EP 5 หนุ่ม Gen X สาว Gen Y
1460 คำ
เออ เขาหึงหมี
แล้วก็หึงมากด้วย...
ตรัสตรัยไม่เข้าใจเลยว่านิดาจะหอบตุ๊กตาหมีมางานแต่งงานของเขากับเธอทำไม! ตอนนี้ชายหนุ่มสวมชุดสำหรับอาฟเตอร์ปาร์ตี้เป็นสูทสีขาว และกำลังยืนกอดอกมองตุ๊กตาหมีตัวยักษ์บนเตียงด้วยปลายคิ้วที่กระตุกไม่หยุด เพราะเขม่นหมี!
หลายวันที่ผ่านมา นิดายุ่งมากทั้งเรื่องเกี่ยวกับการเป็นเจ้าสาว ทั้งยังไปช่วยลูกชายของเขาสอนงานเลขาใหม่อีก ตอนกลางคืนเธอก็นอนคนเดียวได้แล้ว เพราะมีหมี! เลยไม่ต้องการให้เขาเข้าไปจับมือเธอจนกว่าจะหลับเหมือนคืนแรก
หงุดหงิดฉิบหาย
ไอ้เตนี่ก็ยังไง ขาดเลขาไปคนเดียว อย่างกับโดนตัดแขนตัดขา!
ไอ้ลูกชายคนนี้ มันจะติดเมียเขาเกินไปแล้ว!
“คุณตรัส เสร็จแล้วค่ะ”
ตรัสตรัยหันมองตามเสียงด้วยสีหน้าหงุดหงิด แต่เมื่อเห็นร่างบางในชุดเดรสสีฟ้าน้ำทะเลแบบเรียบ ทว่าเข้ากันกับรูปร่างเล็กบางของเธอ บนเรือนผมที่ถูกย้อมเป็นสีน้ำตาลอ่อนมีมงกุฎดอกไม้น่ารักประดับอยู่ ใบหน้าหวานถูกตบแต่งด้วยเครื่องสำอางอย่างประณีต
ชายหนุ่มก็อ้าปากค้างไปเลย
นิดาในชุดแต่งงานว่าสวยแล้ว กับชุดเรียบๆ แบบนี้ก็มีเสน่ห์เป็นบ้า จนถอนสายตาไม่ได้เลย
“มัวทำอะไรอยู่คะ ไปกันเถอะค่ะ อาฟเตอร์ปาร์ตี้จะเริ่มแล้วนะ”
เมื่อสองมือบอบบางเกาะแขนแกร่งอย่างสนิทสนม ความรู้สึกอบอุ่นอ่อนโยนก็ปราดเข้าจับหัวใจเขา ตรัสตรัยเดินตามเจ้าสาวของเขาออกมาจากห้องหอในคืนนี้ที่มีตุ๊กตาหมีนั่งทับกลีบกุหลาบอยู่ ด้วยความรู้สึกเหมือนตัวลอยๆ
กลิ่นหอมจากกายสาวโชยแผ่ว ปะปนกับกลิ่นหอมของดอกไม้บนเรือนผมอ่อนนุ่ม กระตุ้นหัวใจเขาให้เต้นเร่าจนเกินควบคุม...
