Chapter 3 ปัจจุบัน

1564 คำ
แพรหวานนั่งอยู่ข้างเตียงห่มผ้าให้ลูกน้อยหลังจากที่เธอป้อนยาเสร็จ ลูกสาวของเธอคลอดออกมาก็มีปัญหาสุขภาพเป็นโรคหัวใจตั้งแต่กำเนิด หมอบอกว่าต้องให้ยาประคองอาการและถ้าจะหายดีใช้ชีวิตแบบคนปกติจำเป็นต้องรักษาด้วยการผ่าตัดเท่านั้น ซึ่งตอนนี้เธอไม่ได้มีเงินมากพอที่จะผ่าตัดลูก ชีวิตของเธอตั้งแต่เสียคุณแม่ก็ต้องอุ้มท้องทำงานหาเลี้ยงตัวเองพอคลอดออกมาคุณป้าก็ช่วยดูแลหลานให้และเธอก็กลับไปเรียนต่อกว่าจะจบก็เล่นเอาหืดขึ้นเหมือนกัน ตอนนี้เธอกำลังหางานทำเป็นหลักแหล่งและต้องทำงานเก็บเงินให้เยอะที่สุดเพื่อผ่าตัดรักษาชีวิตลูกสาวคนเดียวเอาไว้ "ฟีน่าอดทนนะลูกแม่จะหาเงินมารักษาลูกเอง" แพรหวานลูบผมเด็กสาวอย่างสงสารเพราะลธกคลอดออกมาก็ต้องกินยาพบหมอบ่อยๆไม่ได้ใช้ชีวิตเล่นเหมือนเด็กคนอื่น "แม่ขอโทษนะลูก ฮึก! แม่ขอโทษ" เธอกลั้นเสียงสะอื้นก่อนจะปาดน้ำตาเมื่อเสียงโทรศัพท์ของตัวเองดังขึ้น 'หมูหวาน' เป็นเพื่อนสนิทของเธอเองที่โทรเข้ามาหญิงสาวจึงรีบกดรับสายทันที "ว่าไงหมูหวาน" (แกโรงแรมพี่ฟีฟ่าประกาศรับสมัครพนักงานอ่ะ เลขาท่านรองประธานบริษัทด้วยแกรีบไปสมัครเลยนะเงินเดือนเริ่มต้น45,000บาท) "อะไรนะ!เยอะขนาดนั้นเลยเหรอ" เธอตกใจเป็นอย่างมากไม่คิดว่าเงินเดือนเลขาของเขาจะเยอะขนาดนั้น มันเป็นตัวเงินที่เธออยากได้มากและเพียงแค่ไม่ถึงปีเธอจะมีเงินไปผ่าตัดลูกสาว (เออสิ เยอะมากและที่สำคัญฉันมีวิธีที่ดีกว่านั้นนะ) "วิธีอะไร" (ฉันรู้มาว่าพี่ฟีฟ่าเปลี่ยนผู้หญิงเป็นว่าเล่นเลยตั้งแต่ที่เลิกกับแกอ่ะ ดูท่าทางไม่จริงจังกับใครเขาอาจจะรอแกก็ได้นะเว้ย แกมีลูกกับเขาอ่ะให้คนเป็นพ่อรับผิดชอบบ้างสิ ไปหาเลยแล้วเอาเงินเขามาผ่าตัดลูกแก) แพรหวานเริ่มคิดตามเพื่อนสนิทใจเริ่มเอนเอียงไปทางนั้นสูงเพราะถ้าเขารู้ว่าตัวเองมีลูกขึ้นมาเขาอาจจะช่วยเธอได้เรื่องเงิน ผ่าตัดหัวใจมันเป็นจำนวนเงินที่เยอะมากแต่สำหรับเขามันคือเศษเงินเท่านั้น "เขาคงเกลียดฉันไปแล้วแหละ" (ฉันว่าพี่เค้าลืมแกไม่ได้นะไม่งั้นคงมีเป็นตัวเป็นตนไปแล้ว ไม่งั้นแกก็ไปนอนกับเขาแลกเงินมาสิรายนั้นสปอร์ตใจดีจะตายทุ่มไม่อั้นอยู่แล้ว ถ้าแกรักและอยากกลับไปหาก็ทำให้เขากลับมารักเหมือนเดิมสิ ครอบครัวจะได้อบอุ่นฉันสงสารหลานแต่ถ้าทำยังไงมันก็ต่อกันไม่ติดอย่างน้อยแกก็มีเงินมารักษาลูกนะคิดดีๆ) แพรหวานนิ่งเงียบไปไม่พูดอะไรต่อและทุกอย่างที่หมูหวานพูดมันคือความจริงที่เธอต้องรับให้ได้ เขาคือพ่อของลูกและเขาเองควรจะรับผิดชอบอะไรบ้างแต่อีกใจเธอก็กลัวว่าถ้าเขามีตัวจริงอยู่แล้วเธอจะเข้าไปแทรกลำบาก "ได้..