โจเซฟตะโกนเสียงลั่น เขากระชากคอเสื้อจนกระดุมขาด แผงหน้าอกของโจเซฟเต็มไปด้วยแผลเป็นนับสิบๆ แผล แผลที่ตกสะเก็ดอีกจำนวนไม่น้อย เบนเดอร์ขมวดคิ้ว เรื่องความอิจฉาของเลียมพอจะเข้าใจ กว่าริโอจะพาเลียมมาเปิดตัวก็ต้องรอให้มารดาของเขาจากโลกไปก่อน ช่วงเวลานั้นเลียมคงลำบากไม่น้อย ความผิดนั่นโทษใครไม่ได้เลย...ต้องโทษริโอคนเดียว
“ดูซะ คุณหนูเดอร์ลาคัวล์ผู้สูงส่ง เบื้องหลังน่าสมเพชขนาดไหน”
ริ้วรอยต่างๆ ช่วยยืนยันคำพูดของโจเซฟเป็นอย่างดี
“นอกจากนั่นเลียมก็ยังวิตถารด้วย รสนิยมเรื่องเพศโคตรน่ารังเกียจ” โจเซฟพูดเสียงดัง เขาหมดความอายนานแล้ว “คนอย่างมันสมควรตายที่สุด” นาทีนี้ หากย้อนเวลาได้ โจเซฟค่อนข้างมั่นใจ เขาก็ยังจะสังหารเลียมอยู่ดี
“หยุด พอแล้ว หยุดพูดสักที”
ริโอยกมือปิดหน้า ทนฟังคำพูดของโจเซฟต่อไปอีกไม่ได้
เขาอุ้มชูเลียมมาอย่างดี แต่กลับไม่รู้เบื้องลึกในใจบุตรชายเลย เขาก่อกรรมกับลูก และเป็นคนทำให้
