“ขอบคุณค่ะ” มิน่าหาโทรศัพท์ไม่เจอ มันตกอยู่ที่ไหนกันนะ แล้วมีใครโทร.มาระหว่างนี้หรือเปล่า แสนรักเป็นกังวล เกรงนายหัวจะเห็นอะไรในโทรศัพท์ “รักจะนอนแล้วค่ะ นายหัวอยากมานอนด้วยกันไหมคะ” ในที่สุดก็ถามออกไป
“ขอทำงานก่อนนะตัวเล็ก” เสียงเขานุ่มหู ยิ้มเล็กๆ ให้เธอส่งหญิงสาวเข้านอน
สิงหาก้าวออกจากห้องสาวใช้ ที่เป็นมากกว่าสาวใช้ สีหน้ามุ่นดูมีแววกังวล แววตาแสนรักมีแววบางอย่างที่เขาไม่เข้าใจ โดยเฉพาะโทรศัพท์นั้นด้วย เธอหมกมุ่นอยู่กับมันบ่อยๆ พอเขามองเธอก็รีบเก็บมัน เธอคุยกับใครได้ทุกวัน
“เอ่อ...นอนกับเธอก็ดี” เขาจะทำเป็นลืมเรื่องงานชั่วครู่ พอพูดจึงกระโดดขึ้นเตียงเล็ก แทรกตัวนอนข้างหญิงสาว
“ทำไมเปลี่ยนใจละคะ”
“อยากนอนกอด...เอ่อ เมีย” กระดากพูดคำนี้อยู่นิดหนึ่ง ดูมันจั๊กจี้หัวใจพิลึก หากแต่ก็ดีแสดงความเป็นเจ้าของในตัวเธอ พึงให้เธอระลึกไว้ว่าเธอคือผู้หญิงของเขา ห้ามมองผู้ชายคนอื่น
“เมีย” แสนร
