“และแม้ลูกจันทร์ไม่อยากออกเรือน ทว่ากิริยาก็จำต้องงามพร้อม เพราะคงไม่มีเจ้าของเรือนไหนวางใจแม่สื่อกิริยาไม่งามดอกนะลูก ลูกจันทร์เข้าใจที่ป้าพูดหรือไม่”
ลูกจันทร์ยิ้มกว้าง แน่แล้วที่คุณป้าล่วงรู้ใจหล่อน “หนูเข้าใจค่ะคุณป้า และจะทำให้ดีค่ะ”
แม่ส้มจีนยิ้มพลางตบเบาๆ ที่ด้านข้าง “ลูกจันทร์มานั่งข้างป้านี่ลูก ประเดี๋ยวคุณหญิงก็ออกมา”
ลูกจันทร์คลานขึ้นไปนั่งบนฟูกตามกิริยาที่คุณป้าทำก่อนหน้านี้ แม้หล่อนจะไม่เก่งเรื่องการบ้านการเรือน ทว่าเรื่องครูพักลักจำนี้หล่อนถนัดนัก
ระหว่างนั่งรอลูกจันทร์ก็ไม่วายจะเมียงมองไปทั่วบริเวณ และจุดที่หล่อนสนใจก็ไม่พ้นจะเป็นกำแพงพุ่มไม้นั้น ครั้นจะถามคุณป้า ลูกจ้างหญิงก็นำของว่างมารับรองพอดี รอจนขนมหวานและน้ำดื่มถูกวางบนตั่งเรียบร้อยแล้ว ลูกจันทร์จึงเอ่ยถาม
“คุณป้าขา... หลังพุ่มไม้นั่นคืออะไรคะ”
แม่ส้มจีนมองตามที่หลานสาวถาม ยิ้มน้อยๆ ระคนเอ็นดูความอยากรู้อยากเ
