่ควรรู้สึกแบบนั้น แต่มันอดคิดไม่ได้จริง ๆ
"หนูดอกรัก เป็นอะไรไปจ๊ะ ทำไมทำหน้าแบบนั้น ถูกเสี่ยเปรมดุมาอีกแล้วเหรอ?"
ป้าบุญช่วยเอ่ยถามเราด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใยเต็มที่ ทำให้เราที่กำลังคิดมากเลยเถิดไปไกลรีบดึงสติของตัวเองกลับมา
"ไม่มีอะไรหรอกจ้ะยาย เสี่ยเปรมสั่งให้ดอกรักมาบ อกยายให้ขึ้นไปจัดห้องให้เพื่อน ๆ ของเขาทีน่ะจ้ะ"
เราถ่ายทอดคำสั่งของเสี่ยเปรมให้ยายบุญช่วยรู้ แต่แอบแปลกใจว่าทำไมเรื่องแค่นี้ต้องให้ยายแกดป็ยคนไปทำด้วย จริง ๆ แล้วหน้าที่นี้ให้เ
