ตอนที่ 3.1 สะดุดตา สะดุดใจ
3179 คำ
เผชิญหน้ากับรุ่นพี่ที่ตนแอบปลื้มในสถานการณ์แสนแย่ กว้างขวางแสดงออกชัดเจนว่าไม่พอใจเขาเป็นอย่างมาก
ยิ่งสุดที่รักพูดไม่ออก นั่นยิ่งทำให้คนถามเข้าใจผิดไปกันใหญ่
เมื่อเห็นท่าทีตื่นตระหนกอย่างคนไปไม่ถูก กว้างขวางขมวดคิ้วมุ่น
มองสุดที่รักอย่างคลางแคลงใจ เขาไม่ชอบให้ใครมายุ่งเรื่องส่วนตัวมากนัก ยิ่งเรื่องโรคเสพติดเซ็กซ์ที่รักษาไม่หาย เขายิ่งต้องพยายามปกปิดเอาไว้ แต่วันนี้ไอ้เด็กนี่มันกลับละเมิดความเป็นส่วนตัวของเขาแล้วเอาไปเผยแพร่ ถือว่ามันทำเกินไปมาก
ไวเท่าความคิด หลังได้ยินเสียงแฟนสาวร้องห่มร้องไห้ หนีกลับเข้าไปในรถ กว้างขวางคว้าคอเสื้อสุดที่รักพร้อมกับกระชากเข้ามาหาตัว
“ทำแบบนี้ทำไม ต้องการอะไร!”
เพราะแรงกระชากที่มีมากจนเกินไป ยังผลให้ร่างโปร่งถลาเข้าไปกระแทกกับแผงอกเข้าอย่างจัง บัดนี้สุดที่รักทั้งกลัว ทั้งเจ็บปวดที่ถูกกว้างขวางคาดคั้น ถามหาความผิดที่เขาไม่ได้ก่อ เขารีบส่ายหน้าปฏิเสธ ก่อนที่ทุกอย่างจะแย่ลงไปมากกว่านี้
“ป...เปล่าครับ ผมไม่ได้ทำ”
สุดที่รักเป็นคนเรี่ยวแรงน้อยตั้งแต่เด็ก พอถูกยื้อยุดฉุดกระชากด้วยแรงมหาศาลของกว้างขวางด้วยแล้ว ร่างโปร่งยิ่งซวนเซควบคุมทิศทางไม่ได้จังหวะหนึ่งมือบางยกไปสัมผัสทาบทับแผงอกกว้างขวางเอาไว้ เพื่อกันระยะห่างที่ใกล้ชิดกันจนเกินไป
“ถ้าไม่ใช่นาย แล้วจะเป็นใคร ตรงนั้นไม่มีใครนอกจากนาย!”
“ผมไม่ได้ทำจริงๆ นะครับ ถ้าพี่ไม่เชื่อดูมือถือผมก็ได้” สุดที่รักละล่ำละลักจะควักเอาโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจ
แต่ในขณะเดียวกันนั้นเอง กลับมีใครอีกคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้น พร้อมกับปรี่เข้าไปผลักอกกว้างขวางจนกระเด็นออกไปไกล
“มึงจะทำอะไร!”
ชะตะคอกเสียงกร้าว ชี้หน้าเอาเรื่องรุ่นพี่ตัวสูง แม้ไม่เข้าใจสถานการณ์ดีนัก แต่เห็นๆ กันอยู่ ว่ารุ่นพี่คนนี้มันกำลังข่มขู่เพื่อนของเขา เขาจำเป็นต้องเข้ามาห้ามเอาไว้
“เรื่องของกู อย่ามายุ่ง!” กว้างขวางเองก็กำลังอยู่ในห้วงอารมณ์คุกรุ่นไม่ต่างกัน เขาประกาศกร้าวพลางปรี่เข้าไปหาสุดที่รักอีกครั้ง มือแกร่งหมายจะคว้าเอาโทรศัพท์จากมือบาง แต่เป็นชยางกูรที่เข้าไปขัดขวางเอาไว้เพราะกลัวรุ่นพี่คนนี้จะไปทำร้ายเพื่อนของเขาอีก
ชยางกูรผลักอกกว้างขวางอีกครั้ง แต่คราวนี้เขาตามเข้าไปหา ก่อนจะกระชากคอเสื้อรุ่นพี่อย่างไม่เกรงกลัว มืออีกข้างง้างกำปั้นขึ้น สุดที่รักลนลานรีบเข้าไปห้ามด้วยการรั้งมือข้างนั้นเอาไว้แน่น
“ชะอย่า! ปล่อยพี่เขา มันไม่มีอะไร!”
