บทที่3.ยั่วยุ
1538 คำ
“หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ อย่าพยายามเข้ามาช่วยไอ้ห่านี่ เธออยู่เฉยๆ จะดีกว่าถ้าไม่อยากเจ็บตัว” เสียงเหี้ยมๆ กล่าวเตือน
“แกต้องการอะไร?” มือเรียวขยุ้มคอเสื้อ เธออยู่ในสภาพที่ไม่พร้อมจะต่อสู้กับใครเมื่อเสื้อผ้าหลุดรุ่ยไม่สามารถปิดป้องสัดส่วนอะร้าอร่ามบนร่างกายได้เลย
“เดี๋ยวเธอก็รู้เอง...” มันตอบแบบไม่ได้ขยายามความ ปล่อยให้แพรวนรีร้อนใจ เธอเม้มปากแน่น พยายามส่งสายตามถามอิฐ แต่เขาเองก็อยู่ในสภาพที่ตอบอะไรแพรวนรีไม่ได้เช่นกัน
คำตอบมาในเวลาไม่ถึง10นาที เมื่อธันน์มาถึง
เขาเดินเข้ามาในห้อง มีทอปัดเดินรั้งท้ายมาด้วย
แพรวนรีเบิกตากว้าง เธอยกมือขึ้นอุดปาก ไม่อย่างนั้นเสียงกรีดร้องของเธอ คงปลุกคนทั้งชั้นลุกขึ้นมาดู
“ปัด...” แพรวนรีคราง มองธันน์สลับกับลูกพี่ ลูกน้องสาว
ธันน์ยิ้มเยาะ เขารับของ มาจากการ์ดคนหนึ่ง ชายหนุ่มเดาะแหวนในมือเล่น เขากำลังคิดวิธีลงโทษขโมย
“ได้โปรด...ฉันขอโทษ...อย่าเอาเรื่องฉันเลยนะคะ” แพรวนรีวิงวอน เธอก้มกราบธันน์ประหลกๆ ไม่คิดว่าเจ้าของ ‘เพชร’ จะมาทวงคืนรวดเร็วเพียงนี้
ธันน์นิ่ง...เขาไม่ได้พูดอะไรเลยตั้งแต่เดินเข้ามาในห้อง...
“ของคุณก็ได้คืนแล้ว...ปล่อยนรีเถอะนะคะ...ฉันรับประกันจะไม่ให้นรีทำแบบนี้อีก” ทอปัดช่วยพูด
เธอรับปากแข็งขัน แม้จะแอบหวั่นๆ ว่าไม่สามารถควบคุมแพรวนรีได้ แต่หน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้...เธอต้องช่วยแพรวนรีก่อน ยังไงเสียหล่อนก็เป็นญาติสนิทที่เห็นหน้าค่าตากันมาตั้งแต่เด็กๆ
“ฉันจะเชื่อเธอได้ยังไงล่ะ?” เสียงทุ้มนุ่มกล่าวถาม เขามองสบนัยน์ตากลมใสของทอปัด
“ฉันไม่มีอะไรรับประกันหรอกค่ะ ฉันเอาตัวฉันเป็นประกันเอง... หากเกิดเรื่องแบบนี้อีกครั้ง ฉันจะชดใช้ให้คุณทั้งหมด” เธอคิดว่าแพรวนรีคงจะเข็ดขยาดอีกนาน เพราะหากโจทย์ครั้งนี้เอาเรื่องเอาราว ญาติสาวกับแฟนของเธอคงไม่พ้นเดินเข้าคุก
“เงิน ไม่ใช่ปัญหาสำหรับฉัน...เธอรู้มั้ย ชื่อเสียง NAKARA เสียหายไปขนาดไหน ตั้งแต่แม่นี่ฉกของฉันมา”
ธันน์เปรย ข่าวถูกปิด ยังไม่มีคนนอกระแคะระคาย แต่เขาอยากเล่นเกม...
“เออ...”
“ปัด ช่วยฉันด้วย...” แพรวนรีคอตก น้ำตาไหลริน เธอกลัวที่จะต้องจบชีวิตหลังซี่ลูกกรง
“ฉันรู้...ฉันคงแก้ข่าวเสียๆ นั่นไม่ได้ แค่อยากขอให้เห็นใจ นรีคงกำลังจนทางจริงๆ ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่กล้าทำ”
หญิงสาวพยายามช่วยพูด เธอไม่รู้หรอกว่าแพรวนรีเดือดร้อนเรื่องเงินขนาดไหน แต่หากไม่เข้าตาจน มีหรือที่แพรวนรีจะลดตัวไปเป็นโจรเมื่อมันเสี่ยงกับคุกตะราง
“เธอกำลังช่วยคนผิดอยู่นะ” ธันน์เตือน...
