Chapter 11 ฟางเส้นสุดท้าย (2)
เสียงหัวเราะกับเสียงคุยเล่นหยอกเย้ากันอยู่ในห้องนอน เสียงที่ดังแว่วมาเข้าหูคนที่ยืนอยู่หน้าห้อง...เตชินทร์เปิดประตูเพื่อเข้าไปเล่นกับลูกก่อนไปทำงาน เขาทำเช่นนี้ทุกๆ วันจนเคยชินไปเสียแล้ว จวบจนกระทั่งวันนี้ลูกสาวของเขาล่วงเข้าสี่เดือนเศษ และนั่นก็ผ่านมานับเดือนแล้วที่ม่านไหมจับได้ว่าเขาพลาดพลั้งมีอะไรกับลดาภา เป็นคืนวันที่เขาและหล่อนต่างผ่านมันมาด้วยความทรมาน...ทรมานจากความต้องการที่สวนทางกันกับความรู้สึกที่แท้จริง
ม่านไหมหุบยิ้มเมื่อเห็นว่ามีใครบางคนเดินเข้ามา หล่อนไม่ยอมขยับหนียังคงนอนกันท่าเอาไว้คล้ายหวงไม่ยอมให้พ่อลูกได้ใกล้ชิดกัน ทว่าคนหน้ามึนหาได้ใส่ใจ ในเมื่อหล่อนไม่ขยับเขาก็หาทางแทรกกายนอนตะแคงเบียดลงไปตรงช่องว่างเล็กๆ นั้นจนได้ กั้นกลางระหว่างแม่และลูกเอาไว้ หันหลังให้คนที่ทำเสียงจิ๊จ๊ะอยู่ในลำคออย่างไม่พอใจ
"คนกำลังคุยกันอยู่ไม่เห็นรึไง แทรกเข้ามา
