ตอนที่ 2
1148 คำ
ร่างบางหันกายเพื่อเดินออกนอกห้อง แต่ท่อนแขนกลับถูกคว้าไว้แล้วกระชากไปกอดรัด
“ปล่อยฉันนะคุณชัยวุฒิ!”
“เมื่อไหร่จะยอมสักที ฉันจะบ้าตายแล้วรู้ไหม!” เขาคำราม แล้วกระชากลากถูคนสวยไปยังโซฟา เธอล้มลงเพราะแรงผลักดัน
มือบางยกดันแผงอกสีหน้าขุ่นเคือง
“เมียคุณฉันรู้จักเธอดี เธอไว้ใจฉันแต่ไม่เคยไว้ใจคุณ อย่าทำอะไรฉันดีกว่าคุณชัยวุฒิ ไม่อย่างนั้นคุณจะต้องเสียเรือลำนี้ไปแน่ คุณน่าจะรู้ว่าเมียคุณกำลังจับตาดูคุณอยู่ทุกฝีก้าว ทำอะไรคิดหน้าคิดหลังเสียก่อน!” โชคดีที่เธอสนิทสนมกับภรรยาของเขาอย่างดี เลยทำให้มีกำลังใจในการต่อต้านเขา
ชัยวุฒิชะงักขบกรามแน่น ปล่อยร่างบางเป็นอิสระ สุดแสนเสียดายแต่ก็ไม่กล้าเสี่ยง เมื่อทุกอย่างที่สร้างมา มาจากเงินของภรรยาเขาทั้งนั้น
นาราภัทรก้าวออกจากห้อง แล้วถอนหายใจด้วยความโล่งอก เห็นทีต้องรดน้ำมนต์ล้างซวยเสียบ้าง หน้าตาสะสวยไม่ได้ช่วยให้ชีวิตเธอดีขึ้นเลย รังแต่จะแย่ลง และสร้างปัญหาไม่จบสิ้นให้ตายสิ
ร่างบางสวมชุดเดรสรัดรูปสีแดง ใบหน้าคาดทับด้วยหน้ากากปีกนกตรงดวงตา ทรวงทรงองเอวอรชร ทำให้สายตานักเสี่ยงโชคชายหลายคู่จับจ้อง งานกลางคืนเป็นงานที่เธอถนัดที่สุด เพราะมันไม่ต้องเปิดเผยใบหน้า และเธอไม่เคยถูกใครลวนลามมาก่อน พวกนักเสี่ยงโชคบางคนยังนิสัยดีกว่าแขกวีไอดีด้านบนดาดฟ้าเสียอีก
เธอวางแก้วไวน์ให้กับนักเสี่ยงโชค แล้วเดินกลับไปยังเคาท์เตอร์บาร์ เพื่อนำเครื่องดื่มมาเสริฟ์ต่อ เสียงทอยลูกเต๋า เสียงโห่ร้องดีใจ คละเคล้าเสียถอนหายใจหลายต่อหลายครั้ง ขึ้นชื่อว่าการเสี่ยงได้เสียเป็นของคู่กัน
“วันนี้ไม่เล่นเหรอนารา” เสียงทุ้มถาม เธอหันมองเจ้าของน้ำเสียง เห็นกำลังสาละวนกับการชงเครื่องดื่มให้ลูกค้าไปด้วย
“กะว่าจะเล่น เมื่อวานได้ทิปเยอะอยู่”
“แล้วจะเล่นอะไรล่ะวันนี้”
“ฉันเล่นเป็นอย่างเดียวเท่านั้นล่ะ”
“โฮโลเหรอ?”
เธอพยักหน้าช้าๆ แทนคำตอบ เครื่องดื่มเซ็กส์ออนเดอะบีชถูกวางไว้ตรงหน้า บาร์เทนเดอร์ยิ้ม
“เอาไว้ยอมใจหน่อย ฉันเลี้ยงเอง”
นาราภัทรหยิบมากระดกดื่ม แล้ววางแก้วลงตามเดิม กวาดตามองหาโต๊ะที่จะร่วมเล่นด้วย
“ขอบใจมากนะจอห์น” พูดจบเธอเดินออกมา แล้วร่วมวงกับนักเสี่ยงโชคทันที
แกร๊ง
เสียงลูกเต๋าเขย่า เธอกระตุกยิ้มมุมปากทันที
“สูงค่ะ”
เปิดมาแต้มสูงอย่างที่นาราภัทรคาดหมาย เธอยิ้มกว้างเมื่อยอดเงินจากการเล่นเริ่มพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ
แอด...