ฉันจะลองไปสมัครงานดู พรุ่งนี้ไปเลย" (โอเคส่วนหลานถ้าจะพามากรุงเทพฯด้วยงั้นก็มาอยู่กับฉัน เดี๋ยวช่วยดูเอง) "ขอบคุณนะหมูหวานแกเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดเลย" (อืม... ฉันห่วงแกมากนะรู้มั้ยห่วงหลานด้วยเจอกันพรุ่งนี้นะ) "จ้ะ" หญิงสาวกดวางสายก่อนจะหันไปมองหน้าลูกสาวที่ตอนนี้นอนกอดตุ๊กตาหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข เธอนึกภาพไม่ออกถ้าวันหนึ่งลูกสาวของเธอเป็นอะไรไปเธอคงใจแทบขาดไม่สามารถมีชีวิตอยู่ต่อได้อีก "แม่จะทำเพื่อลูกนะฟีน่า" ฟีฟ่าขับรถสปอร์ตคันหรูกลับจากบริษัทตรงเข้าไปที่คฤหาสน์วันนี้ไม่มีอารมณ์ไปเที่ยวที่ไหนเพราะงานที่บริษัทหนักมากจึงต้องการเวลาพักผ่อนพอสมควร ตลอดระยะเวลาสามปีมานี้เขาพยายามตามหาแพรหวานแต่ก็ไม่มีวี่แววจะเจอเลย เขาแค่ต้องการเหตุผลในการที่เธอทิ้งไปโดยไม่บอกลาสักคำ และเขาต้องรู้ให้ได้ว่าเธอหายไปไหน และเมื่อมาถึงจุดหมายเขาก็เดินเข้าไปในบ้านด้วยใบหน้าเหนื่อยล้า เลขาคนเก่าเขาเพิ่งไล่ออกไปเพราะทำงานไม่ได้เรื่องเลยสักนิด เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมาเขาเพิ่งขอให้พ่อประกาศรับสมัครเลขาใหม่แต่ให้ท่านคัดเลือกให้เองเพราะเขาเลือกจากความสวยเท่านั้นจึงได้คนที่ไม่ได้เรื่องมาทำงานไง 'พ่อครับผมจะหาเลขาใหม่ คนเก่าทำงานไม่ได้เรื่องเลย' 'เดี๋ยวพ่อหาให้' 'ขอเซ็กซี่XXนะครับพ่อ สวยระดับนางแบบไปเลย' 'นี่แกหาเลขาหรือว่าหาเมีย...' และเขายังยืนยันคำเดิมว่าเลขาคนใหม่ต้องสวยตามที่เขาต้องการ คนสวยและฉลาดมีถมดูไปมันจะไม่มีเลยก็ให้มันรู้ไปสิ "ฟีฟ่ากลับมาแล้วเหรอลูกเป็นไงบ้างเหนื่อยเหรอทำงานหนักเลยสิ" "แม่ครับขอกอดหน่อยดิ" ฟีฟ่าเดินไปสวมกอดคุณแม่อย่างหาความอบอุ่น กอดแม่ทีไรชอบนึกถึงผู้หญิงใจร้ายที่ทิ้งเขาไปเมื่อสามปีก่อน เขากอดเธอทีไรมันให้ความสบายความอบอุ่นและทุกอย่างจนถึงตอนนี้เขายังคิดถึงสัมผัสนั้นและยังโหยหามาตลอด "อ้อนอะไรเรา" "เหนื่อยครับงานเยอะมาก พ่อไม่ช่วยผมเลยอ่ะ" "ก็พ่อจะให้เราบริหารงานเองลูกต้องทำทั้งหมดสิ เห็นว่าพรุ่งนี้จะสัมภาษณ์คนที่มาสมัครเป็นเลขาลูกนี่ สมัครวันนั้นสัมภาษณ์วันนั้นเลยลูกไม่ไปดูด้วยเหรอ" คุณแม่เอ่ยถามด้วยความแปลกใจ เลขาตัวเองแท้ๆแต่ไม่ยอมไปเลือกเองให้คนเป็นพ่อเลือกให้แล้วจะถูกใจได้ยังไง "ไม่อ่ะให้พ่อเลือกดีกว่า พ่อน่าจะคัดจากความสามารถ" "ตามใจแล้วกันงั้นไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะแล้วมากินข้าวเย็นด้วยกัน" "ครับแม่" เขาเดินขึ้นไปชั้นบนกลับไปยังห้องนอนอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อยและลงมากินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากับครอบครัว เอาจริงก็รู้สึกเหงานะผู้หญิงกี่คนกี่คนก็ไม่มีใครทำให้เขามีความสุขเหมือนแพรหวานเลย... 