“นรีผิดจริงฉันไม่เถียงค่ะ แต่คุณจะไม่ให้โอกาสเธอสักครั้งเหรอ ในเมื่อคุณก็ได้ของ ของคุณคืนไปแล้วนี่”
ทอปัดยอมรับ เธอแก้ต่างให้แพรวนรีได้ไม่เต็มปาก ก็เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องจริง
“แล้วถ้าฉันมาไม่ทัน แหวนนั่นถูกปล่อยไปในตลาดมืด ฉันจะเสียเชื่อเสียงแค่ไหนล่ะ”
ธันน์ย้อนถาม...เขายิ้มเยาะเมื่อทนายแก้ต่างให้คนร้าย พูดอะไรไม่ออก
ทอปัดเบ้ปาก...พ่อเศรษฐีใหญ่หน้าตาย ทวงถามหาความรับผิดชอบจนเธอเริ่มเซ็ง...
“ฉันๆ” แพรวนรีกระเสือกกระสนจนสามารถไปนั่งพับเพียบเบื้องหน้าของธันน์ได้ เธอช้อนสายตาอ่อนเศร้าที่ปั้นแต่งมองใบหน้าคมคายของชายหนุ่ม ก่อนจะนึกแช่งชักตนเองในใจ ทำไมถึงมัวหลงงมงาย จมปลักอยู่กับขี้ยาอย่างอิฐ เมื่อผู้ชายดีๆ มีเกลื่อนถนน และคนตรงหน้านี่ น่าสนใจไม่น้อย “ฉันผิดไปแล้วค่ะ...หากคุณต้องการให้ฉันชดใช้ฉันก็ยอม แต่ฉันไม่มีเงินนะคะ คุณเอาตัวฉันไปใช้ได้เลย...ฉันยอมทุกอย่าง...”
“นรี!!”
ทอปัดปราม เธอเดินเข้ามายืนซ้อนด้านหลังลูกพี่ลูกน้อง
“จริงนะปัด ฉันยอมทุกอย่างเลย...หากคุณธันน์จะยอมยกโทษให้”
หญิงสาวชะอ้อนเสียงหวาน หากเธอเกาะผู้ชายคนนี้ได้ เธอก็ย่อมสลัดอิฐหลุดพ้นไปจากตัว หลุดพ้นจากวงจรเน่าๆ ของไอ้หมอนั่นได้
“ฉันไม่ต้องการเธอ” ธันน์ชำเรืองมองแพรวนรี สายตาเขาเย็นเยียบจนหญิงสาวสะท้าน “แต่หากเป็นเธอ...ฉันจะคิดอีกที” ชายหนุ่มมองทอปัดตรงๆ
“บ้าสิ...เกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ...” หญิงสาวโวย เธอไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง จะลากเธอเข้าไปมีส่วนรับผิดชอบทำไม
“เธอจะปล่อยให้ แม่นั่น ติดคุกงั้นสิ?” เสียงเย็นชาย้อนถาม ดวงตาของเขาว่างเปล่า แต่รังสีอำมหิตแผ่ซ่านขึ้นมาแทน ทอปัดเชื่อว่าเขาทำได้อย่างที่ปากพูดจริง
“ปัด...นรีไม่อยากติดคุก!!” แพรวนรีตาเหลือก เธอผวาเกาะขาทอปัด ละล่ำละลักพูดเสียงร้อนรน
“แล้วนรีจะให้ปัดทำไง...นรีขโมยของเขามาจริงๆ นี่นา” หญิงสาวอ่อนใจ จะช่วยยังไงไม่ให้แพรวนรีมีความผิด
“ฉันไม่ได้ตั้งใจ ตอนนั้นมันหน้ามืด คิดอะไรก็ไม่รู้... พอรู้ตัวอีกทีก็กลับบ้านมาพร้อมกับแหวนวงนั้นเสียแล้ว”
หญิงสาวรำพัน เธอไม่คิดว่าของชิ้นเล็กๆ ชิ้นเดียว พวกเขาจะรู้เร็วขนาดนั้น จนเธอยังไม่ทันได้ทำอะไร เจ้าของก็มาทวงคืนไปเสียแล้ว แพรวนรีไม่ได้สำนึกผิด เธอแค่เสียดายที่อิฐ ยังไม่ทันขายแหวนได้ เจ้าของแหวนก็ตามมายืนค้ำคอ
ทอปัดถอนใจเฮือกๆ
“คุณจะเรียกร้องค่าเสียหายเท่าไหร่ล่ะคะ ฉันรับใช้ให้เอง...ขอแค่อย่าเอาเรื่องนรีก็พอ...แบบนี้คงพอทำให้คุณหายอารมณ์เสียได้บ้าง”
หญิงสาวหันไปวอนขอธันน์
มุมปากเขามีรอยยิ้ม เป็นยิ้มที่ชวนขนลุก เพราะมันเหมือนเขากำลังเย้ยหยันอะไรอยู่
“ฉันบอกเธอแล้วนี่ เงิน ไม่ใช่ปัญหาสำหรับฉัน”
ทอปัดก้มหน้าลง เธอเบ้ปากให้กับพ่อเศรษฐีเรื่องมาก เขาต้องการอะไรอีกล่ะ ในเมื่อเขาได้สิ่งที่ต้องการคืนไปหมดแล้ว
“แล้วคุณจะเอาอะไรล่ะ?!!” หญิงสาวถามกลับเสียงขุ่น นั่นก็ไม่เอา นี่ก็ไม่เอา...แล้วสิ่งที่พ่อเจ้าประคุณต้องการคืออะไร?
