ปลายนิ้วแข็งร้อนยกขึ้นเกลี่ยริมฝีปากล่างของเธอ เขากดปลายนิ้วบีบกระพุ้งแก้มเธอแรงๆ จนต้องเลิกกัดกระพุ้งแก้มตนเอง
“ทั้งตัวเธอคือสมบัติของฉัน...อย่าพยายามทำร้ายมัน...ให้ฉันเจ็บเลยนะ”
ธันน์ทอดสายตามองผิวเนื้อแดงก่ำที่ริมฝีปากอิ่ม เขากล่าวลอยๆ แบบที่ใจคิด เพียงแต่เขาไม่รู้ว่า...เขาพูดออกมาจริงๆ ไม่ได้ทำแค่คิดในใจ
มันเจ็บแปลบที่หัวใจ เมื่อเห็นหล่อนเจ็บ ความรู้สึกนั่นคืออะไร ธันน์ไม่กล้าแม้จะค้นหาความจริง?
“ฉันไม่ใช่...ของคุณ” หญิงสาวกัดฟันเถียงเสียงขุ่น
ธันน์พ่นลมหายใจแรงๆ เขากดปากปิดปากช่างจำนรรจานั่น คร้านที่จะฟังคำต่อขานที่ทำให้ตนเองไม่สบายใจ
มือหนาสัมพันธ์กับเรียวปาก เมื่อปากสีเข้มเริ่มบดขยี้ปากอิ่มเต็มของทอปัด มือแข็งแรงก็เคลื่อนที่กอบกุมทรวงอกครัดเคร่งทันควัน เสียงครางกระอึกกระอักเมื่
