ประตูห้องพักเปิดออก บอดี้การ์ดสองคนกางแขนกั้นไม่ให้ภีมพลเข้าด้านใน ทว่าเขากลับใช้กำลังจัดการพวกมัน จนหมอบราบคาบ ธามไทยืนนิ่งมองเจ้านาย ไม่เคยเห็นเขาโกรธขนาดนี้มาก่อน ภีมพลตรงไปยังร่างเพรียวระหงส์ที่ลุกยืนมองมา เมื่อถึงตัวมือหนาจับไหล่มนแล้วบีบสุดแรง
“โอ้ย! ขวัญเจ็บนะภีม!!” ขวัญจิราร้อง แล้วดิ้นรนเพื่อหลีกหนี แต่มือเขาราวคีมเหล็ก
“เรื่องนี้พ่อต้องรู้!”
เธอยกมือดันแผงอกแล้วผลักสุดแรง ทว่าคนถูกผลักกลับไม่สะเทือน
“ปล่อยนะภีม ขวัญเจ็บ!” ขวัญจิราร้อง เบ้หน้าด้วยความเจ็บปวด
“เธอทำให้ฉันต้องกลายเป็นคนบาป ทำร้ายคนบริสุทธิ์!” ผลักร่างบางจนล้มกองกับพื้น
มือหนากำแน่น เป็นครั้งแรกที่อยากทำร้ายผู้หญิง หากบีบคอได้คงทำไปแล้ว ภีมพลขบกรามสูดลมหายใจเข้าปอด ในอกมันจุกแน่นไปหมด เขาจะมองหน้าเธอคนนั้นได้อย่างไรกัน
ขวัญจิรายิ้มเย้ย แล้วแหงนมอง
“คนบาปงั้นเหรอ ในความเป็นจริงคุณก็เป็นอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง!”