“เธอ...”
“หะ!!” ทอปัดผวา “จะบ้าเหรอ...อะไรก็ได้...แต่ต้องไม่ใช่ฉัน” เธอโวยต่อ
“ฮ่าๆ” ธันน์แหงนหน้าหัวเราะร่า “เธอคิดว่า...ฉันต้องการเธอไปทำอะไร?” ชายหนุ่มพูดต่อเสียงของเขากลั้วเสียงหัวเราะ
นักข่าวสาวค้อนประหลับประเหลือก เขาพูดออกมาแบบนั้น จะให้เธอคิดไปทางอื่นได้ยังไง
“จะไปรู้เหรอ...” เธอตอบเสียงแผ่วๆ ใบหน้าร้อนวูบ ใบหูร้อนฉ่า!!
“เธอ” ธันน์ชี้หน้าทอปัด “จะต้องมาเป็นตัวประกัน จนกว่าฉันจะส่งของให้ลูกค้าเสร็จ” อีกไม่กี่วันจะมีการส่งมอบสินค้า หล่อนจะต้องมาอยู่ใกล้ๆ เป็นหลักประกันว่าข่าวเน่าๆ นี่จะไม่รั่วออกไป
“ขอนรีทำเองเถอะค่ะ นรีจะอยู่กับคุณจนกว่างานคุณจะเสร็จ” แพรวนรีเสนอตัว หากเขาต้องการตัวประกัน เธอจะเป็นเอง
ชายหนุ่มมองแพรวนรีนิ่งๆ แววตาของเขาเย็นเยียบ จนเลือดในกายของแพรวนรีเกือบจะเป็นน้ำแข็ง
“อย่างเธอ...ฉันไม่เอามาไว้ข้างตัวให้เกิดปัญหาหรอก...”
ธันน์ดักทาง เขารู้ว่าในสมองกลวงๆ ของแม่นี่ กำลังวางแผนอะไรอยู่
และที่สำคัญ เขาไม่ได้ต้องการหล่อน ผู้หญิงที่เขาคิดจะงาบ...คืออีกคน...
หล่อนจะต้องเป็นของหวานตอบแทนให้เขา มันคือสิ่งที่หล่อนต้องรับผิดชอบ เพราะญาติของหล่อน ทำให้เขากลายเป็นไอ้โง่...ถูกโจรกระจอกลูบคม...
แม้เขาจะตามของคืนมาได้ทันควัน!! แต่มันก็เหมือนกับประจานให้คนนอกรู้ NAKARA หละหลวม จนโจรฝีมือง่อยๆ ก้าวล่วงเข้ามาล้วงคอ
แพรวนรีกัดริมฝีปากล่างจนห้อเลือด ตวัดตามองแฟนหนุ่มที่ไม่ต่างอะไรกับเศษขยะ อิฐถูกชายฉกรรจ์ถลุงจนยับ ใบหน้าของเขาเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบเลือด และถูกตรึงไว้บนฟื้น ไม่สามารถขยับตัวได้ หญิงสาวเข่นเขี้ยว โมโหอะไรหลายๆ อย่าง หากอิฐไม่พลาด เขาปล่อยของออกไปได้...ตอนนี้เธอกับอิฐคงได้เสวยสุขกับเงินจำนวนมหาศาล
ดวงตาแพรวนรีตวัดกลับมามองทอปัดอีกครั้ง
ทางรอดของเธอกับอิฐ คงต้องพึ่งพาทอปัด เพราะดูเหมือนว่าเป้าหมายของธันน์ คือหล่อน
“ปัด...” แพรวนรีคลานเข่า มือของเธอจับชายขากางเกงห้าส่วนของลูกพี่ลูกน้องไว้
“นรี...” ทอปัดย่อตัวลงนั่งบนส้นเท้า มือเรียวจับอยู่ที่บ่าของญาติสาว
- ผู้เขียน