อาฟเตอร์ปาร์ตี้ในช่วงแรกเป็นงานแบบเอาใจคนแก่ เพราะตระกูลเทวาอนุสรณ์มีญาติผู้ใหญ่ค่อนข้างมาก ตรัสตรัยยอมรับว่าชอบตีมงานที่ลูกพี่ลูกน้องของเขาเป็นคนจัดการให้เชียวละ ดูเหมือนเวดดิ้งแพลนเนอร์จะออกแบบให้ชายหาดแห่งนี้เป็นทะเลดาว... ประดับไฟรูปดาวมากมายตรงชายหาดจุดหนึ่งของงาน พวกแขกหนุ่มสาวที่เป็นเพื่อนกับเจ้าสาว ก็ถ่ายรูปเล่นกันเพลินเลย
แล้วหลังจากเต้นรำเปิดงานด้วยกันแล้ว นิดาก็พาตรัสตรัยมาทำความรู้จักกับเพื่อนที่สนิทที่สุดของเธอ
“คุณตรัส นี่ลินกับมิ้นต์ค่ะ เพื่อนของนิดเอง”
“สวัสดีค่ะ” / “สวัสดีค่ะ”
“ครับ สวัสดี งานโอเคมั้ยครับ ขาดเหลืออะไรบอกผมได้เสมอนะ”
นิดาแอบอมยิ้มเมื่อเห็นสองสาวเพื่อนสนิทสมัยเรียนของเธอ กลายเป็นคนพูดน้อยไปเลยเมื่อยืนอยู่ตรงหน้าตรัสตรัย จะเพราะอะไรซะอีกล่ะ สองคนนี้น่ะเกร็งคนรวย แต่เดี๋ยวคงชินเหมือนเธอแหละ
“ไม่ขะ ขาดค่า งานส้วยสวย”
เป็นลลิสาที่หาเสียงตัวเองเจอและตอบมาอ้อมแอ้ม ก่อนที่ทั้งสองคนจะขอตัวไปถ่ายรูปตรงโซนทะเลดาว นิดาจึงเห็นว่าตรัสตรัยหันมองซ้ายขวา
“คุณเห็นไอ้เตมั้ย”
ในที่สุดเขาก็ถามออกมา นิดาจึงตอบยิ้มๆ
“ชวนคุณต่ายนุ่มไปเที่ยวต่อตั้งแต่เมื่อกลางวันแล้วค่า นั่นคุณเตนะคะ ไม่อยู่งานคนแก่หรอก ถ้าคุณกับนิดไม่ไปจับมัดมือชกให้คุณเตพาคุณต่ายนุ่มมางานด้วยเมื่อกลางวัน คุณไม่มีทางเห็นคุณเตไปยืนรอรับช่อดอกไม้เจ้าสาวให้เด็กหรอกค่ะ”
ตรัสตรัยฟังแล้วหัวเราะ
“ไอ้เตมันเปลี่ยนไปเยอะ ตั้งแต่เจอเด็กคนนั้น”
ชายหนุ่มพูดถึงลูกชายด้วยสายตาที่ภูมิใจในตัวลูกยิ่งกว่าเดิม ถึงเตวิชจะใช้ชีวิตเหมือนคนปกติทั่วไป ไม่เคยเกเรหาเรื่องมาให้เขาปวดหัว วันๆ ก็เอาแต่ทำงาน แต่ที่ผ่านมาตรัสตรัยก็ห่วงลูกอยู่เสมอ เพราะเตวิชไม่ยิ้มอีกเลย ตั้งแต่มารดาของเขาจากไป...
เห็นเพิ่งเริ่มมายิ้มได้ตั้งแต่รับเด็กคนนั้นเข้ามาเลี้ยงดูปูเสื่อนั่นแหละ ก็ไม่รู้ว่าปูกันท่าไหนบ้าง เตวิชถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้ในเวลาแค่ไม่กี่เดือน
“จริงสิ คุณมานี่หน่อย”
ตรัสตรัยจับมือเจ้าสาวของเขาให้เดินตามไปทางโซนทะเลดาว ซึ่งหญิงสาวก็เดินตามอย่างว่าง่าย เธอสะดุดนิดหน่อยตอนที่มงกุฎดอกไม้ที่วางไว้เฉยๆ ไม่ได้ติดกิ๊บ ร่วงจากศีรษะ แต่พอจะบอกเขา นิดาก็เห็นตรัสตรัยรับอะไรสักอย่างมาจากบริกรระหว่างเดิน
เหมือนว่าจะเป็นไมโครโฟนไร้สายแบบติดคอเสื้อ
แต่ยังไม่ทันที่เธอจะเข้าใจว่าตรัสตรัยจะทำอะไร หญิงสาวก็ถูกเขาพาเดินมากลางลานทะเลดาว
แล้วตรัสตรัยก็คุกเข่าลงตรงหน้าเธอ
เสียงเพลงดับลง เมื่อความเงียบเข้าปกคลุมงานเลี้ยงฉลอง บรรดาแขกเหรื่อก็พากันงุนงง ก่อนที่ไฟทั้งงานจะดับ เหลือเพียงโซนทะเลดาวเท่านั้นที่ยังสว่างไสว เหล่าหนุ่มสาวที่รู้แล้วว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น ก็รีบยกโทรศัพท์มือถือขึ้นถ่ายคลิปวิดีโอทันใด
//“ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก จนผมไม่มีโอกาสได้ขอคุณแต่งงานอย่างเป็นทางการเลย”//
นิดายืนตัวแข็ง มองคนโน้นคนนี้เลิ่กลั่ก ตรัสตรัยจะทำอะไรของเขา แหวนแต่งงานก็สวมอยู่บนนิ้วเธอแล้ว อีกอย่างนะ... เขากับเธอ แต่งงานกันแล้วนี่ไง!
