“เอาอย่างนี้ไหม เดี๋ยวฉันขับรถไปส่งเธอเอง” สิรดนย์พูด ทำเอาโปรดปรานเบิกตากว้างอย่างตกใจ รีบส่ายหัวไปมาเป็นการปฏิเสธทันที
“ไม่ต้องทำงานหรือไง? ไม่เป็นไรหรอกฉันไม่อยากรบกวนเลย”
“ฉันไม่รู้ว่าเธอคิดยังไงกับฉัน แต่ถ้ายายคือคนที่สำคัญสำหรับเธอ ดังนั้นมันก็สำคัญสำหรับฉัน” สิรดนย์พูด “และฉันไม่ได้มีนัดหรือประชุมเร่งด่วนอะไร หากจะติดต่องานก็ยังสามารถทำออนไลน์ได้ อย่างนั้นมันไม่เป็นไรหรอก”
สิรดนย์พูดอย่างจริงจัง เขามองอาหารหอมฉุยตรงหน้าด้วยความรู้สึกไร้ซึ่งความอยากอาหาร จนต้องเรียกพนักงานมาขอให้ช่วยเก็บกลับบ้านแทน และจ่ายค่าอาหารทดแทนในส่วนที่ยังทำไม่เสร็จก่อนจะเอ่ยขอโทษกับทางร้าน เพราะมีธุระด่วนพอดี ซึ่งทางร้านก็ไม่ได้ว่าอะไร อีกทั้งยังแพ็คอาหารใส่กล่องให้อย่างดีพร้อมเอาตะเกียบและช้อนให้มาด้วย จนโปรดปรานต้องเอ่ยขอบคุณและสัญญากับตัวเอง ว่าหากไม่มีเรื่องสำคัญเธอจะกลับมาทานร้านนี้อีกครั้งให้ได้
สิ
