“ฉันก็คิดตรงส่วนนี้อยู่ค่ะคุณพี่ แต่ถ้าไม่หาให้ ฉันก็กลัวว่าพ่อทองจะไปคว้าเอาลูกสาวชาวบ้านชาวสวนมาเป็นเมียสิคะ ยิ่งไปชานเมืองคราวละห้าวันเจ็ดวันอย่างนี้ด้วย ฉันกลัวใจพ่อทองค่ะ เลี้ยงลูกมาแต่อ้อนแต่ออกแม้จะแค่ในวัยเยาว์ เพราะรุ่นหนุ่มก็ถูกส่งไปเมืองน้ำเมืองนอกเสียแล้ว แต่ฉันก็รู้จักนิสัยพ่อทองนะคะ เจ้าชู้ประตูดินเป็นที่ต้น และไหนจะยังย่านนี้ คุณพี่ก็ทราบดี หากพลาดพลั้งไป ฉันคงช้ำใจแน่ค่ะ”
นั่นสินะ... หากพลาดพลั้งได้หญิงโคมเขียวมาเป็นสะใภ้ เป็นหล่อนก็คงช้ำใจตายเหมือนกัน แม่ส้มจีนคิดก่อนจะพูดคลายความตึงเครียด
“หนุ่มนักเรียนนอกก็เนื้อหอมเป็นธรรมดาค่ะ ลางทีคุณพระนายอาจจะมีคนที่หมายปองอยู่แล้วก็เป็นได้นะคะ คุณหญิงลองเลียบเคียงดูหรือยัง”
“ฉันลองเลียบๆ เคียงๆ ถามดูแล้วค่ะ พ่อทองว่ายังไม่ถูกใจใครเลย ฉันเกรงว่าเลือกนักมักได้แร่น่ะสิคะ กว่าจะรอพ่อทองถูกใจ ป่านนั้นคุณหนูเรือนไหนๆ ก็คงมีลูกกันเป็นโขยงแล้วล่ะค่ะ”
คำเปรียบเปรยของคุณหญิงชบาเกือบทำให้แม่ส้มจีนหลุดขำ ทว่าใบหน้างามสมวัยที่หมองลงก็ทำให้หล่อนต้องเก็บกิริยา แม่ผู้มีใบหน้าเปี่ยมทุกข์เรื่องคู่ครองของบุตร หล่อนเห็นมานักต่อนักแล้ว คุณหญิงชบาก็เป็นหนึ่งในนั้น
“เยี่ยงนั้นฉันจะลองดูให้นะคะ” แค่นั้นคุณหญิงชบาก็ยิ้มได้ “ถ้าคุณหญิงถูกใจคุณหนูเรือนไหน ค่อยนัดแนะให้คุณพระนายไปพบหน้าในงานฤดูหนาว เอ่อ... คุณหญิงเข้าใจที่ฉันพูดใช่มั้ยคะ”
“ฉันเข้าใจและเห็นควรตามที่คุณพี่แนะนำค่ะ พ่อทองคงไม่ยอมให้ฉันคลุมถุงชนแน่ ให้ไปรู้จักกันเองน่ะค่ะดีแล้ว ขอแค่คุณพี่ช่วยเป็นธุระแนะนำให้พบกันก็พอค่ะ ต่อจากนั้นก็แล้วแต่เด็กๆ”
แม่ส้มจีนยิ้มกว้างเมื่อคุณหญิงชบาเข้าใจตรงกัน เพราะพวกนักเรียนนอกเป็นที่โจษขานเรื่องความคิดความอ่านที่เป็นเยี่ยงฝรั่ง เรียกได้ว่าพวกเทวดานางฟ้าคงไม่ยอมให้พ่อแม่คลุมถุงชนเป็นแน่
“ดีแล้วค่ะ ให้เขาพบกันเอง หากหนุ่มสาวคุยกันถูกคอจะได้สานสัมพันธ์กันต่อได้เลย ว่าแต่คุณหญิงต้องการให้ดูลูกหลานเรือนใดเป็นพิเศษ หรือต้องการคุณลักษณะแบบไหนคะ ฉันจะได้แนะนำได้ถูก”
“ขอแบบสวย ขาว อวบ อกเป็นอก เอวเป็นเอว และก็สะโพกเป็นสะโพกนะครับคุณป้า สะโพกใหญ่ๆ ยิ่งดี เขาว่าให้ลูกดก”
“คุณพระนาย!”
“พ่อทอง!”