//“แต่งงานกับผมนะ”//
เขาเปิดกล่องข้างไฟดาวดวงหนึ่งที่ทุกคนคิดว่าเป็นกล่องอุปกรณ์ไฟฟ้าออก ก่อนจะหยิบดอกไม้เรืองแสงที่จัดเป็นช่อสวยขึ้นมาส่งให้
//“คุณรู้ใช่มั้ย ทุกอย่างไม่ใช่แค่เพราะจำเป็น แต่เพราะผมอยากใช้ชีวิตร่วมกับคุณ”//
มือบางรับช่อดอกไม้มาด้วยดวงตาชื้นหยดน้ำ อะไรก็ไม่ซึ้งเท่าคำพูดของเขาที่เหมือนปลอบใจเธอ เหมือนรู้ว่าเธอเป็นกังวล เหมือนรู้ว่าเธอรู้สึกไม่ค่อยมั่นคงที่ต้องแต่งงานกับเขาเพราะตกกระไดพลอยโจนและเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง
“ขอบคุณที่ทำให้นิดมั่นใจค่ะคุณตรัส”
ตรัสตรัยตั้งใจจะเซอร์ไพรส์เธอ แต่ไม่คิดว่าหญิงสาวจะดึงตัวเขาให้ลุกขึ้นยืน ก่อนจะเขย่งตัวขึ้นมาจุมพิตแสนหวาน ท่ามกลางเสียงปรบมือที่ไม่ได้ดังเข้ามาในหูของตรัสตรัยเลย เพราะเขากำลังเมาจูบของเธอ...
“นิดรักคุณ รักคุณ”
น้ำเสียงสั่นพร่าของนิดาที่ดังชิดริมฝีปาก ทำให้ตรัสตรัยไม่อยากอยู่ในงานต่อแล้ว เขาอยากอยู่กับเธอนี่ห้องหอชะมัด ตอนนี้แม่งเลย! แบบไม่สวมเสื้อผ้าด้วย!!
แต่เพราะชายหนุ่มรู้ว่าเขาทำแบบนั้นไม่ได้ เจ้าบ่าวที่ถูกแอบซุบซิบว่าเป็นสมภารกินไก่วัด หรือจะเป็นโคแก่กินหญ้าอ่อนก็ตามแต่ จึงทำได้แค่กอดเธอ กระซิบบอกรัก ก่อนจะดันตัวให้เธอนั่งลงตรงเก้าอี้ตัวเตี้ย แล้วกอดรองเท้าส้นสูงของเธอออก
ชายหนุ่มดึงรองเท้าผ้าใบออกมาจากในกล่องเดียวกับที่เขาหยิบดอกไม้เรืองแสงออกมา เขาบรรจงสวมให้เธอ ก่อนจะลุกขึ้นยืน
แล้วดนตรีก็กลับมาอีกครั้ง แถมคราวนี้เป็นดนตรีสดแนวป๊อปแดนซ์จากนักร้องในดวงใจของใครหลายคน รวมถึงของนิดาด้วย นี่ตรัสตรัยต้องขอบคุณเลขาของเขาจริงๆ ที่ไปสืบมาให้ นิดาถึงกับอึ้งไปเลย
“คุณไปสนุกกับเพื่อนๆ ได้เลยนะ ฝากดอกไม้ไว้ที่ผม ผมแก่แล้ว จะดูอยู่ไกลๆ”
นิดาดูตื่นเต้นดีใจจนหน้าแดงไปหมด เหมือนจะดีใจที่ได้เจอนักร้องในดวงใจมากกว่าที่ได้แต่งงานกับเขาอีกนะเนี่ย... หญิงสาวกรี๊ดในคอเบาๆ ก่อนจะกระโดดกอดเขา หอมแก้มซ้ายขวา แล้ววางดอกไม้เรืองแสงไว้ในมือใหญ่
“ขอบคุณค่ะคุณตรัส น่ารักที่สุดเลย”
แล้วงานแบบวัยหนุ่มสาวก็เมามันเร้าใจ ทำเอาตรัสตรัยยืนมึนกับแสง สี เสียง ที่ก็ฟังสนุกดี แต่ก็ไม่ได้อยากเข้าไปร่วมวงด้วยตรงนั้นที่มีแต่เด็กๆ Gen Y จนชายหนุ่มอดคิดไม่ได้ว่าคน Gen X ในวัยสี่สิบสี่ปีแบบเขา กำลังจะแก่เข้าแล้วจริงๆ นะเนี่ย...
- ผู้เขียน
