บทที่ 20 จัดการให้อยู่หมัด

2247 คำ

"ข้าวปุ้นวันก่อนแกไปเข้าห้องน้ำอีท่าไหนถึงได้หายไปทั้งคืนแล้วไหนจะเมื่อวานอีกทั้งวัน ถ้าวันนี้แกไม่มาเรียนหรือติดต่อไม่ได้อีกวันฉันว่าจะไปแจ้งความคนหายแล้วนะ" เสียงเข้มดุของกวินท์ดังขึ้นทันทีเมื่อเห็นฉันเดินเข้ามาในคลาสยังไม่ทันจะได้เดินไปนั่งลงข้างๆทำเอาฉันสะดุ้งเฮือก ปกติฉันไม่เคยเห็นกวินท์เป็นแบบนี้มาก่อนฟังจากน้ำเสียงและอาการตึงคงโกรธฉันมากเหมือนกัน ฉันรู้สึกผิดจนทำตัวไม่ถูกที่ไม่โทรบอกเพื่อนแถมไม่โทรกลับอีกต่างหาก วันนั้นฉันโดนสูบวิญญาณออกจากร่างสูญเสียพลังงานจนไร้เรี่ยวแรงแม้กระทั่งยกโทรศัพท์โทรออกหาเพื่อน ฉันเข้าใจความรู้สึกของกวินทร์ทำไมถึงได้โกรธแล้วทำหน้าบึ้งตึงใส่คงเป็นเพราะติดต่อฉันไม่ได้ทั้งคืนแถมยังลากยาวข้ามไปอีกวัน ไม่มีการโทรกลับหรือแจ้งข่าวใดๆ กวินท์คงเป็นห่วงฉันมากจริงๆ ถ้าเป็นฉันเพื่อนหายไปทั้งคนแล้วติดต่อไม่ได้อาการของฉันคงไม่ต่างจากกวินท์เหมือนกัน "แกฉันขอโทษนะที่ไม

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม