ฉันค่อยๆ ลืมตาขึ้นรับความสว่างที่แยงตาเข้ามาผ่านผ้าม่านสีขาว ความรู้สึกแรกที่แล่นเข้ามาคือความเจ็บช้ำตามร่างกาย และยิ่งไปกว่านั้นคือตรงกลางกายที่รู้สึกเจ็บแสบเป็นพิเศษ เพียงแค่ขยับนิดเดียวมันก็รู้สึกแปล๊บขึ้นมาจนฉันไม่อยากลุกไปไหน
"ไอมาเฟียบ้ากาม" ฉันได้แต่ก่นด่าพึมพำกับตัวเองเมื่อปรายตามองไปไม่พบอีกคนที่ปู้ยำฉันมาทั้งคืน คงจะอยู่ให้เจอหน้าหรอกตอนนี้เวลาก็ปาไปเที่ยงของวันแล้ว ตั้งแต่มาอยู่กับไอบ้านี่ฉันไม่เป็นอันทำการทำงานของตัวเอง ผับก็ไม่ได้ลาเจ้านาย ของก็ไม่ได้ขายแถมยังไม่ได้เก็บร้านตั้งแต่เมื่อวานฉันคิดว่าตอนนี้ผลไม้ของฉันคงไม่เหลืออะไรให้ขายแล้ว
"เสียซิงมันเจ็บขนาดนี้เลยหรือไงวะ!?" ฉันได้แต่โมโหกับร่างกายของตัวเอง ช่วงนี้มันชักจะอ่อนแอเกินไปแล้ว โดนเอาครั้งแรกก็ชอกช้ำไปหมด แต่ก็ไม่แปลกหรอก…เพราะมันไม่ได้หยุดใช้งานเลยไง ทำงานหนักติดต่อกันมาหลายวันแล้ว เมื่อคืนก็ยังต้องเสียซิงให้ไอบ้า
