พวกเราสี่คนนั่งคุยกันเรื่องไอ้เจเจกับไอ้มาร์กเสร็จผมมองนาฬิกาข้อมือใกล้ถึงเวลาไปรับยัยจุ้นผมกับไอ้ติวเตอร์จึงรีบลุกขึ้นเพื่อออกไปรับเมีย ถึงยัยจุ้นจะสั่งห้ามบอกใครเรื่องผมกับเธอแต่เพื่อนผมมันจมูกไวรู้ทุกเรื่องอยู่แล้ว
"รีบกระดิกหางไปรับเมียเลยนะพวกมึงสองตัว เดี๋ยวนี้หางส่ายว่าง่ายขึ้นเยอะ" สงสัยต้องผมนัดหมอประจำไว้พาไอ้ดีเดย์ไปผ่าหมาในปากที่เลี้ยงไว้เป็นฝูงของมันออกไปบ้างเที่ยวไล่กัดชาวบ้านไม่เลือก
"เสือก" ผมด่ามันกลับแล้วรีบออกไปจากห้องขับรถตรงไปตึกนิเทศ พอลงจากรถผมรีบสับขาเดินไปหายัยจุ้นที่ตึกเพราะกลัวยัยจุ้นแอบหนีวันๆยิ่งชอบคิดหาทางหนีผมอยู่เรื่อยส่วนไอ้ติวเตอร์เดินตามมาติดๆ
"พี่คะพวกเราสองคนกำลังจะไปตึกคณบดีคณะนิเทศไม่ทราบว่าพี่สองคนพอจะรู้จักไหมคะพี่ช่วยบอกทางเราสองคนหน่อยได้ไหม เราสองคนเป็นเด็กใหม่ยังไม่คุ้นกับตึกต่างๆในมหาลัยพี่ๆช่วยเราช่วยเราหน่อยนะคะ" อยู่ๆก็มีสาวสวยยิ้มหวานเดิ
