ตอนที่ 16 ผมขายบริการ...ไม่ได้ขายตัว (2)

1197 คำ

คล้อยหลังพีอาร์สาว ยอร์นก็ขอไลน์หญิงสาว แล้วเขาก็แอดไปเป็นเพื่อนเธอ จากนั้นก็ส่งข้อความไปถามว่า “ทำไมคุณถึงเลือกผม” เธอตอบกลับไปว่า “เพราะคุณมีบางอย่างที่ฉันชอบ” “แล้วโฮสต์คนอื่นไม่มีเหรอ” “ไม่มี” “ถามได้ไหมคืออะไร” “รอยสัก” “ผู้หญิงส่วนใหญ่ไม่ชอบผู้ชายมีรอยสัก” “แต่ฉันชอบ” “นอกจากรอยสักมีอะไรอีกไหม” “รูปลักษณ์ของคุณ” “ค่าตัวผมแพงนะ คุณจ่ายไหวเหรอ” “ฉันมีงบแค่ห้าหมื่น” “ลูกค้าที่จะมาเขาให้ผมแสนหนึ่ง” “คุณต้องนอนกับเธอด้วยหรือเปล่า” “ผมไม่ขายตัว แค่นั่งดื่ม” รวิกานต์รู้สึกโล่งใจอย่างประหลาดที่เขาตอบกลับมาแบบนั้น ‘เขาไม่ขายตัว’ ‘แต่เธอจะซื้อ ซึ่งงบที่เตรียมซื้อมีอยู่แสนหนึ่ง ถ้าหากว่าเขามีสิ่งนั้นที่เธอปรารถนา “แต่ฉันอยากจะซื้อตัวคุณ หลังไมค์ขายไหม” “ผมไม่ขาย” “งั้นบริการหลังไมค์ได้หรือเปล่า” “ได้” “งั้นฉันขอถามอีกข้อ” “อะไร” “คุณ เก่งเรื่อง ‘บนเตียง’ ไหม” “ก็บอกแล้

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม