ทอปัดตวัดตาค้อน เธอพิมพ์งานมือเป็นระวิง พยายามไม่สนใจดวงตาวาววับที่ชำเรืองมองบ่อยๆ
“เธอหายไปไหนมาทั้งวันหะปัด!!”
เนตรตราดันประตูห้องพักทอปัด บานประตูกระแทกกับพนังห้องดังปัง!!
หญิงสาวละสายตาจากแล็บท็อป เงยหน้ามองเพื่อนร่วมงานด้วยสายตาว่างเปล่า
“ฉันจะไปไหนได้...ก็อยู่ที่นี่แหละ” หญิงสาวตอบแบบไม่ขยายความ
“อย่ามาโกหก ฉันหาเธอทั้งรีสอร์ท ไม่เห็นแม้แต่เงา”
นักข่าวจอมสอดตะเบ็งเสียงดังก้อง ดวงตาดุดันเหมือนดังแม่เสือหวงลูก
ทอปัดถอนใจแรงๆ “ฉันไปทำงานมา สัมภาษณ์คุณธันน์ไง นี่ไงเกือบเสร็จแล้ว” หญิงสาวชี้แจง เธอเบี่ยงตัวหลบ เปิดทางให้เนตรตราชะโงกหน้ามองผลงานในแล็บท็อปที่จวนเจียนเสร็จเต็มที
“อะไรกัน!! แล้วทำไมเธอไม่เรียกฉันไปช่วย...” เนตรตราโวย เธอรอเวลาที่จะใกล้ชิดทายาทนาคะวงศ์ แบบใจจด ใจจ่อ แต่
