คนเป็นสามียกแขนตั้งรับกำปั้นของภรรยา แรงเท่ามดมันไม่ได้ระคายผิวเท่ากับความรำคาญ แต่ท่าทางแข็งกระด้างที่แก้วไม่เคยเป็นกลับสร้างความไม่พอใจให้แสนเป็นอย่างมาก แต่ยังไม่ได้ครึ่งเมื่อได้ยินว่าเมียกำลังคิดจะมีคนอื่น อารมณ์หึงหวงบวกกับฤทธิ์สุราที่สร้อยฟ้าบรรจุกรอกใส่ปากให้ในตอนหัวค่ำ ทำให้ความกรุ่นโกรธกระฉูดจนขาดสติ
“ ฝันไปเถอะว่าฉันจะปล่อยให้ไอ้หน้าไหนมาแตะเธอได้ โดยเฉพาะไอ้แอ๊ดมันคงต้องกินแห้วไปจนวันตายนั้นแหละ ฮึฮึ! พี่คงจะปล่อยให้เธอตายอดตายอยากมากนักสิ ถึงคิดจะไปหาคนอื่นให้มันเกาแก้คัน บอกกันดีๆ ก็ได้.. จะให้เกามันตรงนี้เลยก็ได้ ” แสนก้มลงหาเมีย จมูกซุกไซ้ที่ซอกคอขาว เพราะต้องการสั่งสอนให้รู้ว่า ใครคือเจ้าของที่แท้จริง ไม่มีทางเสียหละที่จะยอมให้แก้วต้องตกไปเป็นของคนอื่น ถึงจะผิดเรื่องมีเล็กมีน้อย แต่ก็ไม่เคยคิดจะยกย่องใครคนไหนให้เสมอเหมือน
“ คนเลว! สกปรก! ฉันเกลียดพี่..ฉันจะไม่อยู่ที่นี้