ประตูห้องเปิดออก ร่างสูงใหญ่สวมเชิ้ตสีดำ กางเกงสแลคสีเดียวกัน เขาปลดกระดุมสองเม็ดเผยเห็นมัดกล้ามเนื้อ ใบหน้านั้นคมเข้ม คิ้วหนา จมูกโด่ง ริมฝีปากหยักลึก ดวงตาเรียวคม วงหน้าออกไปทางแขก ภีมพลหนุ่มหล่อผู้เป็นที่หมายตาของสาวๆ กวาดตามองรอบๆ เพื่อหาความสำราญให้ตนเอง
พนักงานรีบตรงเข้าหา แล้วสอบถามนำพามาวงเดียวกับหญิงสาว เธอเหลือบมองเขาครู่หนึ่งแล้วสนใจเสียงลูกเต๋ากำลังกระเด้งในแก้วมากกว่า เธอวางชิพในแต้มต่ำพร้อมกับเขาทันที จังหวะนั้นมือทั้งสองสัมผัสกันแผ่วเบา หญิงสาวชะงักแล้วหันมอง ก่อนหลบสายตา ภีมพลเหลือกตาเล็กน้อยกระตุกยิ้มมุมปาก สนอกสนใจหญิงสาวที่นั่งร่วมวง
เขากวาดมองทั่วเรือนร่าง แม้นั่งอยู่ ทว่าเธอคนนี้กลับมีทรวดทรง ผิวกาย น่าพิสมัย ทำเอาเลือดในกายชายหนุ่มร้อนขึ้นมาทันที ภีมพลลอบมองบ่อยครั้งเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายรู้ เขาและเธอทายผลเหมือนกันตลอด ส่วนคนร่วมวงคนอื่นพากันออกจากโต๊ะจนเหลือแค่สองคนเท่านั้น ชายหนุ่มนึกสนุกเลยหันไปมอง
“พนันกับผมหน่อยไหม” เขาเอ่ยถาม แล้วยกแก้วไวน์กระดกดื่ม
“พนันอะไรคะ” นาราภัทรย้อนถาม
“ทายแต้มเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือผมให้คุณตาละห้าหมื่น แต่ถ้าคุณทายผิด ผมขอให้คุณถอดสิ่งที่คุณใส่อยู่ทีละชิ้นโดยที่ผมเป็นคนเลือก เอาไหม”
ข้อต่อรองน่าสนใจ แต่ถ้าหากเธอแพ้ มีหวังได้อายคนทั้งห้องแน่ ทว่าหากชนะเงินนี้จะช่วยให้หนี้สินที่ติดชัยวุฒิเบาบางลงมาก เธออยากไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด เพราะกลัวว่าสักวันจะกลายเป็นเมียน้อยชัยวุฒิเข้าจริงๆ
“ได้ค่ะ ฉันยินดีพนันกับคุณ”
พนักงานประจำโต๊ะเขย่าลูกเต๋า คนตัวเล็กนิ่งฟัง ส่วนเขายกยิ้มแล้วเหลือบมอง เมื่อพนักงานวางแก้วลง นาราภัทรหยิบชิพแล้ววางเงินลงบนแต้มต่ำ เขาวางตรงกันข้าม
“ต่ำค่ะ” พนักงานบอก
นาราภัทรยิ้มกว้างทันที ฟังเสียงพนักงานเขย่าลูกเต๋าต่อ แล้ววางชิพไว้ตรงแต้มต่ำเหมือนเดิม เขายังคงวางชิพไว้ตรงแต้มสูง
“ต่ำค่ะ!” พนักงานประจำโต๊ะรายงานผล
นาราภัทรอมยิ้มแล้วแสดงท่าทีเรียบเฉย ไม่อยากให้อีกฝ่ายล่วงรู้ความคิด ทว่าภีมพลนั้นเข้าใจว่าสาวปริศนาคิดเช่นไร และเขาก็ต้องการทำให้เธอเข้าใจอย่างนั้น เงินไม่กี่ล้านไม่ได้ทำให้ขนหน้าแข้งมันร่วงลงมาหรอก
“สูงค่ะ!” อีกครั้ง ทายถูกอีกแล้ว
บางทีไม่ต้องคิดมากก็แค่ทายตรงข้ามกับหมอนั่น เธอก็ได้เงินใช้ฟรีๆ แล้ว
“ยังจะเล่นต่ออีกเหรอคะ คุณเสียให้ฉันเท่าไหร่แล้วรู้ไหม” หญิงสาวพูดแทรก เขาชะงักแล้วหันกลับมายิ้มบางๆ
“ผมไม่ได้ใส่ใจเรื่องเงินที่เสียไปหรอกครับ” พูดจบเขากวาดตามองทั่วเรือนร่าง “ผมก็แค่อยากเห็นเรือนร่างคุณเท่านั้น เวลามันไม่ใส่อะไรเลยจะสวยสักแค่ไหน”
คนถูกเย้าหน้าแดงก่ำเมินมองทางอื่น นัยน์ตาเขาช่างมีมนต์ ทำเอาเธอแทบละไม่ได้ หัวใจเต้นโครมครามไม่หยุด
“คุณจะไม่มีวันได้เห็นมันหรอก!”
เขายักไหล่ “ผมก็ยังไม่อยากเห็นตอนนี้หรอกนะครับ ผมชอบเก็บไว้ดูกันสองต่อสอง ไม่ชอบเผื่อแผ่ใคร”
นาราภัทรไม่อยากต่อปากต่อคำ เพราะเชื่อว่ายังสามารถเรียกทรัพย์จากผู้ชายหน้าหล่อ แต่ไร้ฝีมือได้อีกมาก เลยแสร้งยิ้มยั่วแทน
“ถ้าอย่างนั้นก็ทำให้ฉันถอดให้ได้สิคะ” ริมฝีปากเคลือบลิปสติกเผยอยิ้มราวกับเชิญชวน ภีมพลกระตุกยิ้ม
- ผู้เขียน