“ไม่มีอะไรได้ยังไง มันกำลังจะทำร้ายมึง”
“มันไม่ใช่อย่างนั้น เขาเข้าใจผิด ชะใจเย็นๆ ก่อน”
“กูไม่ได้เข้าใจผิด! เอามือถือมานี่” กว้างขวางบันดาลโทสะ เผลอตะคอกใส่คนตัวเล็กกว่าที่อยู่ด้านหลังชยางกูร สรรพนามที่ใช้ทำเอาหัวใจคนฟังสะท้านเจ็บ ก่อนยื่นมือเข้าไปหมายจะคว้าคอเสื้อแต่ว่าพลาดเพราะถูกชยางกูรกันเอาไว้ได้ทัน
คราวนี้ชะไม่ยอมให้รุ่นพี่หัวร้อนคนนี้ได้เข้าใกล้สุดที่รักอีก เขาเหวี่ยงหมัดหนักชกกว้างขวาง จนร่างสูงเซถอยก่อนจะหงายล้มลงกับพื้น เสียงตะโกนห้ามระคนตกใจจากคนเห็นเหตุการณ์ดังขึ้นจากหน้าร้าน พี่ธีรีบวิ่งเข้ามากันคนทั้งสองเอาไว้
“เฮ้ย! มีไรกันวะ พวกมึงต่อยกันทำไม ไอ้ชะใจเย็น!”
“ก็ไอ้เหี้ยนี่มันจะมาต่อยเพื่อนผม” ชยางกูรชี้หน้าใส่กว้างขวาง
คนถูกต่อยมึนงงไปชั่วขณะเพราะฤทธิ์หมัด เขาสะบัดใบหน้า มุมปากแตกจนมีเลือดผุดซึม ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่นึกสนใจต่อความเจ็บชา เขาใช้หลังมือปาดมุมปากลวกๆ ก่อนจะยันกายลุกขึ้น ใช้ช่วงจังหวะที่ธีหันหลังให้ เข้าไปคว้าไหล่ชยางกูร แล้วเหวี่ยงหมัดหนักคืนกลับ ความแรงที่มีไม่ต่างกันยังผลให้ชยางกูร หงายหลังล้มไม่เป็นท่า
“ชะ!” สุดที่รักร้องเรียก ก่อนถลาเข้าไปประคองเพื่อนสนิท หากแต่ไม่ทันได้คว้า สิ่งใด กลับเป็นตัวเขาเองที่ถูกใครอีกคนคว้าต้นแขนเอาไว้
กว้างขวางนาทีนี้มีแต่ความเดือดดาลผิดวิสัย ตั้งแต่เกิดมาจวบจนกระทั่งวันนี้ คนอย่างกว้างขวาง ศิริไพศาล ลูกชายทายาทตระกูลดังไม่เคยมีใครทำให้หงุดหงิดหัวเสียได้ขนาดนี้มาก่อน ไม่เคยมีใครละลาบละล้วงความเป็นส่วนตัวจนนำไปสู่ความเสียหายอับอายขายหน้าเท่าวันนี้ สำหรับไอ้หมาบ้านั่นเขาคาดโทษมันเอาไว้ แล้วจะกลับมาคิดบัญชีทีหลัง
เพราะตอนนี้เขาขอสะสางโทษกับคนตีหน้าซื่อแสร้งเป็นเหยื่อบริสุทธิ์นี่เสียก่อน
เขาใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาทีในการพาร่างโปร่งถูลู่ถูกังเดินไปยังรถสปอร์ตคันหรู ก่อนกระชากประตูด้านคนนั่ง ดึงแฟนสาวออกจากรถ ก่อนจะเหวี่ยงเธอไปให้ธีที่ยืนมองสถานการณ์อย่างคนทำอะไรไม่ถูก
“ฝากไว้ก่อน” พูดเพียงแค่นั้นก็ดันสุดที่รักเข้าไปนั่งแทนที่ ก่อนจะเดินไปยังฝั่งคนขับ ก้าวขึ้นรถแล้วออกตัวด้วยความเร็วสูงกะทันหัน ล้อรถบดเบียดถนนจนฝุ่นลอยคลุ้ง รถสปอร์ตสองประตูพุ่งทะยานหายไปในเวลาไม่กี่วินาที
“พี่กว้าง! ทิ้งมายด์แบบนี้ไม่ได้นะ พี่กว้าง!”
