EP 4 หึงหมี

1039 คำ
ตรัสตรัยคิดว่าใช่ และต้องใช่แน่ๆ ! ตั้งแต่เช้าที่กินข้าว มาจนถึงซื้อเสื้อผ้าใหม่และของใช้จำเป็นของนิดา ซึ่งกว่าจะซื้อครบก็เย็นย่ำ หญิงสาวยังไม่สบตาเขาเลย เอาแต่มองไปทางอื่นอยู่ตลอด นี่ไง เธอไม่สบายใจที่เขาล่วงล้ำร่างกายของเธอ ตรัสตรัยเลยพยายามไม่แตะเนื้อต้องตัวเธอให้นิดารู้สึกแย่มากไปกว่านั้น แต่เมื่อเข้ามาในคอนโดมิเนียมของเธอเพื่อพาพนักงานของบริษัทรับจ้างย้ายบ้านมาช่วยหญิงสาวเก็บของ เขาก็รู้สึกอึดอัดไปหมดเพราะที่นี่แคบมาก ถ้าเทียบกับทุกคอนโดที่เขาหรือญาติร่วมนามสกุลเป็นเจ้าของ ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนเขาเป็นสโนว์ไวท์ที่เข้ามาในบ้านของคนแคระ ถึงเพดานจะไม่ได้เตี้ยจนติดศีรษะ แต่ก็เตี้ยมากจนรู้สึกอึดอัดอยู่ดี ยิ่งมีพนักงานขนส่งมาช่วยเก็บของแพ็กใส่กล่องด้วย ตรัสตรัยไม่รู้จะวางมือไม้ไว้ตรงไหนถึงจะไม่โดนตัวเธอ และไม่โดนเฟอร์นิเจอร์ในห้องเลยเนี่ย! “คุณนิด ระวังครับ” “อ๊ะ ขอบคุณค่ะ” นิดาหันมามองสบตาเขาเป็นครั้งแรกของวัน เพราะเธอเดินช่วยพนักงานเก็บหนังสือบนชั้นวางจนเกือบโดนกล่องชนเข้า แต่ชายหนุ่มดึงเอวบางให้เข้ามาชิดกาย เขาก้มมองเธอ เพราะกังวลว่าเธอจะเจ็บตรงไหน แล้วหญิงสาวก็หลบตาเขาอีกหน เธอหันไปยิ้มให้พนักงานที่หันมาขอโทษเธอ ก่อนจะพูดกับเขาทั้งที่ไม่มองหน้า “ดะ เดี๋ยวนิดขอไปดูของที่จะเอาไปด้วย ในห้องนอนก่อนนะคะ” “ครับ” เมื่อเอวบางหลุดจากมือไป ตรัสตรัยก็แทบจะเดินลอยๆ ตามเพราะไม่อยากให้เธอห่างกาย แต่ชายหนุ่มก็ยั้งใจไว้ บอกตัวเองว่าเธอยังไม่พร้อมจะใกล้ชิดเขา เพราะเมื่อเช้าแท้ๆ ละเมออะไรบ้าๆ ! ตรัสตรัยบริภาษตัวเองอย่างหัวเสีย โดยไม่ทันรู้เลยว่าตอนนี้เขากำลังยืนหน้าตาบึ้งตึงเหมือนโกรธคนทั้งโลก จนพนักงานที่กำลังแพ็กของถึงกับขนคอลุกชันด้วยความกลัวกันไปหมดแล้ว... “โอเค แค่นี้ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ” นิดายังอายตรัสตรัยเรื่องเมื่อเช้า เลยซ่อนตัวอยู่ในห้องนอนจนพนักงานเก็บของแพ็กของใช้ที่จำเป็นของเธอครบ ซึ่งใช้เวลาทั้งหมดแค่ครึ่งชั่วโมงเอง ถึงแม้ของเธอจะไม่เยอะก็เถอะ แต่มืออาชีพนี่ก็สุดยอดไปเลย “คุณ” แล้วเสียงเรียกจากทางหน้าประตูก็ทำให้นิดาหันไปมอง เธอเห็นตรัสตรัยยืนพิงขอบประตู ล้วงมือข้างหนึ่งเข้าไปในกระเป๋ากางเกง ดูเหมือนเขาจะลืมโกนหนวด การที่มีตอหนวดบนหน้าเขา รวมกับชุดลำลองที่ตรัสตรัยสวมวันนี้ เลยทำให้ชายหนุ่มที่ปกตินิดาจะเห็นเขาสวมแต่สูทสุภาพ บุคลิกเรียบหรูดูแพงเสมอ เพราะส่วนใหญ่ก็เจอกันที่ออฟฟิศ กลับดูเฟียร์สเป็นพิเศษ นิดาหน้าแดง หันหน้าหนีเขาครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ของวัน โอ๊ยตาย.... นอกจากอายเรื่องเมื่อเช้า ยังเขินลุคใหม่ของว่าที่สามีตัวเองจนไม่กล้ามองหน้าเขา รู้ถึงไหนคงอายถึงนั่น ถ้าเพื่อนสนิทเธอรู้ คงแซวยันลูกบวชแหงเลย! “ข้างนอกเก็บของเสร็จแล้ว คุณจะออกไปดูหน่อยมั้ยว่าเหลืออะไรที่เราจะเอาไปเองหรือเปล่า” “มะ ไม่ค่ะ” นิดาทำเป็นมองอะไรต่ออะไรในห้องนอนที่เหลือแค่เฟอร์นิเจอร์กับของประดับที่เธอไม่คิดจะเอาไปด้วย ก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นตุ๊กตาหมีตัวใหญ่บนเตียงนอน โธ่! ลืมได้ไงเนี่ย ร่างบางปรี่ไปอุ้มตุ๊กตาขึ้นมา มันตัวใหญ่มากจนปลายเท้านุ่มนิ่มของตุ๊กตาอยู่ตรงเข่าเธอ ทั้งที่ส่วนหัวของมันชิดกับริมฝีปากของหญิงสาวเลย “นี่ค่ะ ที่เราจะเอาไปด้วย น้องลูกหมี! เมื่อคืนนิดไม่ได้นอนกอดน้อง นิดเลยนอนไม่หลับ” นิดายิ้มหวานจนตาหยีด้วยความดีใจ ก่อนที่เธอจะดูกังวลสีหน้าของชายหนุ่มที่เปลี่ยนไปอย่างมากตอนนี้ “คุณตรัส... เป็นอะไรหรือเปล่าคะ” เสียงถามจ๋อยๆ ของเธอทำให้ตรัสตรัยเพิ่งรู้ตัวว่าเขากำลังยืนมองเธอหน้าบึ้ง เพราะหึงหมี! อะไรอะ อะไร! ไอ้หมีตัวผู้นั่นมันอะไร! แล้วชื่อมุ้งมิ้งนั่นมันอะไร น้องลูกหมีเนี่ยนะ! ทำไมเธอต้องนอนกอดมันทุกคืน แล้วทำไมมันต้องอยู่บนเตียงเธอด้วย ทำไม ทำไม! ตรัสตรัยโวยวายในใจ แม้ว่าภายนอก สีหน้าของเขายังคงบึ้งตึง ก่อนจะค่อยๆ เปลี่ยนเป็นนิ่งเรียบ เพราะไม่อยากให้เธอกลัวเขามากไปกว่านี้ แต่ตรัสตรัยไม่ใช่เตวิชไง! เขาไม่ใช่ผู้ชายหน้าดุ ตาขวาง เหมือนคนโกรธตั้งแต่ก้อนหินยันพระจันทร์แบบเตวิช ลูกชายของเขาซะหน่อย การที่เขามองเธอหน้านิ่งๆ ไม่ได้ทำให้นิดาสบายใจเลย เพราะปกติตรัสตรัยน่ะ...จะมองเธอด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความเสน่หาจนเธอรู้สึกอบอุ่นใจเสมอ “ขอโทษทีคุณนิด ผมนอนน้อยไปหน่อย กลับบ้านเรากันเถอะ” ‘บ้านเรา’ ไม่รู้ทำไม แค่ประโยคเดียว นิดาถึงกับน้ำตาซึม... “เฮ้ย คุณนิด ร้องไห้ทำไมครับ” อาการโวยวายของเขาทำให้นิดายิ้มทั้งน้ำตา เธอปล่อยตุ๊กตาหมีลงพื้น ก่อนจะวิ่งไปกอดเขา ซบหน้ากับอกกว้าง และรับรู้ถึงอ้อมกอดของเขาที่สร้างไออุ่นตั้งแต่หัวใจ ไล่ละไปจนถึงวิญญาณ “นิดรักคุณ” ตรัสตรัยไม่คิดว่าจะถูกบอกรัก เขาตกใจนิดหน่อย ก่อนที่ดวงตาคู่คมจะอ่อนแสงลง ชายหนุ่มจุมพิตที่กลางกระหม่อมหญิงสาวอย่างอ่อนโยน ก่อนกระซิบตอบด้วยถ้อยคำที่ออกมาจากใจ “ผมก็รักคุณ”
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม