บทที่ 9/3
ในวันต่อมาไป๋มู่หลันก็พาคนงานที่จะมาช่วยทำสบู่มาส่ง เฉินหลิงเว่ยมองดูซูลี่ผิงสอนงานคนงานทั้งเจ็ดอยู่ไม่นาน เฉินหลิงเว่ยก็แยกตัวออกมานั่งสนทนากับไป๋มู่หลันที่ศาลานอกเรือน
“เรื่องร้านของเจ้าข้าเจรจาสำเร็จแล้ว เดิมทีพี่สาวข้าจะขายที่ 70 ตำลึงเงิน แต่เพราะข้าช่วยเจรจาให้ ด้วยความยากลำบากนี้นางจึงยอมขายที่ 50 ตำลึงเงิน”
ไป๋มู่หลันเอ่ยด้วยสีหน้าท่าทางอ่อนแรง คล้ายงานเจรจาครั้งนี้ลำบากหนักหนา มือเล็กขาวเนียนยื่นมาเบื้องหน้าท่าทางคล้ายรอของรางวัลจากการทำงานที่ยากลำบากของตน เฉินหลิงเว่ยยิ้มกว้างส่ายหน้าอย่างระอาก่อนหยิบกล่องไม้เนื้อดีวางบนมือสหาย
ทันทีที่ได้รับของรางวัลใบหน้าที่เศร้าสร้อยเหน็ดเหนื่อยก็เปลี่ยนเป็นฉีกยิ้มกว้าง ดวงตาเปล่งประกายด้วยความยินดี ไป๋มู่หลันไล้นิ้วเรียวของตนไปบนฝากล่องที่แกะสลักลายหลันฮวาอ่อนช้อยงดงามสะดุดตา ก่อนจะค่อยๆ เปิดฝากล่องไม้ออกช้าๆ ด้วยท่าทางทะนุถน
