“อย่าเสียดายเลยค่ะคุณหญิง คุณหนูรำเพยกับคุณหนูปิ่นก็ล้วนหน้าตาจิ้มลิ้มไม่แพ้กัน กิริยามารยาทก็เรียบร้อย ชาติตระกูลก็งามสม เหมาะที่คุณพระนายจะดูตัว ส่วนแม่ลูกจันทร์นั้นยังต้องฝึกกิริยามารยาทกันอีกนานเลยค่ะ วันนี้คุณหญิงดูผลงานของแม่ลูกจันทร์ก่อนนะคะ ว่าจะเก็บคุณสมบัติของคุณหนูทั้งสองมาได้มากน้อยเพียงใด”
“ฉันเชื่อสายตาคุณพี่อยู่แล้วล่ะค่ะ ถ้าคุณพี่ว่าดี ฉันก็ว่าดีด้วย ยิ่งเป็นลูกเป็นหลานคนคุ้นเคย ฉันก็ยิ่งชอบใจ ครานี้ก็หวังเพียงว่าพ่อทองจะถูกใจ หากพ่อทองพึงใจ ฉันคงจะมีความสุขมากที่ได้ดองกัน”
น้ำเสียงอ่อนหวานดูเป็นการเป็นงานของคุณป้าที่พูดกับคุณหญิงชบา แม้จะฟังเป็นการฝากฝังให้หล่อนทำหน้าที่แม่สื่อครั้งแรก แต่ลูกจันทร์กลับรู้สึกว่าแปลก ด้วยใบหน้าระบายไปด้วยรอยยิ้มของท่านทั้งสองขณะเจรจา ไม่ต่างจากรอยยิ้มของคุณป้าที่มีให้กับหม่อมประยงค์ หรือผู้ใหญ่มีความคิดที่เกินเลยไปกว่าที่ผู้เยาว์อย่างหล่อน
