Chapter 2
1194 คำ
"ทานข้าวกันนะคะ"
ผมลูบผมสาวน้อยตรงหน้าเบาๆก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินไปหยิบเก้าอี้มานั่งลงข้างๆ ตอนนี้ผมให้สิทธิ์สาวน้อยตรงหน้าผมยึดเก้าอี้โต๊ะทำงานของผมไปเรียบร้อย ส่วนผมก็นั่งข้างๆแล้วเท้าคางมองหน้าสาวน้อยตรงหน้าที่กำลังแกะกล่องข้าวอยู่ เห็นแบบนี้เด็กซนของผมทำอาหารอร่อยนะ
"นี่ค่ะตะเกียบ"
ตัวเล็กยื่นตะเกียบมาตรงหน้าผม ผมทำมือเหมือนไม่มีแรง ก็ไม่มีแรงจริงๆสองสามวันมานี้เซ็นเอกสารจนมือหงิกไปหมดแล้ว
"ไม่มีแรงเลยใครใจดีป้อนพี่มั้ยน้า"
ผมเหลือบสายตามองคนตรงหน้ายิ้มๆ ตัวเล็กหน้าแดงก่ำมองมาทางผม
"ตัวเล็กป้อนก็ได้ค่ะ นี่เห็นแก่ชุดนักศึกษานะเนี้ยป๋าใจดีแถวนี้ซื้อให้ก็เลยยอมให้หรอก"
แม่งเอ้ยรูัสึกเหมือนตัวเองเลี้ยต้อยยังไงก็ไม่รู้อ่ะ ผมอ้าปากรอรับชูชิที่ตัวเล็กทำมาให้ผม
"อ้าปากค่ะ อ้ามมม"
ผมเคี้ยวแก้มตุ๋ยมองคนตรงหน้าอมยิ้มทำตาแป๋ว ผมยื่นมือไปเกลี่ยปอยผมให้ตัวเล็กที่ตอนนี้มันเกะกะอยู่แถวๆข้างๆแก้ม
"รวบผมสิคะ"
"ตัวเล็กลืมไปเลย แหะๆ "
ผมจัดการเกลี่ยผมให้ตัวเล็กเสร็จก็ชี้ไปตรงข้าวกล่องอีก อร่อยอ่ะผมชอบนะ
"เอาอีกๆ"
นี่ผมต้องติ้งต๊องเหมือนเด็กเพื่อจะคุยกับเด็กเหรอเนี้ย เห้อออออ หลายๆคนคงไม่เข้าใจสถานะความสัมพันธ์ของผมกับตัวเล็กสินะ คือผมกับตัวเล็กเรารู้จักกันตั้งแต่น้องอยู่ประถมแล้ว ทุกอย่างอยู่ในสายตาผมตลอดตั้งแต่น้องขึ้นม.4 จะว่าไงดีหละผมชอบตัวเล็กเหรอไม่ได้ชอบ ผมรักเลยแหละ เอาจริงๆคือผมไม่พูดไม่เคยบอกรักทำได้แค่เป็นพี่ชายที่แสนดีเพราะผมค่อนข้างเกเรทั้งเรื่องผู้หญิง ทั้งเรื่องเที่ยว จนผมเรียนจบมารับตำแหน่งเพื่อนๆผมแต่งงานมีลูกกันไปหมดละ มีแต่ผมเนี้ยแหละยังโสด ตั้งแต่เรียนจบมานี้ผมแทบจะตัวติดกับตัวเล็กเลยแหละ รู้สึกว่าตั้งแต่เป็นสาวมานี้จะเสน่ห์ดีเหลือเกินผมต้องตามติดอยู่บ่อยๆ สมัยยังเรียนม.4 ม.5 ผมแทบจะไปส่งเรียนพิเศษทุกวันถ้าผมว่าง ไม่รู้สิผมหวงของผมอ่ะ
"อ้าปากสิคะ"
"อร่อยจังเลย ไว้วันหยุดไปทำให้พี่ทานที่บ้านนะ พี่ไปรับ"
"ได้สิคะ มารับแล้วพาไปซื้อของที่ซุปเปอร์ด้วยนะคะโอเคมั้ย"
ผมพยักหน้ายิ้มๆก่อนจะอ้าปากงับต่อ ผมให้ตัวเล็กป้อนผมจบเกือบหมดเรียกง่ายๆว่ากินจนอิ่มพุงกางเลยแหละ
"พี่คีย์คะ บ่ายนี้มีงานเยอะมั้ยคะ"
ตัวเล็กเอ่ยถามหลังจากที่เก็บกล่องใส่ถุงหลังจากที่ผมทานเสร็จ ผมยกน้ำขึ้นดื่มก่อนจะพิงหลังกับเก้าอี้ อิ่มโคตรๆ
"อืม ไม่แน่ใจค่ะอาจจะประชุมต่อจากตอนเช้ามั่ง ทำไมเหรอคะ"
"อ่อ คือว่า..."
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"เข้ามา"
พี่คีย์ตะโกนออกไปสักพักก็มีผู้หญิงคนหนึ่งถือแฟ้มเดินเข้ามาพร้อมกับผู้ชายอีกคน แต่ผู้ชายคนนั้นฉันจำได้พี่ทิวไง มาที่บ้านมาหาคุณพ่อบ่อยๆ
"ตัวเล็กนางฟ้าน้อยของพี่ มาได้ไงคะ"
พี่ทิวเอ่ยทักฉันยิ้มๆ ฉันยกมือสวัสดีพี่เขารวมถึงพี่ผู้หญิงคนนั้นด้วย
"สวัสดีค่ะพี่ทิว สวัสดีค่ะพี่.."
"พี่ชื่อตะวันจ๊ะ เป็นเพื่อนของคีย์แล้วก็ทิว"
ฉันพยักหน้าอ่อก่อนจะหันหน้าไปหาพี่คีย์ที่ตอนนี้ทำหน้าบึ้งบูด เป็นอะไรของเขาเมื่อกี้ยังยิ้มหวานอยู่เลย
"เป็นอะไรคีย์ ทำหน้าบึ้งทำไมกันเครียดเรื่องงานเหรอ"
พี่ตะวันเอ่ยถามพี่คีย์ เขาดึงฉันให้เข้าไปอยู่ใกล้เขา
"มาหาคีย์มีอะไรกันทั้งสองคน"
"จะมาปรึกษาเรื่องที่คุยกันเมื่อเช้านะพอดีมีความไม่เข้าใจนิดหน่อย เอ่อ สะดวกคุยรึเปล่า"
พี่ตะวันมองมาทางฉันเหมือนจะลำบากใจที่จะให้ฉันอยู่ฟังด้วย ฉันยิ้มแห้งๆก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋า
"งั้นตัวเล็กไปก่อนดีกว่าค่ะ ตัวเล็กจะไปซื้อของที่ห้าง ตัวเล็กไปก่อนนะคะพี่คีย์"
ฉันหันไปโบกมือบ๊ายบายให้พี่คีย์ก่อนจะหันไปยกมือไหว้พี่อีกสองคน
"กลับแล้วเหรอเสียดายจัง ไว้พี่ไปหาที่บ้านนะ"
พี่ทิวมองฉันยิ้มๆ ฉันทำมือโอเคก่อนจะยิ้มหวานไปให้ พี่คีย์โยนแฟ้มเอกสารเสียงดังลั่นจนทุกคนในห้องตกใจ
"ตกใจหมดไอ้คีย์ เป็นอะไร"
"ตัวเล็กไปนั่งรอพี่ตรงโซฟาก่อน"
"ค่ะ"
ฉันเดินไปนั่งตรงโซฟาแล้วมองไปทางสามคนนั้นที่ทำหน้าเครียดๆ เขาคุยไรกันอ่ะ ช่างเถอะไม่เกี่ยวกับฉันนี่นา
ผมเหลือบสายตามองตัวเล็กที่นั่งอยู่ตรงโซฟา ผมลุกขึ้นแล้วเดินไปยืนอยู่ตรงหน้าไอ้ทิว
"มึงรู้จักตัวเล็กได้ยังไง"
ผมเอ่ยถามเสียงต่ำพยายามความคุมอารมณ์ของตัวเองไว้ ใช่ ผมไม่พอใจ ไม่พอใจอย่างมากไม่ว่าผู้ชายคนไหนมาทำเหมือนสนิทสนมกับตัวเล็กผมไม่โอเคทั้งนั้น
"รู้จักนานแล้ว กูไปบ้านอานทีบ่อยมึงก็รู้"
มันมองหน้าผมยิ้มๆ กวนตีนไอ้สัส ผมเดินเข้าไปใกล้มันแล้วพูดให้ได้ยินแค่สองคน
"กูไม่ชอบ อย่าทำสนิทกับตัวเล็ก"
มันมองหน้าผมก่อนจะยกยิ้มมุมปาก
"หึ หวง นี่เค้าเม้าท์กันว่ามึงเลี้ยงต้อยเป็นเรื่องจริงสินะ แต่ไม่คิดว่าเด็กคนนั้นจะเป็น .... หึ ใกล้ตัวเกินไปมั้ยน้องเพิ่งจะสิบแปด"
"เสือกไอ้สัส รู้ไว้แค่กูหวงกูไม่ชอบใครใครเข้าใกล้ วันนี้ไม่มีอารมณ์คุยงานเชิญกลับไป"
ผมพูดจบก็เดินกลับไปที่โต๊ะก่อนจะหยิบกระเป๋าตังค์ กุญแจรถมาถือไว้
"อ่าวแล้วคีย์จะไปไหน"
ตะวันเอ่ยถามอย่างงงๆ ผมยกยิ้มมุมปากก่อนจะเดินไปตรงหน้าตะวัน
"ตัวเล็กจะไปซื้อของใช่มั้ยคะ"
สาวน้อยลุกขึ้นพยักหน้ายิ้มๆ
"ค่ะ ตัวเล็กจะซื้อของใกล้จะเปิดเทอมแล้วค่ะ"
"ป่ะงั้นไปกันพี่คีย์จะเป็นป๋าเอง"
ผมเดินไปโอบรอบเอวตัวเล็กแล้วพาเดินออกจากห้องไป ไม่วายหันไปแยกเคี้ยวใส่ไอ้ทิวที่กอดอกมองมาทางผมยิ้มๆ กูไม่ชอบโว๊ยยย ใครที่เป็นผู้ชายผมไม่ชอบสักคน ห้ามเข้าใกล้ตัวเล็ก
'เพื่อนสนิทอย่างมึงกูก็ไม่เว้นโว๊ยยยย ไอ้เชี่ยทิว'
- ผู้เขียน
