ตอนที่ 17 ผมขายบริการ...ไม่ได้ขายตัว (จบตอน) ใกล้NC

1269 คำ

“เพราะผมมีรอยสักรูปซาตานนี่ใช่ไหม” เขามองมาที่แผงอกซีกซ้ายของเขา “ค่ะ แค่เหตุผลเพียงข้อเดียวนี่แหละค่ะ ที่กานต์กล้าเปิดเผยรอยสักนี้ให้คุณได้เห็น และเป็นเหตุผลเดียวกันที่กานต์เลือกคุณมาที่นี่” “แต่คุณอาจจะไม่รู้ว่าทำไมผมถึงสักรอยสักเป็นรูปนี้” “กานต์ไม่อยากรู้หรอกค่ะ ถ้าคุณไม่อยากบอก เพราะกานต์ก็ไม่รู้เหตุผลที่ตนเองเลือกสักลายนี้เหมือนกัน คือแค่เห็นปุ๊บ ชอบ กานต์ก็เอาอันนี้เลยค่ะ ไม่ดูลายอื่นอีกเลย” “แล้วคุณเคยนอนกับใครบ้างไหม คุณถึงได้อยากจะซื้อตัวผม” รวิกานต์ไม่ตอบ แต่เดินไปที่โต๊ะรับแขก วางแก้วเบียร์ให้เขา พร้อมเดินไปหยิบถ้วยลูกเกดมาวางบนโต๊ะ “คืนนี้คุณจะคิดค่าบริการเท่าไหร่ดีคะ” “ห้าหมื่น ผมจะบริการคุณจนถึงเช้าเลย” “แต่นี่มันเกือบเที่ยงคืนแล้วนะคะ ไม่แพงไปหน่อยเหรอ” “ผมจะบริการให้คุณอย่างถึงใจ ยกเว้นแค่สอดใส่ดุ้นของผมแค่นั้น นอกนั้นคุณต้องการแบบไหน ผมจัดให้” รวิกานต์หน้าร้อนผ่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม