ลูกเเมวตัวโปรด

ไปเที่ยวกัน

รถที่วิ่งไปบนถนนหนทางด้วยความเร็ว แต่กลับนิ่งงันไม่มีสดุด

แมวน้อยที่นั่งอยู่เบาะข้างๆคนขับเริ่มขดตัวนอนแอร์เย็นๆที่ซัดเข้ามาทำให้เริ่มหนาว อาร์เทอร์ที่เห็นก็หยิบผ้าหุ้มจากเบาะหลังรถที่ติดไว้มาไว้เบาะข้างๆ แมวน้อยที่มีกล่องผ้าก็เดินหามุมหาจุดนอนให้เข้าที่และหลับไป

อาร์เทอร์แอบเหลือบตามองน้อยๆเอ็นดูกับความน่ารักที่ดูใสซื่อของแมวน้อย ระหว่างการขับรถเขาก็คิดสรรหาวิธีเลี้ยงแมวและตั้งชื่อแมวเต็มไปหมด ปกติในหัวสมองมีแต่เรื่องงาน แต่นี่เขากลับเปลี่ยนมาคิดถึงไอ้ก้อนขาวๆฟูๆที่นอนหลับอยู่เบาะข้างๆ

ตอนนี้เขาขับรถมาหลายชั่วโมงจนเวลาเที่ยงกว่าๆได้ ก็มาถึงที่หมายข้างทางเป็นทะเลใส

เขาขับรถมุ่งตรงไปที่โรงแรม..โรงแรมที่เขาเลือกเป็นโรงแรมที่ห่างจากความวุ่นวายอยู่ในธรรมชาติ ซึ่งมันดีมากๆ พอเขาขับมาถึงก็วนหาที่จอดรถของทางโรงแรม...วนได้สักพักก็หาที่จอดได้เขาหันไปมองแมวตัวน้อยที่ตอนนี้ก็ยังไม่ตื่น หลับสบายใจ

"ตื่.น.."

อาร์เทอร์ใช้นิ้วสะกิดเบาๆที่แมวน้อยแต่ก็ไม่มีวี่แววจะตื่น

"เห้ย ไอ้ตัวน้อยตื่นได้แล้ว" เขาจึงสะกิดรัวๆซึ่งได้ผล

แมวน้อยตื่นขึ้นมา ส่งเสียงร้องน้อยๆ

"เหมียวว~~ (งืมมกวนทำไมงะ) "

อาร์เทอร์เมื่อเห็นแมวน้อยลืมตาตื่นแล้วก็จับอุ้มขึ้นมาใส่กระเป๋าเสื้อ ตัวเล็กมากจริงๆ รอดมาได้ไงเนี่ย

แมวน้อยตกใจนิดหน่อยกับความสูงของมนุษย์คนนี้ เขาเกาะขอบกระเป๋าเสื้อแน่นกลัวตก อาร์เทอร์หยิบกระเป๋าจากท้ายรถและเดินเข้าไปที่ ล็อบบี้และเช็คอิน พนักงานที่เห็นก็เดินมาต้อนรับและช่วยขนของไปที่ห้องพัก

แมวน้อยมองสิ่งปลูกสร้างอันสวยงามด้วยความตื่นเต้น ในดวงตาก็มีประกายวิบวับไปมา เขาชอบสิ่งที่มนุษย์สร้างจัง มันช่างวิเศษและมหัศจรรย์มากไม่คิดว่าจะมีบนโลก

"เหมียวว~~~"

"ชอบเหรอดีแล้ว..."

เขามองแมวตัวน้อยที่ดูจะชื่นชอบ

เขาเสียตังค์เพิ่มไปเพราะเอาสัตว์เลี้ยงเขามาด้วย แต่ก็ไม่ใช่ปัญหา

พอถึงห้องพัก อาร์เทอรฺ์ก็วางแมวน้อยที่เตียงใหญ่นุ่มๆ

ส่วนตัวเองก็จัดเสื้อผ้าจัดของ

...

"ไปกินข้าวกัน"

หลังจัดเสร็จ อาร์เทอร์ก็อุ้มแมวน้อยมาไว้ที่กระเป๋าเหมือนเดิมและเดินไปที่ร้านอาหาร

"เชิญนั่งได้เลยครับคุณผู้ชาย"

พนักงานหนุ่มเดินมาต้อนรับและพามานั่งที่โต๊ะ

"ไม่ทราบว่าอยากทานอะไรดีครับ ดูตามเมนูนี้ได้เลยครับ"

อาร์เทอร์วางแมวน้อยไว้บนโต๊ะและดูเมนู

แมวน้อยที่สงสัยก็เดินมาดูเป็นตัวหนังสือที่เขาอ่านไม่ออก

"เอาอันนี้หนึ่งที่ครับ ขอน้ำส้ม เอ่ออผมขออาหารสำหรับแมวด้วยครับ"

"ครับ รอสักครู่นะครับมีอะไรเรียกผมได้เลยนะครับ"

หลังจากนั้นพนักงานก็เดินออกไป

อาร์เทอร์เปิดโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาเช็คดูโซเชลที่ตัวเองไม่ได้ดูมานานแทบไม่ได้ติดตามข่าวสารอะไรเลยสักนิด