แม่ส้มจีนและคุณหญิงชบาแทบจะอุทานขึ้นพร้อมกัน เมื่อเสียงคนหนุ่มทุ้มลึกแต่เปี่ยมไปด้วยอารมณ์ดีเอ่ยดังมาจากประตูเข้าสู่สวนกลางบ้าน
“พ่อทอง น่าตีจริงเชียว มาแอบฟังตั้งแต่เมื่อไรกัน”
คุณหญิงชบาหันไปดุลูกชายน้ำเสียงไม่จริงจังก่อนจะหันมายิ้มแห้งๆ ให้กับแม่ส้มจีนที่นั่งทำหน้าไม่ถูกเช่นกัน เพราะคุณสมบัติสตรีที่คุณพระนายต้องการนั้นห่ามเหลือทน
เจ้าของร่างสูงเดินตรงเข้ามาสวมกอดผู้เป็นแม่ ในระยะที่ใกล้แม่ส้มจีนได้โอกาสพินิจ ‘พ่อรูปทอง’ อย่างชื่นชม
คุณพระนายทองเป็นคนหนุ่มรูปงาม ใบหน้าคมเข้ม เครื่องหน้าชัด โดยเฉพาะดวงตาพราวระยับนั้นมีแววเจ้าชู้ยักษ์ แต่งกายด้วยชุดเครื่องแบบเจ้าพนักงานรถไฟหลวงซึ่งเป็นสีกากีกลัดกระดุมทอง 7 เม็ด ต่างจากเสื้อราชปะแตนที่เป็นสีขาวกลัดกระดุม 5 เม็ด ทั้งที่รูปงามเยี่ยงนี้แต่กลับไม่คิดจะตบแต่งหญิงใดเป็นเมีย ก็ควรแล้วที่คุณหญิงชบาจะกลัดกลุ้ม
“ผมไหว้ครับคุณป้า คุณแม่”
แม่ส้มจีนรับไหว้พลางกล่าว “ไหว้พระเถอะจ้ะพ่อคุณ”
“จะไหว้พระได้อย่างไรเล่าครับ ตรงนี้ไม่มีพระ ผมไหว้คุณป้า”
แม่ส้มจีนอึ้งไปเพียงนิดก่อนจะขำ เมื่อคุณหญิงชบาเอ็ดลูกชายอีกรอบ
“พ่อทองนี่ น่าตีนักเชียว ไม่อายคุณป้าเลยหรือไร” คุณหญิงพูดพลางตีฝ่ามือบนต้นแขนลูกชายดังเพี๊ยะ
“โอย... ไม่น่าแล้วมังครับคุณแม่ คุณแม่ตีผมแล้ว”
ทองทำท่าโอดโอยเจ็บเกินพอดีก่อนจะซบใบหน้าหล่อกับต้นแขนอิ่มของผู้เป็นแม่
“ว่าแต่คุณแม่กับคุณป้า วางแผนจะจับผมคลุมถุงชนหรือครับ” ดวงตาคมเข้มหยอกเย้ามองแม่และมองคุณป้าแม่สื่ออย่างรู้เท่าทัน
“อุ้ย! ใครจะกล้าล่ะจ๊ะพ่อคุณ ป้าน่ะรู้กิตติศัพท์เหล่าเทวดานางฟ้าดี จะยอมให้คลุมถุงคงจะยาก ก็คงจะมีแค่พระวิจิตรดุริยางค์เพียงคนเดียวเท่านั้นกระมังที่ยอมให้คลุมถุงกับคุณหนูบุษบา นอกนั้นป้าก็ยังไม่เห็นว่าจะมีใคร หรือว่าคุณพระนายจะยอมอีกคนล่ะจ๊ะ”
แม่ส้มจีนเอ่ยสัพยอก ด้วยบุตรชายคุณหญิงชบาดูราวจะเข้าใจสิ่งที่คุณหญิงชบาต้องการเป็นอย่างดี ไม่อย่างนั้นคงไม่พูดเย้าหยอกแม่เชื้อให้สนุกเล่น
“ก็ขึ้นอยู่ที่ว่าคุณป้าจะหาคุณหนูที่มีคุณสมบัติตามที่ผมต้องการได้หรือเปล่าน่ะครับ”
คุณหญิงชบาจ้องหน้าแม่ส้มจีนอย่างไม่อยากจะเชื่อหูว่าลูกชายจะพูดง่าย และเมื่อแม่ส้มจีนพยักหน้า คุณหญิงชบาก็ถามต่อ “อย่างนั้นก็แปลว่า ถ้าคุณป้าท่านหาได้ พ่อทองจะยอมใช่หรือไม่”
“คุณแม่... รีบตีขลุมเลยนะครับ”
“ว่าได้รึ พ่อทองน่ะลื่นเหมือนปลาไหล แม่สบช่องแล้วแม่ก็ต้องเข้าน่ะสิ พ่อทองจะว่ายังไงเล่า ตอบแม่มาซะดีๆ ถ้าหากคุณป้าท่านหาได้อย่างที่พ่อทองต้องการ พ่อทองจะยอมใช่รึไม่”