Love โปรดปราน

โปรดปรานเศร้า#2

ไม่ใช่ว่าเธอแต่งหน้าไม่เก่งหรอกนะ...แต่เพียงบางครั้งการไม่แต่งอะไรเยอะมันก็สะดวกกว่าจริง ๆ นั่นล่ะ

โปรดปรานมองตนเองในกระจกด้วยความรู้สึกที่เปลี่ยนไป แม้จะไม่ได้แต่งหน้าหนักเท่าไหร่แต่เธอก็รู้ตัวอยู่ดี ว่าทั้งหมดที่ทำลงไปนี้มันเป็นเพราะสิรดนย์ทั้งนั้น

อีกฝ่ายกำลังเปลี่ยนแปลงความรู้สึกในใจของโปรดปรานไปทีละนิด

และโปรดปรานเองก็ไม่ได้คิดจะปฏิเสธสิ่งที่กำลังเปลี่ยนไปแม้แต่น้อยเลย

หญิงสาวมาถึงที่สตูดิโอเป็นคนแรก ๆ เธอมองทีมกล้องที่จัดข้าวของกันอย่างขยันขันแข็งพร้อม ๆ กับทีมเซตและพร็อพที่ทำงานอย่างหนักเช่นเดียวกัน พอคิดแล้วก็รีบส่งข้อความหานิว เด็กสาวจบใหม่ที่เป็นฟรีแลนซ์และมักจะมาแทนตำแหน่งเธอในตอนที่เธอถูกโยกไปทำตำแหน่งอื่นเสมอ

พอได้คำตอบว่านิวนั้นอยู่ด้านล่างของตึก โปรดปรานก็รีบเดินไปรับอีกฝ่ายทันทีพร้อมกับช่วยถือถุงข้าวกล่องถุงใหญ่ขึ้นลิฟต์ไปพร้อมกัน เธอจัดแจงเอาข้าวกล่องที่เฉพาะของบุคคลออกก่อนจะเดินไปเรียกพี่ ๆ ทีมงานให้มาทานข้าวเหมือนทุกครั้ง

ไม่นานหลังจากนั้นนักสิรดนย์ก็ปรากฏตัวมาพร้อม ๆ กับนัทธา โปรดปรานมองอีกฝ่ายด้วยหัวใจที่เต้นแรงอย่างประหลาด ยิ่งในตอนที่เจ้าตัวหันมาเห็นเธอแล้วยิ้มกว้างออกมานั้น เรียกได้ว่าเธอแทบจะตั้งตัวรับไม่ทัน ท้ายที่สุดก็ทนทำใจมองอีกฝ่ายต่อไม่ได้เพราะรู้สึกเหมือนจะไม่เป็นตัวเองมากขึ้นไปทุกที ดังนั้นโปรดปรานจึงทำเพียงหยิบเอาข้าวกล่องของสิรดนย์ไปวางให้ตรงโซนแต่งหน้าแต่งตัวเงียบ ๆ แล้วรีบวิ่งจู๊ดไปช่วยทีมกล้องและซาวด์ที่กำลังเช็กเสียงเช็กไฟกันอยู่

สิรดนย์เองก็เอ่ยปากเรียกโปรดปรานเอาไว้ไม่ทัน พอเห็นว่าคนตัวเล็กกว่าทำงานช่วยคนอื่น ๆ ด้วยรอยยิ้มเขาเองก็ไม่อยากรบกวนนัก จึงได้แต่ปล่อยให้ช่างแต่งหน้ากับช่างทำผมละเลงร่างกายเขาต่อไป

ดวงตาคมกริบเหลือบมองกล่องข้าวหน้าตาคุ้นเคย พร้อมกับโพสอิทด้านบนที่ถูกแปะเอาไว้

‘K.สิรดนย์ – ไม่กระเทียมไม่เผ็ด น้ำมันน้อย’

เท่านั้นเองสิรดนย์ก็หลุดยิ้มกว้างอีกครั้ง

โปรดปรานจำทุกอย่างได้จริง ๆ ด้วย

หัวใจเขาทำงานหนักทุกครั้งที่ได้เจอผู้หญิงคนนี้เลยจริง ๆ

กว่าจะทำผมแต่งตัวกันเสร็จก็เกือบจะเก้าโมงเสียแล้ว โปรดปรานในตำแหน่งหน้าที่ใหม่เดินมาตามเขาให้ไปมาร์กตำแหน่งหน้ากล้อง พร้อมทั้งดูความเรียบร้อยของชุดและเสื้อผ้าหน้าผมเขาอย่างจริงจังจนสิรดนย์เองไม่กล้าแกล้งอย่างที่เคยทำเหมือนทุกที อันที่จริงเขาชอบเวลาโปรดปรานจริงจังมาก ๆ เพราะเหมือนดวงตาคู่สวยนั้นจะมีเสน่ห์มากกว่าเดิมยิ่งขึ้นไปอีก

ใบหน้าน่ารักขยับเข้ามาใกล้พลางใช้ปลายนิ้วแตะแก้มเขาเบา ๆ ให้หันไปในทิศทางที่ตนเองต้องการ สลับกับเหลือบสายตามองจอมอนิเตอร์ที่ถูกเปิดเอาไว้สำหรับเขามองผลลัพธ์ของภาพถ่ายแล้วก็จัดทรงผมในส่วนที่ไม่เรียบร้อยให้เขาอีกครั้ง

เธอมองไล่สายตาไปทั่ว ๆ ร่างกายของนายแบบจำเป็นแล้วก็หลุดยิ้มออกมา

“เรียบร้อยค่ะพี่แฮม อีกสามนาทีเตรียมถ่ายได้เลย” เธอหันไปบอกผู้กำกับที่นั่งอยู่หน้ามอนิเตอร์อีกตัว ก่อนจะหันมาหาเขาเป็นครั้งสุดท้าย “จำท่าหลัก ๆ ได้หมดแล้วใช่ไหม”

