รุ่งเช้า
ภัทราตื่นขึ้นมาเตรียมตัวเพื่อที่จะไปทำงานตามปกติของเธอ สิ่งของทุกอย่างถูกหยิบลงใส่กระเป๋าสะพายใบใหญ่ แต่สิ่งที่หายไปมันคือกระเป๋าสตางค์ใบเล็กของเธอ
“อยู่ไหนวะ”
ภัทรา ถามตัวเองขึ้นขณะที่เดินหารอบห้อง เปิดดูทุกซอกมุมในห้องก็ไม่มี เธอยืนครุ่นคิดอยู่สักพัก ไล่เรียงTimeline ตั้งแต่เมื่อวานจนถึงตอนเย็นมันก็ยังอยู่ตอนไปกินข้าวขึ้นรถ!!....แน่นอนว่าขึ้นรถท่านรองแล้ว เธอก็หาไม่เจอดังนั้นคงไม่ต้องเดายากว่ากระเป๋าตังของเธอนั้นอยู่ที่ท่านรอง อัศวิน
ภัทรา รีบยกมือถือเพื่อจะกดไปที่เบอร์ของเจ้านาย ตอนนี้มันยังเช้าอยู่ไม่รู้ว่าท่านรองจะตื่นหรือยัง
ตืด ตืด
เมื่อปลายสายกดรับ (ฮัลโหล) เน้นเสียง
“ท่านรอง เห็นกระเป๋าตังฉันไหมคะ เมื่อคืนตอนที่คุณมาส่ง ฉันคงลืมหยิบมันลงมาด้วย”
(เหรอ!! ยังไม่ได้ดู เดี๋ยวจะดูให้นะ ว่าแต่ในนั้นมีอะไรบ้างละ)
“ก็…เอกสารส่วนตัว เงินไม่กี่บาท ปกติท่านรองมาบริษัทกี่โมง”
