ทหารคนนั้นที่อยู่เฝ้าหน้าประตูเป็นองครักษ์ของอ้ายเจิง เขาจ้องอาฉีเขม็งนามอวิ๋นจั้ง แต่อาฉีไม่ได้กลัวเขาเกิดมานางไม่เคยกลัวผู้ใดด้วยฐานะสูงศักดิ์ อีกทั้งเคยเห็นทหารนายนี้อยู่กับพี่ชายหลายครั้ง แต่ละครั้งเขาเพียงแต่ยืนอยู่ข้าง ๆ อย่างอ่อนน้อม มิได้มีท่าทางน่ากลัวประการใด
"ข้าจะพบพี่ชาย"
"คุณหนู ดึกแล้วคุณชายหลับแล้วขอรับ คุณหนูกลับเสียเถิดบ่าวรับใช้ไยปล่อยคุณหนูมาเช่นนี้กัน"
อาฉีหน้ามุ่ย
"ข้าแอบน้าหลานออกมาพบพี่ชาย"
อวิ๋นจั้งถอนหายใจ เขาคุกเข่าลงตรงหน้าอาฉี ไม่ได้แตะต้องร่างกายของนางแม้แต่น้อยด้วยฐานะที่แตกต่าง อาฉีเพิ่งพบว่าภายใต้แสงคบเพลิงคนผู้นี้มีใบหน้าที่ไม่เลวถึงจะไม่รูปงามเท่าพี่ชายแต่ก็นับว่าเป็นคนที่หน้าตาดีผู้หนึ่ง ในใจของอาฉีคนหน้าตาดีย่อมใจดี อ้อ ยกเว้นท่านอ๋องซู่และอวิ๋นอ๋องสองคนนั้นที่อาฉีหวาดกลัว
"อากาศเย็นยิ่งนักอีกทั้งยามนี้ดึกมากแล้วออกมาตากลมเช่นนี้คุณหนูจะจับไข้เอาไ