“อือฮึ”

“โอเคงั้นฉันไปแล้วนะ” โปรดปรานตอบ เตรียมจะหันหลังกลับไปช่วยทีมวีดีโอที่ต้องถ่ายเก็บภาพ Behind the scene อีกทีแต่ข้อมือเล็กกับถูกจับเอาไว้เสียก่อน

หญิงสาวหันไปมองคนตัวสูงอย่างงุนงง แล้วก็ต้องหน้าแดงอีกครั้งเมื่อเสียงนุ่มทุ้มนั้นกล่าวกับเธออย่างแสนอ่อนโยน

“วันนี้เธอสวยมากเลยนะโปรดปราน”

แค่คำพูดสั้น ๆ เหล่านั้นเลย

เธอก็เขินจนแทบหุบยิ้มไม่อยู่แล้ว

สิรดนย์หัวเราะเมื่อเห็นคนตัวเล็กเดินหนีเขาไปไว ๆ พร้อมกับใบหูแดงเถือก แล้วอย่างนี้เขาจะไปไหนรอดกันล่ะ จริงไหม?

โปรดปรานเพิ่งพบข้อเท็จจริงข้อใหม่ ที่ว่าสิรดนย์นั้นมีความเป็นนายแบบมากกว่าที่เธอคาดเดาเอาไว้โข อีกทั้งร่างกายของอีกฝ่ายก็ยังดูดีขึ้นกล้องจนเธอใจเต้นตึกตัก ใบหน้าหล่อเหลา รอยยิ้มมีเสน่ห์ที่ดูเป็นกันเองแต่ยังมีความเป็นทางการนั้นเป็นหนึ่งในเสน่ห์ของอีกฝ่ายจริง ๆ โทรศัพท์ที่ถูกเปิดจอเป็นกรีนสกรีนเอาไว้เป็นพร็อพนั้นดูเล็กไปถนัดตาเมื่ออยู่ในมือสิรดนย์ แต่ถึงอย่างนั้นเจ้าตัวก็ยังโพสท่าออกมาให้ดูดีได้และไม่ดูแปลก

เธอได้แต่คิดเล่น ๆ เลยล่ะว่าหากสิรดนย์ไม่ทำธุรกิจ แล้วไปเป็นนายแบบเพียงอย่างเดียว ป่านนี้ก็คงได้ไปอยู่เมืองนอกเมืองนาเป็นแน่

ชุดสูทถูกส่งให้สิรดนย์เปลี่ยนเป็นพัก ๆ เมื่อการถ่ายในเซตแต่ละเซตเสร็จสิ้น ส่วนใหญ่จะเปลี่ยนแค่สีเสื้อสูทและตัวลิมโบ้ด้านหลัง เพื่อเก็บรูปหลาย ๆ รูปแบบเอาไว้ใช้ในโอกาสต่าง ๆ ยกเว้นแต่เซตสุดท้าย ที่สิรดนย์ต้องไปเปลี่ยนชุดทั้งชุด และนี่ก็เป็นอีกหนึ่งชุดที่โปรดปรานไม่อยากจะยอมรับเลยจริง ๆ ว่าเธอรอคอยมันอยู่

เสื้อเชิ้ตสีเขม่าถูกปลดกระดุมออกจนถึงหน้าท้องแกร่ง แขนเสื้อถูกพับขึ้น กางเกงยาวแบบพอดีตัวสีดำสนิทนั่นยิ่งขับให้อีกฝ่ายดูขาวสว่างราวกับไม่ใช่มนุษย์ยิ่งเข้าไปอีก

ด้วยความที่คอนเซปต์ของบริษัทนั้นเป็นบริษัทที่เอื้ออำนวยต่อการเงินของผู้คนทุกยุคและสมัย ดังนั้นการเข้าถึงผู้คนทุกรูปแบบก็ต้องเป็นการนำเสนอภาพที่มีหลายบุคลิกของตัวสิรดนย์เองนั่นล่ะ ลุคนี้ถึงได้เกิดขึ้นมา

เหล่าพี่ ๆ ช่างแต่งหน้าทำผมพากันหวีดร้องอย่างน่าเอ็นดูอยู่ด้านหลังจนโปรดปรานหลุดยิ้มออกมา แหม...ก็ฮอตเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนเลยสักครั้งนี่นา

ตลกร้ายชะมัดที่คนที่เหมือนไม่มีอยู่จริงบนโลกนั้นเป็นคนเดียวกับไอ้ปีศาจที่ใช้งานเธอดั่งทาส

แถมยังเป็นคนเดียวกันกับคนที่ทำตัวราวกับจะจีบเธออีกด้วย

“ขอโทษนะคะพี่แฮม คุณดนย์ พอดีคุณมธุรสขอเข้ามาชมการถ่ายงานด้วยน่ะค่ะ เดี๋ยวนัทขอเวลาสักห้านาทีนะคะ พอดีคุณรสกำลังหาที่จอดรถอยู่ค่ะ” นัทธาพูดขึ้นมาก่อนจะเดินเร็ว ๆ ออกจากสตูดิโอไปทิ้งไว้เพียงแต่คนในกองที่ทำหน้างุนงงกันไปหมด

รวมถึงโปรดปรานด้วย

แล้วมธุรสมาที่นี่ทำไมล่ะ

เธอหันไปมองสิรดนย์ด้วยความสงสัย หรือจะเป็นตัวเขานั่นเองที่ชวนมธุรสมาด้วยกัน? แต่ถ้าอย่างนั้นจะชวนมาในฐานะอะไรกันล่ะ?