ลวงรักเล่ห์วิวาห์

ตอนที่ 5 ไม่ใช่อย่างที่คิด

อธิเวชเขี่ยอาหารในจานอย่างไม่สบายใจ เขารู้ดีว่าพูดอะไรในตอนนี้คงไม่เหมาะ เลยรอให้ย่าเอื้อนทานอาหารเช้าเสร็จก่อนจึงจะพูดเรื่องปฏิเสธการแต่งงานกับปรางวลัยในภายหลัง

ปรางวลัยก็ทานอาหารแบบเกร็งๆ แล้วแอบชำเลืองมองอธิเวชที่มองตาแข็งใส่เธอด้วยความอึดอัด ก่อนจะรวบช้อนแล้วดื่มน้ำด้วยกิริยาที่นุ่มนวลจนอธิเวชขัดตา กับความจืดชืดของเธอ

“อิ่มแล้วหรือปราง” ย่าเอื้อนถาม

“ค่ะ คุณย่า” ปรางวลัยตอบแล้วยิ้มอย่างอ่อนหวาน ก้มหน้าหลบสายตาของอธิเวช

ย่าเอื้อนมองไปที่อธิเวช เห็นท่าทางที่เขี่ยอาหารในจานไปมาก็รู้แล้วว่าอธิเวชนั้นคงมีเรื่องร้อนใจ และคงไม่พ้นเรื่องที่จะต้องแต่งงานกับปรางวลัยเป็นแน่

“แม่นอมกับกุ้ง เก็บโต๊ะเลยก็ได้ ส่วนพ่อเวชกับปราง ตามย่าไปคุยที่ห้องนั่งเล่น” ย่าเอื้อนบอก แล้วลุกขึ้น โดยอธิเวชและปรางวลัยต่างลุกขึ้นจะช่วยประครองย่าเอื้อนพร้อมกัน แต่ปรางวลัยถอยให้อธิเวชรับหน้าที่นั้นแทน แล้วเดินตามไปอย่างเงียบๆ นึกในใจว่าเธอไม่สวยตรงไหน ทำไมอธิเวชถึงทำเหมือนรังเกียจเธอขนาดนั้น

พอเดินไปถึงห้องนั่งเล่น ย่าเอื้อนก็นั่งลงที่โซฟายาวตรงกลาง โดยมีอธิเวชและปรางวลัยนั่งเก้าอี้โซฟาตัวสั้นที่อยู่ข้างๆ ตรงข้ามกัน แล้วมองย่าเอื้อนเพื่อรอฟังว่าจะพูดเรื่องอะไร

“เห็นเวชบอกว่ามีธุระจะพูดกับย่า” ย่าเอื้อนถามอธิเวช

“ผมว่าจะขออนุญาตคุณย่าใหญ่ ออกไปอยู่ที่คอนโดข้างนอกครับ” อธิเวชบอกแล้วยิ้มอ้อนย่าเอื้อน

“บ้านช่องตัวเองก็มี จะไปอยู่คอนโดทำไม” ย่าเอื้อนถาม

“ผมมีเพื่อนเยอะครับ เกรงว่าถ้าพามาบ้านจะไม่สะดวก” อธิเวชบอก

“เพื่อนผู้หญิงล่ะสิ” ย่าเอื้อนถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูไม่พอใจเล็กน้อย

“ครับคุณย่า” อธิเวชยอมรับแล้วยิ้มหวานให้กับย่าเอื้อน

‘ที่แท้ก็มีแฟนแล้ว’ ปรางวลัยคิดอย่างผิดหวัง และเข้าใจแล้วว่าทำไมเขาถึงดูไม่พอใจเธอ

“ในเมื่อขออนุญาต ย่าก็จะบอกว่า ไม่อนุญาต พึ่งกลับมา จะไปอยู่ข้างนอก ไม่เห็นแก่หัวอกของย่าบ้างเลยหรือไง” ย่าเอื้อนพูดด้วยความน้อยใจจนอธิเวชรู้สึกผิด

“นี่แอบมีแฟนจนต้องขอย้ายไปอยู่ด้วยกัน เป็นผู้หญิงประเภทไหนกัน” ย่าเอื้อนบ่นออกมา แล้วเสียงเครือเล็กน้อย

“ไม่ใช่แฟนครับ แค่เพื่อนที่เรียนด้วยกันที่นู่นกัน” อธิเวชรีบอธิบาย กลัวว่าย่าเอื้อนจะเสียใจแล้วคิดมาก

“งั้นก็แสดงว่าเวชไม่ได้มีใคร ไม่มีข้ออ้างที่จะออกไปอยู่ข้างนอก และไม่มีข้ออ้างที่จะปฏิเสธการแต่งงานกับปราง” ย่าเอื้อนพูดแล้วมองอธิเวชด้วยสายตาที่จริงจัง

“คุณย่าครับ เรื่องไม่ให้ไปอยู่คอนโด ผมยอมนะครับ แต่เรื่องแต่งงาน ผมขอปฏิเสธ” อธิเวชบอกแล้วชำเลืองมองปรางวลัยด้วยหางตา ก่อนจะย้ายไปนั่งกอดย่าเอื้อนเอาไว้อย่างเอาใจ แล้วมองปรางวลัยด้วยสายตาที่ดูเมินเฉย

เขามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ท่านั่งที่เรียบร้อยอ่อนหวาน หน้าตาก็สวยพอใช้ได้ แต่ว่าไม่ใช่อย่างที่เขาชอบเลยสักนิด

‘มองเหยียดขนาดนี้ ฆ่ากันเถอะ’ ปรางวลัยคิดอย่างอึดอัด

“เอาเป็นว่าเรื่องแต่งงานเอาไว้ก่อนก็ได้ แต่ห้ามเวชไปอยู่ที่อื่น เวชอาจไม่รู้จักน้องดีพอ เอาไว้ให้เรียนรู้กันไปสักระยะ แล้วย่าค่อยถามเวชอีกครั้งก็แล้วกัน” ย่าเอื้อนบอกเสียงนุ่ม เมื่อถูกอธิเวชกอดอย่างนี้

“ขอบคุณครับคุณย่าที่เข้าใจผม” อธิเวชบอก

“งั้นไปพักผ่อนก่อนเถอะลูก กลับมาเหนื่อยๆ” ย่าเอื้อนบอก

“ครับคุณย่าใหญ่” อธิเวชรับคำแล้วเดินผ่านปรางวลัยแบบไม่เห็นเธออยู่ในสายตา

‘นี่นะหรือคนที่ฉันมองรูปทุกเช้าและก่อนนอน ให้ตายสิ ทำอย่างกับฉันไม่มีตัวตน หยิ่งชะมัด ไม่เห็นอบอุ่นอ่อนโยนเหมือนที่คิดเอาไว้เลย’ ปรางวลัยนึกในใจอย่างหงุดหงิด

“ปราง เข้ามานั่งใกล้ๆ ย่าสิลูก” ย่าเอื้อนเรียกปรางวลัยมานั่งข้างๆ แล้วกุมมือปรางวลัยเอาไว้

“ไม่ต้องคิดมากหรอกนะที่พี่เขาไม่อยากแต่งงานด้วย เขาไปเรียนเมืองนอกเมืองนามา คงคุ้นชินกับธรรมเนียมทางนั้นมา แต่ย่าคิดว่าไม่นาน เวชต้องมองเห็นความน่ารักของปราง แล้วอยากแต่งงานกับปรางแน่นอน” ย่าเอื้อนพูดปลอบใจปรางวลัย

“แล้วถ้าพี่เวช ไม่อยากแต่งงานกับปราง คุณย่าจะไม่บังคับพี่เวชใช่ไหมคะ” ปรางวลัยถามอย่างสงสัย

เธอเองก็ไม่อยากแต่งงานกับอธิเวชแล้วเหมือนกัน เพราะสายตาที่เขามองเธอมานั้น มันเหมือนกับว่าเขารังเกียจเธอมาก เธอเองก็คิดว่าตัวเองก็มีศักดิ์ศรีเหมือนกัน ถ้าผู้ชายไม่รักก็ไม่ได้อยากแต่งงานด้วย

“ปรางฟังย่านะ ไม่ว่ายังไง ย่าก็จะไม่ยอมให้ใครมาเป็นหลานสะใภ้ ถึงเวชจะไม่อยากแต่งงานกับปราง แต่ปรางต้องทำทุกอย่างเพื่อให้เวชยอมแต่งงานกับปรางให้ได้” ย่าเอื้อนบอกแล้วยิ้มอย่างมีความหมาย

“ค่ะ คุณย่า” ปรางวลัยรับปากด้วยความเกรงใจ

‘ทุกอย่างนี่คงหมายถึง พยายามเอาใจทุกอย่างสินะ เอาเถอะ เพื่อความสบายใจของย่าเอื้อน เราก็ต้องทำอย่างเต็มที่ แต่ถ้าถึงวันนั้นแล้วพี่เวชยังยืนยันคำเดิม อย่างน้อยเราก็ยังได้ทำอย่างเต็มที่แล้ว’ ปรางวลัยคิดในใจ เธอยอมทำทุกอย่างเพื่อทดแทนบุญคุณของย่าเอื้อน ที่อบรมและดูแลเธอเป็นอย่างดี

