บทที่ 9/1
ฉินอู่ซ่งเข็นรถเข็นพากัวอี้เทียนเข้ามาพักในห้อง เขาดูแลจัดเตรียมของใช้จำเป็นหลายสิ่งทั้งอาหารว่าง น้ำชา ตลอดจนโถขับถ่ายนำมาวางไว้ใกล้ตัวกัวอี้เทียน แม้จะพึ่งได้พบและรู้จักกัวอี้เทียนเพียงวันเดียวแต่เขาสังเกตได้ว่าชายผู้นี้เป็นคนที่ปากหนักและไม่ค่อยเอ่ยขอความช่วยเหลือผู้อื่น เมื่อนึกย้อนดูแล้วเขาเองก็เห็นใจกัวอี้เทียนไม่น้อยทีเดียว ก่อนหน้านี้กัวอี้เทียนเคยเป็นทหารออกรบฆ่าฟันศัตรูปกป้องบ้านเมือง ทว่ายามนี้เพียงแค่ลุกขึ้นปกป้องตนเองเขาก็ไม่อาจกระทำ ความรู้สึกด้อยค่าย่อมโถมเข้าใส่ไม่น้อย ดังนั้นหากกัวอี้เทียนจะเป็นคนเอาแต่ใจและขี้โมโหไปสักหน่อยย่อมไม่แปลกนัก
“ข้าจะไปช่วยท่านแม่สกัดน้ำดอกไม้ อาเทียนเจ้าเองก็พักผ่อนให้มากอย่ากดดันตนเองมากนักเข้าใจหรือไม่”
หลงหย่งฉีจดจ้องแววตาของฉินอู่ซ่งที่มองมาที่เขาด้วยความเห็นใจปนห่วงใยแล้วขมวดคิ้วเข้ม ก่อนที่จะปรายสายตามองมือหนาที่ตบบนบ่าเขาด้ว
