“มารีริน!”
ชายหนุ่มรีบไปแก้เชือกที่มัดข้อมือข้อเท้าของเธอออกอย่างร้อนรน ด้วยความเป็นห่วงหญิงสาวจับใจ ร่างเล็กโผเข้ากอดชายหนุ่มทันทีที่มือและเท้าเป็นอิสระ เธอร้องไห้สะอึกสะอื้นกับอกเขานานหลายนาทีจึงสงบลง
“เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม เธอยังไม่ได้ถูกทำร้ายใช่ไหม”
หญิงสาวพยักหน้า
“ยังค่ะ คุณลุงมาช่วยมาร์ไว้ ได้ทันพอดี และมันเกือบจะฆ่าลุง แต่ลุงมีปืน แล้ว.... แล้วมันก็แย่งปืนจากมือของลุง สองคนแย่งปืนกันไปมา แล้วปืนก็ลั่น แล้ว...แล้วไอ้ฆาตกรก็ตาย”
“มันเป็นความจริงใช่ไหม”
‘เวลาแค่ไม่ถึงชั่วโมงที่เขาขับรถออกไปจากคฤหาสน์มันเกิดเหตุการณ์เลวร้ายได้มากขนาดนี้เลยเหรอ’
“มาร์ไม่ได้โกหก”
“โอเค เธอปลอดภัยก็ดีแล้ว” ไซมอนไม่คิดจะสืบหาความจริงอีก เพราะภาพทุกอย่างมันฟ้องอย่างแจ่มชัด ตั้งแต่ต้นจนจบ ตั้งแต่หญิงสาวก้าวเข้ามาในดงดอกชบา ว่าใครที่ผิด และใครที่เริ่มก่อน