'ทำไมต้องไปนึกถึงผู้หญิงใจร้ายคนนั้นด้วย เหอะ!' วันต่อมา... แพรหวานเดินทางเข้ามาที่กรุงเทพและฝากลูกสาวไว้ให้คุณป้าของเธอดูแลไปก่อน หญิงสาวมาพร้อมกับเอกสารมากมายและประสบการณ์การทำงานของเธอในการเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยน่าจะพอให้ทางบริษัทพิจารณารับเธอเข้าทำงานได้ไม่ยาก "คุณพีณัฐชญามาหรือยังคะ" "มาแล้วค่ะ" เธอกรอกใบสมัครเรียบร้อยและยื่นให้พนักงานฝ่ายบุคคลพร้อมกับแฟ้มเอกสารที่เตรียมมา คนที่มาสมัครวันนี้หลายสิบคนและเธอมาเป็นคนสุดท้ายพอดี "เชิญเลยค่ะท่านประธานรออยู่" "ค่ะ" เธอรู้สึกตื่นเต้นมากที่จะได้สัมภาษณ์งานกับท่านประธาน หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะเดินตามฝ่ายบุคคลเข้าไปในห้องของท่านประธาน ฟาโรห์เห็นหญิงสาวครั้งแรกก็รู้สึกถูกชะตาอย่างประหลาด และยิ่งได้คุยด้วยเขายิ่งชอบประวัติการทำงานก็ดีมากทำงานตั้งแต่เรียนมัธยมแสดงว่าเป็นเด็กที่ขยันมากและตั้งใจทำงานสุดๆ "หนูแพรหวานพูดได้กี่ภาษา" "สามภาษาค่ะ ไทย อังกฤษ จีนค่ะ" "เก่งนะพูดจีนได้ด้วย" "ตอนเรียนมหาวิทยาลัยมีเพื่อนเป็นคนจีนค่ะเพราะว่าหนูเรียนเสริมภาษาจีนก็เลยพูดได้ค่ะ" ฟาโรห์พยักหน้าอย่างเข้าใจชวนคุยเรื่อยเปื่อยก็รู้สึกได้เลยว่าเด็ดคนนี้มีไหวพริบในการคุยและตอบคำถาม จะเลี่ยงการพูดที่ทำให้คนฟังดูแย่กลายเป็นฟังแล้วรู้สึกสบายใจขึ้นได้ เขาคิดว่าคนแบบนี้น่าจะเหมาะกับการเป็นเลขาที่ดีได้ เพราะไม่พูดว่าร้ายใครและไม่พูดให้คนเข้าใจผิดกัน "ออกจากที่ทำงานเก่าทำไมเหรอ" "ที่ออกเพราะว่าหนูเรียนจบแล้วค่ะอยากทำงานประจำมีเงินเดือนมั่นคง ที่ทำงานตอนนี้หนูทำมาตั้งแต่ยังเรียนไม่จบค่ะเป็นที่ที่ให้เงินให้โอกาสในการทำงาน ให้ประสบการณ์ต่างๆ เจ้าของร้านใจดีมากเลยนะคะคอยให้ความรู้คำแนะนำต่างๆใจดีมากเลยค่ะ" "งั้นเหรอ...แล้วหนูอยากทำงานที่นี่มากเลยเหรอ" "มากๆเลยค่ะ โรงแรมดังขนาดนี้ใครบ้างไม่อยากร่วมงานด้วยและหนูมั่นใจว่าหนูทำงานได้เต็มที่แน่นอนค่ะ ฟาโรห์ยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะส่งแฟ้มเอกสารคืนหญิงสาว เขาเลือกแล้วว่าคนนี้เนี่ยแหละที่เหมาะสมกับการเป็นเลขาของลูกชายคนเดียว คนอย่างฟีฟ่าเหมาะกับผู้หญิงใจเย็น บุคลิกสดใส พูดจามีเหตุผล และเธอคนนี้น่าจะอยู่กับลูกชายของเขานานที่สุด...
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม