ปรางวลัยกำลังเตรียมตัวสอบในสัปดาห์หน้า เธอไม่เข้าใจในภาษาอังกฤษมากเท่าไรนักจึงขออนุญาตย่าเอื้อนไปหาอนวัฒน์ที่เรือนใหญ่ เพื่อให้เขาสอนภาษาอังกฤษให้เธอหลังเลิกงาน
“ก็ทำไมไม่ให้พี่เวชสอนให้ล่ะลูก” ย่าเอื้อนถาม
“นั่นสิคะ จะได้ใช้เวลาอยู่ใกล้ชิดกันให้มากๆ” ประนอมพูดอย่างเห็นด้วย
“ตอนแรกปรางก็ว่าจะให้พี่เวชช่วยสอนค่ะ แต่ว่าพี่เวชทานข้าวเสร็จก็รีบขึ้นห้องเลย บางวันทานมาจากข้างนอก กลับมาถึงก็ไม่มองหน้าปรางด้วยซ้ำ” ปรางวลัยพูดเสียงเบา
“นั่นสิ ช่วงนี้พ่อเวชกลับค่ำมาก บางวันก็ไม่ได้มาทานข้าวด้วยจริงๆ นั่นแหละ” ย่าเอื้อนพูดขึ้นมาแล้วมองหน้าประนอม
“หรือว่าไปขลุกอยู่กับคุณอัญคะ” ประนอมออกความเห็น
ปรางวลัยก้มหน้าลง ถึงปากบอกอธิเวชว่าไม่ได้รักเขา แต่ลึกๆ ที่แล้วเธอก็แอบประทับใจเขา เคยมองรูปอยู่ทุกเช้าเย็น ก็มีบ้างที่จะรู้สึกผูกพันและแอบหวงเขา เพราะเขาคือว่าที่สามีของตัวเอง
“ไม่หรอก พ่อเวชไม่
