Chapter 11
ฟางเส้นสุดท้าย (1)
โต๊ะเล็กๆ ในร้านกาแฟบรรยากาศอบอุ่น ตรงกลางโต๊ะมีพุ่มลาเวนเดอร์ปักอยู่ในขวดแก้วทรงสูง...นคินทร์นั่งนิ่งลุ้นรอคำตอบหลังจากเอ่ยความต้องการออกไปแล้ว แววตาคมกล้าลอบมองท่าทีคนตรงหน้า เขาเห็นแล้วกับแววตาซ่อนความทุกข์เอาไว้ข้างใน นอกจากจะทำตามความต้องการที่เพื่อนร้องขอ เขากลับรู้สึกสงสารหล่อนไปพร้อมกัน
"ขอบคุณมากนะคะที่อาภูมอบโอกาสให้กับไหม แต่ว่า...ไหมคงไม่สะดวกที่จะรับเอาไว้ตอนนี้"
"เอ่อ ทำไมล่ะไหม เป็นเลขาเชียวนะ หรือว่าเงินเดือนน้อยไป"
นคินทร์ถึงกับหน้าชาเมื่อถูกปฏิเสธกลับมาแบบไม่ลังเล ยามที่ยกแก้วกาแฟขึ้นจิบเพื่อกลบเกลื่อนอาการ ใจเขาก็นึกไปถึงคนต้นคิดขึ้นมาทันที
‘ไอ้เตมึง...มึงทำให้กูหน้าแตกอีกแล้วนะ’
"เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหาค่ะ แต่...ไหมห่วงม่านมุก ถ้าไหมทำงานอาเตก็จะต้องจ้างคนเลี้ยง ไหมไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น ไหมกลัวผู้หญิงคนอื่นจะมาทำร้ายลูกของไหม"
"เอ่อ..."
