ตอนที่ 19
“อืมห์...พี่แทบ...ขาด...ใจแล้ว...คนดี”
คนที่บอกเสียงขาดห้วงเพราะลมหายใจยังไม่ปกติ ถอดถอนความเป็นตัวตนออกและสวมกอดร่างบางพร้อมกับจุมพิตที่ขมับชื้นเหงื่อ ทรวงอกอวบเต็มตึงสะท้อนขึ้นลงรุนแรงแสดงให้เห็นว่าหญิงสาวเหนื่อยแค่ไหน และนั่นทำให้ดรัณยิ้มเนือยๆ
“เหนื่อยเลยเหรอที่รัก หรือว่า...เสียวจนเกร็งจ๊ะ”
“บ้า พี่รัณก็...” กำปั้นน้อยๆ ทุบอักไปบนอกกว้างด้วยแรงที่เหลือเพียงน้อยนิด หน้าตาแดงก่ำไปกับคำพูดขวานผ่าซากของนายหัว
“หึ หึ...”
“พี่รัณขา...พูดอีกทีสิคะว่ารักแก้ม แก้มชอบฟัง” ปรินดา ออดอ้อนเสียงหวานแถมยังซุกหน้าคลอเคลียไรขนหน้าอกนุ่มๆ อย่างน่ารัก
“พี่รักแก้ม พี่รักแก้ม พี่รักแก้ม พอใจรึยังจ๊ะ” ดรัณทำตามคำขอพร้อมกับกดจูบบดกลีบปากนุ่มอีกครั้ง
“แก้มรักพี่รัณ แก้มรักพี่รัณ แก้มรักพี่รัณ ฮิ ฮิ...ถ้าพี่รัณอยากฟังเมื่อไหร่ก็บอกนะคะ แก้มจะพูดให้ฟังอีกบ่อยๆ เลย”
“เดี๋ยวก็เบื่อกันพอดี”
