15 - ทำไมต้องหึง
1133 คำ
"โห~ มึงเครียดอะไรนักหนาวะ เบา ๆ สิเฮ้ย!"
คมกริชดึงมือที่กำลังยกเครื่องดื่มสีอำพันเทเข้าปากไม่หยุด แต่อีกฝ่ายแกะมือเขาออกแล้วยกแก้วดื่มต่อ
"ปล่อยกูเถอะน่า กูไม่ได้เครียด แค่อยากดื่ม"
คมกริชมองเพื่อนแล้วก็ถอนใจ นี่คงไปเจออะไรมาแน่ แต่ถึงจะถามไปก็คงไม่บอก ปล่อยให้ดื่มไปเถอะ ถ้าเมาพับก็แค่ลากกลับ
จนดึกคมกริชก็ลากเพื่อนออกจากร้าน ตะวันเดินไม่ตรงทางแล้ว และไปสะดุดเท้าของคนกลุ่มหนึ่งที่นั่งดื่มอยู่โต๊ะใกล้ทางออก
"อ๊ะ! ขอโทษครับ เพื่อนผมเมามากน่ะ" คมกริชรีบบอกเมื่อเห็นคนกลุ่มนั้นหันมามอง เขาไม่อยากมีเรื่องในร้านเหล้าซะด้วย หนึ่งต่อหกไม่ใช่เรื่องสนุกแน่
"ไม่เป็นไรครับ ผมวางเท้าขวางทางเดินเอง" ชายคนนั้นตอบกลับสุภาพจนคมกริชแปลกใจ
"อ้าว? คุณคมกริชกับคุณตะวัน" เสียงทักขึ้นทำให้คมกริชหันไปมองคนหนึ่งในกลุ่มหกคนที่นั่งอยู่ด้วยกัน
"นาย... เจนภพใช่ไหม?" คมกริชเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ และมองคนที่นั่งซบบ่าเจนภพ และเจนภพก็โอบบ่าไว้
"แล้วนั่นก็... ชานนท์"
"ชานนท์เหรอ?" ตะวันเงยหน้ามองด้วยสายตาสะลึมสะลือ และเห็นภาพที่เจนภพโอบบ่าชานนท์อยู่พอดี
"หึ มีความสุขกันจริงนะ" ตะวันกระตุกยิ้ม แต่เจนภพมองเขาด้วยสายตาหาเรื่อง
"คุณต่างหากครับที่มีความสุข ผมเห็นคุณกอดผู้หญิงที่ห้างด้วยนี่"
"กอดผู้หญิง?" คมกริชทวนคำแล้วหันไปมองเพื่อนที่เขาหิ้วปีกไว้
"ไอ้ภพ มึงรู้จักพวกเขาเหรอ?" คนในกลุ่มหันไปถาม
"ลูกค้าในร้านของไอ้นนท์น่ะพี่ แล้วก็เป็นคนที่มัน..." เจนภพกลืนคำพูด
"งั้นนั่งด้วยกันไหมครับ?" พวกเขาขยับที่ให้ และคนหนึ่งก็ลุกไปนั่งอีกฝั่ง
"ไม่เป็นไร ผมจะพาเขากลับแล้ว" คมกริชบอก
"นั่งสิ" ตะวันดึงคมกริชนั่งลง
"เฮ้ยซัน มึงเมามากแล้วนะ กลับบ้านเถอะ" คมกริชยื้อไว้
"นั่งเถอะน่า ไม่นานหรอก" ตะวันดึงแขนเพื่อนไว้ คมกริชไม่มีทางเลือกเลยต้องนั่งลง
"ขอรบกวนสักครู่นะครับ" คมกริชถอนใจ
คนในกลุ่มยกมือขอแก้วเพิ่มแต่คมกริชห้ามไว้
"ไม่ต้องครับ เขาดื่มไม่ไหวแล้ว ถ้าผมดื่มอีกผมจะขับรถกลับไม่ได้ ตำรวจโบกแน่"
ตะวันไม่สนใจคนอื่นที่นั่งร่วมโต๊ะ เขาจ้องแต่ชานนท์ แล้วหันไปจ้องเจนภพ
"นายเป็นแฟนชานนท์เหรอ?" ตะวันจ้องด้วยสายตาเอาเรื่อง และโดนจ้องกลับด้วยสายตาเอาเรื่องพอกัน
"เพื่อนครับ ไม่เหมือนคุณที่มีแฟนแล้วแต่ยังมาจีบเพื่อนผม"
"จีบ? ตลกล่ะ ฉันไปจีบเพื่อนนายตั้งแต่เมื่อไหร่? ฉันเป็นผู้ชายนะ เพื่อนนายก็เป็นผู้ชาย ฉันจะจีบทำไม?"
"งั้นคุณก็อย่ามาเฝ้าเพื่อนผมทุกวันสิ อย่าซื้ออะไรให้ อย่าให้ทิปมากกว่าค่ากาแฟด้วย และเพราะคุณไปกอดผู้หญิงในห้าง นนท์มันเลยมาดื่มทั้งที่ไม่เคยดื่ม หรือคุณแค่อยากมาล้อเล่นกับเพื่อนผม!"
