วันเวลาล่วงเลยผ่านไป ไม่รู้ว่าด้วยความบังเอิญหรือเพราะอะไร ทำปีแสงได้เจอเรติกาอีกครั้ง เขาจดจำเด็กผู้หญิงคนนั้นได้ขึ้นใจ แต่สถานการณ์และสิ่งที่รอบข้างดันไม่เป็นใจเอาเสียเลยเพราะเขานั่งอยู่บนรถกับคนของพ่อ ซึ่งพวกเขาไม่มีทางปล่อยให้ปีแสงลงจากรถไปไหนแน่ ไม่อย่างนั้นจะเกิดเหตุการณ์วุ่นวายเฉกเช่นทุกครั้ง
ปีแสงหยิบกล้องตัวโปรดจากกระเป๋าเป้มาถ่ายรูปของเธอเอาไว้ ซึ่งมันโชคดีเหมาะเจาะหากว่ารูปที่ปีแสงได้เป็นช่วงที่เธอฉีกยิ้มออกมาพอดี และก็ทำให้หมอเวชกับหมอนนท์เจอภาพนั้นในเวลาต่อมา...
เขาไม่ได้ใส่ใจในคำแซวของเพื่อนรักสักเท่าไหร่หรอก แต่ไม่ค่อยชอบใจที่เพื่อนทั้งสองมาวุ่นวายกับของใช้ส่วนมากกว่า ปีแสงยอมเล่าเรื่องที่เจอกับเรติกาครั้งแรกให้เพื่อนทั้งสองฟังเมื่อโดนเซ้าซี้มากเกินไป
เวลาผ่านไปหลายปีหลังจากที่ปีแสงเรียนจบแพทย์ เขาได้ทำงานอยู่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง และแยกออกมาอยู่ตัวคนเดียวกับคฤหาสน์หลั
