หญิงชราวัยเฉียดเจ็ดสิบเดินมาที่ร้านขายบะหมี่จับกัง เธอเข็นรถเข็นเล็ก ๆ มาด้วย มีขนมเซาปิ่งไส้เนื้อและไส้ถั่วแดงกลิ่นหอมชวนลิ้มรส ทั้งหมดเธอปรุงรสเองโดยมีลูกมือที่เป็นญาติข้างบ้านช่วยเตรียมของและทอดแป้ง
ม่านอวี้อันมองแจ็คสัน เขาลุกจากเก้าอี้ก้าวไปหาอีกฝ่าย และสิ่งที่เกิดขึ้นคือหญิงชราดีใจจนยิ้มไม่หุบ หลังจากรับช่อดอกกุหลาบเรียบร้อยก็ทั้งกอด ทั้งหอมเขา
“โอ้ ลูกชายของฉัน ซือห่าวคนเก่ง”
ม่านอวี้อันได้ยินเช่นนั้นก็ประหลาดใจ สตรีคนนี้เป็นมารดาของแจ็คสัน!?
“คุณผู้หญิงของผม” ชายหนุ่มว่า ก่อนช่วยเข็นรถเข้ามาพักในร้านขายบะหมี่ ตอนนั้นมีลูกค้าเขามาซื้อเซาปิ่งหลายคน แจ็คสันเลยทำหน้าที่ช่วยขายอย่างคล่องแคล่ว
ม่านอวี้อันนึกสนุกไปด้วย อีกทั้งกลิ่นเซาปิ่งก็กระตุ้นความอยากอาหารยิ่งขึ้น
“น่ากิน และราคาประหยัดจังค่ะคุณยาย”
หญิงชราเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเธอเปี่ยมไปด้วยพลังแห่งชีวิต พลอยให้ม่านอวี้อั