*********************

ในตอนบ่ายปรางวลัยทำขนมจีบเป็นของว่างเพื่อเอาใจอธิเวช เธอให้กุ้งนางยกไปให้อธิเวชที่นั่งพูดคุยกับย่าเอื้อนอยู่ที่สวนดอกไม้ แล้วเธอก็เตรียมน้ำอัญชันมะนาวเอาไว้ให้กุ้งนางยกตามไปอีกรอบ

ปรางวลัยเดินตามไปที่สวนแล้วนั่งก้มหน้าเล็กน้อย ขณะที่อธิเวชนั้นไม่ได้ปรายตามองเธอและกำลังทานขนมจีบด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข

“ป้านอมยังทำอร่อยเหมือนเดิมเลยนะครับ กลับมาวันแรกก็ได้ทานขนมจีบฝีมือป้านอมแบบนี้ ผมมีความสุขที่สุดเลยครับ” อธิเวชบอกแล้วกินขนมจีบจนเกือบหมด ทำเอาปรางวลัยแอบมองประนอมแล้วอมยิ้มให้กัน

“อร่อยมากไหมเวช” ย่าเอื้อนถามแล้วหันไปยิ้มให้ปรางวลัยที่ก้มหน้าอยู่อย่างเอียงอาย แล้วส่งสัญญาณให้ปรางวลัยบอกว่าเป็นฝีมือของเธอ

“อร่อยที่สุดครับ” อธิเวชบอกแล้วยกน้ำอัญชันมะนาวดื่มแล้วทำหน้าชื่นใจ

“ถ้าพี่เวชชอบ ปรางจะทำให้ทานอีกนะคะ” ปรางวลัยบอก

อธิเวชวางส้อมลง แล้วลดยิ้มลงเล็กน้อย เพราะอยู่ต่อหน้าย่าเอื้อนเลยไม่ได้แสดงความไม่พอใจออกมามากนัก แต่แค่นั้นมันก็มากพอที่จะทำให้ปรางวลัยรู้ว่าเขานั้นไม่ชอบใจเธอเลยสักนิดเดียว

‘พอรู้ว่าเป็นฝีมือเรา ก็วางส้อมเลย ตอนแรกกินแทบไม่วาง คอยดูเถอะวันหลังแม่จะแกล้งใส่สลอดให้กิน’ ปรางวลัยคิดอย่างหมั่นไส้ แต่ใบหน้านั้นยังยิ้มแย้มดูอ่อนหวานอยู่เสมอ

“จริงๆ แล้วมันเลี่ยนๆ ยังไงบอกไม่ถูกนะครับ แต่ผมไม่กล้าพูด กลัวป้านอมเสียใจ ว่าแล้วเชียว มันไม่อร่อยเหมือนเดิม ที่แท้ก็ ‘คนอื่น’ ทำนี่เอง” อธิเวชพูดเหน็บปรางวลัยเล็กน้อย

“เวช ไปพูดอย่างนั้น น้องจะเสียใจนะลูก ตอนแรกย่ายังเห็นเวชทานไม่หยุดเลย พอรู้ว่าเป็นฝีมือปราง ก็ติเสียอย่างนั้น” ย่าเอื้อนพูดอย่างรู้ทัน ไม่ได้ให้ท้ายอธิเวชที่พูดเหน็บแนมปรางวลัย

“ติเพื่อก่อไงครับคุณย่า ไม่อย่างนั้นก็จะคิดว่าตัวเองทำดีที่สุดแล้ว และไม่รู้จักปรับปรุงตัว” อธิเวชพูดเสียงนุ่มขยับเข้าไปกอดเอาใจย่าเอื้อน เขารู้ดีว่าย่าเอื้อนใจอ่อนกับเสียงนุ่มๆ และการกอดอ้อนของเขาเสมอ

“งั้นปรางก็เอาไปปรับปรุงนะลูก เผื่อแต่งงานกับพี่เขาแล้ว จะได้เอาใจพี่เขาถูก” ย่าเอื้อนพูดถึงเรื่องแต่งงาน จนอธิเวชนั้นรู้สึกอึดอัด แต่ก็ไม่กล้าพูดขัดให้ย่าเอื้อนต้องอารมณ์ไม่ดีในตอนนี้ เพราะเขาพึ่งพูดเหน็บแนมปรางวลัยไป

“ค่ะคุณย่า ปรางจะพยายามนะคะพี่เวช ถ้าพี่เวชไม่ชอบใจในจุดไหน บอกปรางได้เลยนะคะ” ปรางวลัยพูดอย่างอ่อนหวาน หากแต่แอบจิกสายตาใส่อธิเวช

อธิเวชไม่มั่นใจว่าเขาตาฝาดหรือคิดไปเอง แต่เขาเริ่มรู้สึกว่าคู่หมายของเขานั้นก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน

*********************