หลังจากเก็บโต๊ะอาหารแล้ว ปรางวลัยก็เดินไปหาย่าเอื้อนที่ห้องนั่งเล่น แล้วคลานเข้าไปกราบที่ตักของย่าเอื้อนเพื่อที่จะมาสารภาพความผิด
“อะไรหรือปราง กราบย่าทำไม”
“คือ เมื่อสักครู่ ปรางแอบใส่ฟ้าทะลายโจรในวุ้นตาลถ้วยของคุณอัญค่ะ” ปรางวลัยบอกแล้วก้มหน้ารับผิด
“แล้วมาบอกย่าทำไม” ย่าเอื้อนถามเธอแล้วลูบผมเบาๆ
“ปรางแค่รู้สึกผิดค่ะ ที่หมั่นไส้เธอแล้วอดแกล้งไม่ได้ ปรางกลัวคุณย่าจะผิดหวังในตัวปราง” เธอบอกเสียงเบา
“ไม่หรอก ย่าบอกปรางแล้วไง ว่าให้ทำยังไงก็ได้ ให้ปรางแต่งงานกับเวช”
“คุณย่าไม่โกรธปรางใช่ไหมคะ” ปรางวลัยย้ำถามเสียงอ่อน
“ไม่หรอก” หญิงชราบอกแล้วยิ้มให้ปรางวลัยอย่างอ่อนโยน จนปรางวลัยนั้นรู้สึกสบายใจขึ้นมา
พออธิเวชเดินเข้ามา ปรางวลัยจึงลุกขึ้นไปนั่งที่เก้าอี้ด้านข้าง เขานั่งลงข้างย่าเอื้อนแล้วยกมือไหว้ขอโทษที่อัญชลีก่อเรื่องบนโต๊ะอาหาร
“กลับไปแล้วหรือ” ย่าเอื้อนถามเสียงเรียบ
“ครับ คุณย
