เสียงแขกยามเคาะระฆังบอกเวลา 2 ยาม แต่ลูกจันทร์กลับนอนไม่หลับ หล่อนออกมานั่งรับลมอยู่ริมหน้าต่างชั้น 2 ดวงตากลมโตมีแววครุ่นคิดขณะทอดมองถนนหน้าบ้าน ถนนว่างเปล่าเงียบสงบร้างไร้ผู้สัญจรเฉกเช่นยามกลางวัน ทว่าจิตใจของหล่อนยามนี้กลับวุ่นวายดุจมีใครบางคนเดินวนเวียนไปมาและถามหล่อนซ้ำๆ ว่า ‘ตกลงไหม’
“คนพิลึก...”
ใบหน้ายามเอ่ยคำต่อว่าเขาบึ้งเล็กน้อยแต่กลับมีรอยยิ้มเจืออยู่ เพราะนั่นล่ะที่หล่อนนึกได้ยามนี้ เขาพิลึกจริงๆ ก็จะมีใครกล้ายื่นข้อเสนอแบบนั้นให้แม่สื่อกัน แต่หล่อนไม่ปฏิเสธว่าข้อเสนออาชีพใหม่นั้นน่าสนใจมาก โดยเฉพาะที่ ‘เงิน’ ค่าตอบแทนนั้นสูงกว่า
สองทางที่หล่อนต้องคิด...
ทางที่หนึ่งนั้น หากหล่อนไม่รับข้อเสนอ ใช่อยู่ว่าหล่อนก็ได้สินน้ำใจจากคุณหญิงชบาอยู่ดี แต่นั่นก็คงได้เมื่องานเสร็จสิ้น
แต่ทางที่สอง หากหล่อนรับข้อเสนอจากเขา หล่อนย่อมได้เงินก่อน และอาจได้อีกต่อหนึ่ง หากเขาเลือกสตรีที่พึง
