พ่อหนุ่มคลั่งรัก
“อย่าคิดมากเลยค่ะ ลืมๆ ไปบ้างเถอะ อย่างน้อยมันก็น่าจะดีกับเธอ” มาเรียแนะนำ หลังพานิยาดามาที่คฤหาสน์เดอร์ลาคัวล์ คำอนุญาตของเจ้าของคฤหาสน์ เลยไม่มีการ์ดคนไหนกล้าขวาง มาเรียพาหญิงสาวสุดอาภัพมาที่ห้องรับรองแขก และพยายามปลอบประโลมจิตใจบอบบางของหญิงตรงหน้า ท่าทางหมออาลัยนั่งนิ่งๆ เหมือนหุ่น พาให้มาเรียพลอยใจไม่ดีไปด้วย
“นิก็อยากลืมค่ะป้า” นิยาดาตอบพร้อมกับหยดน้ำตาที่กลิ้งผ่านร่องแก้ม
จะโทษผู้ชายคนนั้นทั้งหมดก็ไม่ได้ เป็นเธอที่ใจง่ายเอง เขาประชิดตัวแบบนั้นเธอควรขัดขืนสิ ที่เธอทำคือการคล้อยตามเขา ผลสุดท้ายต้องมานั่งเสียใจอยู่นี่ไง
“มันอาจจะยากสักหน่อยในครั้งแรกๆ พอนานเขาคุณก็ชินชาและสามารถลืมได้เองค่ะ”
มาเรียแนะนำด้วยความหวังดี คนไร้หัวใจอย่างเบนเดอร์ ลืมเสียตั้งแต่เนิ่นๆ น่าจะดีกว่า เพราะหากถลำลึก คนที่เจ็บคงไม่พ้นตัวเอง
“อาบน้ำแล้วพักผ่อนเถอะค่ะ หิวมั้ยคะ”
นิยาดาส่ายหน้า