แมวน้อยที่ดื้อซนตามภาษาก็กระโดดไปมาอยู่บนโต๊ะมองนู้นมองนี้อย่างสำรวจ

"นั่งเฉยๆ"

อาร์เทอร์ยื่นมือมาลูบหัวแมวน้อยเบาๆ แมวน้อยรู้สึกชอบก็ยืนหัวให้ลูบถูไถไปมาอย่างออดอ้อน อาร์เทอร์ก็เล่นโทรศัพท์และลูบหัวแมวไปด้วย

เขาเปิดเข้าเเอพสั่งของออนไลน์ เขากดสั่งของที่คิดว่าเป็นของแมวไว้และให้ส่งที่บ้านในวันพรุ่งนี้

"ขออนุญาตเสิร์ฟอาหารค่ะ"

"ครับ มานี่มา เหมียว"

อาร์เทอร์จับแมวน้อยนั่งลงที่ตักของตัวเองและให้พนักงานเสิร์ฟอาหาร เขาให้พนักงานเสิร์ฟอาหารสำหรับแมวไว้อีกฝั่งและนำเจ้าตัวน้อย ไปวาง แมวน้อยเงยหน้ามามองตาเป๋ว

"กินสิ"

แมวน้อยดมนิดหน่อยและกินอาหารแมวชั้นเลิศ

"ฟังคนรู้เรื่องเหรอ เห็นสั่งทำอะไรก็ทำตาม หึ หึ"

"เหมียว~~ (ช่ายรู้เรื่อง) "

"หืออ..อร่อยใช่ไหม"

"เม๋ววว (อย่อยมาก) "

แมวน้อยก้มหน้าก้มตากินอาหารของตัวเองต่อ

ส่วนอาร์เทอร์ก็นั่งจัดการอาหารของตัวเองเช่นกัน

แมวน้อยที่กินอิ่มแล้วก็ฟุบตัวลงกลิ้งนอนอยู่บนโต๊ะอาหารอย่าง สุขใจ พุงตอนเเรกที่เรียบสนิทตอนนี้กับป๋องขึ้นมา ทำให้เจ้าตัวน้อยดูอ้วนน่าขย้ำ

"หึหึ..อิ่มเชียว"

อาร์เทอร์เข้าไปอุ้มเจ้าตัวน้อยไว้แนบอกเพราะเอาไว้ในกระเป๋าเสื้อไม่ได้แล้ว เพราะพุงใหญ่ๆแน่นๆนี้

"เหมียวววว~~ (ปายหนายหยอ")

แมวน้อยเอาหัวถูอกผู้มีพระคุณอย่างออดอ้อนและถามขึ้นด้วยภาษาตัวเอง

"เอาอะไรไอ้อ้วน หื้มมม อ้อนเชียว"

"เหมียวว~~"

เสียงน้อยๆดังขึ้นตลอดทางที่เดิน แมวตัวนี้ดูเป็นมิตรมากๆอย่างนี้เขาก็สบายใจไปเปาะหนึ่ง เพราะเขาเคยเห็นเพื่อนเลี้ยงแล้วแมวมันสร้างความวุ่นวาย

แต่ถ้าเจ้าตัวน้อยมันน่ารักขนาดนี้คงไม่สร้างให้ความวุ่นวายให้เขาหรอกมั้ง

"อ้ะถึงแล้ว..."

อาร์เทอร์ปล่อยเจ้าแมวน้อยลงบนพื้นทราย

แมวน้อยเมื่อเท้าถึงทราย ความรู้สึกที่เท้าที่ไม่เคยได้รับมาก่อนทำให้เดินไม่ถนัด ล้มๆคลานๆ

อาร์เทอร์ได้แต่อมยิ้มกับความน่ารัก

"งื้อออเหมียว (อาใยงะ..เดินยังไง) "

"หึหึ..เดินได้เปล่า"

"เหมียว~~ (มะได้) "

แมวน้อยเงยหน้าขึ้นไปหามนุษย์ส่งสายตาขอความช่วยเหลือ

"มา.."

อาร์เทอร์ที่รู้สึกว่าเจ้าตัวขอความช่วยเหลือก็อุ้มมาไว้แนบอกเหมือนเดิม

แมวน้อยมองตรงไปยังน้ำทะเลอย่างสงสัย เวลาคลื่นที่กระทบกับทราย เวลาที่ทรายขยับได้ มันช่างน่าเเปลก หรือมันจะเป็นเวทมนต์

แล้วเวทมนต์คืออะไรอะ...

...

อาร์เทอร์เดินอุ้มเจ้าตัวน้อยไปตามหาดทรายให้คลื่นทะเลกระทบเท้าตัวเอง เสียงคลื่นทะเลและความเงียบสงบรอบข้างทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายสุดๆ

ส่วนแมวน้อยที่อยู่แนบอกก็ดูมีความตื่นเต้นมองไปทุกทิศทุกทางอย่างสงสัย

เห้อ เขารู้สึกถูกชะตากับแมวตัวนี้เหลือเกิน