“ต้องการอะไรเพิ่ม สั่งได้เลยนะครับ” นิยาดาไม่ได้ปริปากตอบ เธอดึงรถเข็นบรรทุกอาหารเข้าห้อง แต่คนข้างนอกดันประตูไว้ เขาไหวไหล่ตอนที่นิยาดาถลึงตาใส่
“ยังไม่หมดครับ รอสักครู่” เธอพยายามทำใจเย็นๆ คนตรงหน้าไม่คิดฆ่าแกงเธอหรอก เขาเป็นลูกน้องที่ต้องทำตามคำสั่งเช่นเดียวกัน หากจะกลัว ต้องไม่ใช่คนพวกนี้ มาเฟียตัวร้ายที่เธอควรหลบหน้าชื่อเบนเดอร์ เดอร์ลาคัวล์
“มื้อค่ำวันนี้เวลาทุ่มตรงนะครับ คุณเบนไม่ชอบคนไม่ตรงต่อเวลา”
ราวแขวนผ้ามีชุดเดรสสวยๆ แขวนอยู่เต็มไปหมด คนเข็นราวแขวนนั่นมาสั่งสำทับเธอ เรื่องดินเนอร์มื้อค่ำที่นิยาดาไม่ได้อยากไปสักนิด เธอเป็นเชลยประเภทไหนกันนะ เมื่อสามวันก่อนยังนอนกลางดิน กินกลางทราย มีกระท่อมผุๆ คุ้มหัว กับหัวมันที่กินกันตาย
จู่ๆ ก็เกิดการเปลี่ยนแปลงที่ตั้งรับไม่ทัน
ไม่อยากนึกถึงผู้ชายคนนั้นสักนิด แต่ทั้งหมดนั่น เกิดขึ้นหลัง...นิยาดาเม้มปากพยายามสลัดความทรงจำแย่ๆ ทิ้ง เธอควร
