ลูกจันทร์ขยับเข้าใกล้แม่ส้มจีนเมื่อเห็นแสงไฟส่องสว่างอยู่ลิบๆ ด้วยค่ำแล้วผู้คนต่างเข้าบ้านหลับนอน น้อยนักที่จะตามไฟนอกบ้าน ระหว่างทางที่เก้าขับเรือผ่านจึงต้องอาศัยแต่ไฟจากลำเรือเท่านั้น ดังนั้นพื้นที่ที่จะตามไฟจึงเป็นตลาดหรือไม่ก็ร้านค้าขนาดใหญ่ และที่เห็นนั่นก็เป็นไฟตามจากหน้าร้านขายน้ำมันเครื่องซึ่งอยู่สี่แยกปากคลองพอดิบพอดี ถัดไปนั่นก็โรงสีของบ้านหล่อน
“คุณป้าขา ถึงแล้วค่ะ”
แม่ส้มจีนหันมองตามหลานสาวบอก หล่อนยิ้มเพียงนิดเพราะดวงตานั้นเจิ่งไปด้วยหยาดน้ำ ทุกคราที่กลับมาเยือน หล่อนอดไม่ได้ที่จะคิดถึงคุณเตี่ยและคุณแม่รวมทั้งเรื่องราวเมื่อครั้งก่อน และเรื่องที่จำได้ไม่ลืมเลือนก็คือวันที่พระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 5 เสร็จประพาสเมืองแปดริ้วทางเรือ ยามนั้นแม่สายพิณเพิ่งคลอดลูกจันทร์ได้ไม่นาน
เวลาประมาณบ่าย 2 โมงหรือ 3 โมงก็ไม่ชัดแน่ เมื่อเรือพระที่นั่งของพระเจ้าอยู่หัวเสด็จผ่านหน้าตลาด เหล่าชาวบ