"ล้อเล่นเหรอ? ฉันน่ะ..." ตะวันเงียบไป
"ช่างเถอะ กลับกันเถอะกริช" ตะวันลุกขึ้นแล้วดึงคมกริชลุกด้วย จากนั้นก็เดินออกไป
"พวกเขาเป็นอะไรวะ? พูดแปลก ๆ นะ" ทุกคนหันมาคุยกัน
"คงเมาน่ะแหละ เลยพูดอะไรแปลก ๆ" พวกเขาไม่ใส่ใจแล้วดื่มกันต่อ
"ภพ มึงพาเพื่อนมึงกลับได้แล้วป่ะ ไม่ไหวแล้วนั่น เดี๋ยวพี่ไปส่งเอง พี่จะกลับบ้านด้วย พรุ่งนี้เข้างานเช้า" คนหนึ่งในกลุ่มมองชานนท์ที่หมดสภาพ
"ก็ได้ครับพี่โจ้ รบกวนหน่อยครับ" เจนภพถอนหายใจ เขาพยุงชานนท์ลุกขึ้นแล้วก้มหัวลารุ่นพี่ในแก๊งตกปลาของเขา
----------
"ซัน ทำไมมึงไปหาเรื่องเด็กแบบนั้นวะ?" คมกริชหันไปมองคนที่นั่งเงียบมาตลอดทางระหว่างเขาขับรถกลับคอนโด
"กูไม่รู้ กูรู้แต่ว่ากูโมโห กูไม่ชอบที่เจนภพมันโอบบ่าชานนท์ไว้แบบนั้น มันทำให้กูโมโหแบบไม่มีสาเหตุ"
"งั้นถามใหม่ มึงไปกอดผู้หญิงที่ไหนวะ?" คมกริชมองหน้าเพื่อน
"กอดไรเล่า นั่นยัยศศิ น้องสาวกูไง มึงก็รู้จักนี่"
คมกริชต่อเรื่องทั้งหมดเข้าด้วยกันได้ทันที แค่เรื่องเข้าใจผิดกันนี่หว่า งั้นปล่อยแบบนี้สักพักเถอะ เผื่อเจ้าโง่นี่จะเข้าใจหัวใจตัวเองมากขึ้น
แต่ว่า ถ้าไม่สอดมือเข้าไปยุ่งก็คงโง่อยู่แบบนี้ละมั้ง คมกริชถอนหายใจยาวอย่างอ่อนใจ เพื่อนเขาเก่งทุกด้าน ยกเว้นเรื่องความรัก
แต่ว่าอีกที... จากผู้ชายปกติ มันเปลี่ยนไปชอบชานนท์ได้ไงวะ? ทั้งที่ก่อนหน้านั้นมันก็มีแฟนเป็นผู้หญิงมาตั้งหลายคน แทบจะแต่งงานด้วยซ้ำ อะไรทำให้มันเปลี่ยนไปวะ?
----------
"เมาค้างก็ขึ้นไปนอนซะ ไม่ต้องลงมาที่ร้านเลย" ชานันท์ไล่คนที่นั่งตาปรือหน้าแดงอยู่หลังเคาน์เตอร์ ช่วงนี้โรงเรียนปิดเทอม เขาจึงมาเปิดร้านในวันปกติได้
"ทำไมไปดื่มมาหนักขนาดนี้ล่ะ? ทุกทีไม่ดื่มนี่" จินตนาเช็ดหน้าให้น้องชายของสามี
"ขอโทษครับพี่" ชานนท์เสียงอ่อยแล้วลุกขึ้นเดินไปชั้นสาม เปิดประตูเข้าห้องแล้วล้มตัวลงนอนบนเตียง
ภาพของตะวันกับผู้หญิงคนนั้นยังติดในความทรงจำ แม้จะดื่มไปมากขนาดไหนก็สลัดภาพนั้นออกไปไม่ได้
"เขาจะมาสนใจอะไรเราล่ะ? เขาเป็นผู้ชายนะ เขามีแฟนเป็นผู้หญิงก็ถูกต้องแล้ว"
ชานนท์ซุกหน้าลงกับหมอนแล้วสะอื้นเบา ๆ
----------
ตะวันนอนมองเพดานห้องด้วยความรู้สึกว่างเปล่า ชานนท์จะคบกับเจนภพก็ไม่แปลก พวกเขาอยู่บ้านใกล้กัน ไปเรียนด้วยกัน อ่านหนังสือด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน กอดคอกัน โอบบ่ากัน ไม่แปลกเลยสักนิด
แล้วทำไมเขาถึงหงุดหงิด ทำไมเขาไม่พอใจ ทำไมเขาโกรธ เขาเป็นผู้ชายนะ ไม่ใช่เกย์ แต่ทำไม...
'กูว่ามึงหึงว่ะ' คำพูดของคมกริชแว่บเข้ามา
หึง? เขาเนี่ยนะหึง?
ตะวันหลับตาลงและยกมือปิดหน้า เขาหึงชานนท์จริง ๆ นั่นแหละ แต่ทำไมต้องหึง? ชานนท์เป็นผู้ชายนะ ไม่ใช่ผู้หญิง เขาจะไปหึงทำไม?
เลิกคิดเรื่องนี้ซะ
-------------------------
- ผู้เขียน