“ไอ้กว้าง!”
ทั้งธีทั้งมายด์ตะโกนไล่หลังหากแต่ไม่ทันเสียแล้ว ส่วนคนถูกต่อยอย่างชยางกูร เมื่อได้สติก็รีบถลันกายไปหาบิ๊กไบค์คู่ใจ ก่อนจะสตาร์ทรถแล้วบิดคันเร่งเพิ่มวงรอบ
“เฮ้ย! เดี๋ยวไอ้ชะ มึงใจเย็นๆ อย่าวู่วามดิวะ ขี่รถตอนโมโหงี้เดี๋ยวก็ตายห่าหรอก” ธีรีบเข้าไปห้ามเอาไว้ ฟังจากเสียงเบิ้ลรถก็รู้แล้วว่ามันหัวร้อนแค่ไหน
“ถอยไปพี่!” ชะที่สวมหมวกกันน็อค เปิดกระจกหมวกออก ก่อนจะสะบัดแขนไล่รุ่นพี่ให้ออกห่าง แสงไฟท้ายรถสปอร์ตเลือนหายไปนานแล้ว ถ้ามัวแต่ชักช้าไปมากกว่านี้ เขาคงคลาดกับสุดที่รัก
“ไอ้กว้างมันไม่ทำอะไรเพื่อนมึงหรอก ไปตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว ขอล่ะไอ้ชะ กูเป็นรุ่นพี่มึงนะ เตือนเพราะหวังดี เอาไว้มึงใจเย็นแล้วค่อยตามหาพวกมัน เดี๋ยวกูโทรตามมันให้ด้วย” ธีดึงดัน สีหน้าไม่สู้ดี แต่ก็ไร้ประโยชน์ที่จะพูด เพราะหลังจากที่พล่ามยืดยาว คนฟังกลับไม่คิดหยุดตามคำพูด ร่างสูงตบเกียร์ ปิดกระจกหน้าหมวก แล้วบิดคันเร่งจนสุด รถมอเตอร์ไซค์สีดำด้านพุ่งทะยานออกนอกถนนใหญ่ไปแล้ว
ธีเอามือเท้าเอวมองตามแผ่นหลังกว้างจนสุดสายตา เกาท้ายทอยอย่างคนจนปัญญา ก่อนจะหันมาหาน้องมายด์เน็ตไอดอลที่ยืนงงทั้งน้ำตาเปื้อนหน้า
“เกิดอะไรขึ้นมายด์”
หญิงสาวอ้ำอึ้ง ไม่กล้าเล่าเรื่องราวฉาวๆ ที่ตนกับพี่กว้างเป็นต้นเหตุ สุดท้ายถูกคาดคั้นมากเข้า ก็เลยเปิดเพจตัวปัญหาให้ธีดู
“แล้วคือ?”
“ก็ตอนนั้นมันไม่มีใครอยู่ตรงนั้นนอกจากคนที่พี่กว้างพาขึ้นรถนี่คะ จะให้พวกเราคิดว่ายังไงล่ะ?”
“แล้วแน่ใจได้ยังไงว่าเป็นไอ้สุด แล้วขอโทษนะ คราวหน้าคราวหลังจะทำอะไรกันก็อย่าท้าทายสายตาให้มากนัก นี่ผับนะไม่ใช่ห้องนอน” ธีว่ากล่าวให้หญิงสาวได้สำนึก พลางยื่นมือถือยัดใส่มือ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมากดโทรหารุ่นน้องคนรู้จัก “ไอ้เพจก๊อสซิปยูบอยอะไรนี่มึงรู้จักแอดมินมะ...เออ บอกให้ลบโพสต์ไอ้กว้างออกด้วย ไม่งั้นกูจะแจ้งความ แล้วอย่าให้เห็นว่ามีอีก”
หลังออกคำสั่งไปได้ไม่นาน เมื่อรีเฟรชหน้าเพจดูก็พบว่าโพสต์ล่าสุดของกว้างขวางที่ยอดไลค์พุ่งไปหลายพันถูกลบไปเรียบร้อยแล้ว
“เอ้า! ยืนทำห่าไรตรงนี้ แยกย้ายกลับไปได้ละ ส่วนมายด์ เดี๋ยวพี่จะไปส่ง”
เขาตะโกนไล่รุ่นน้องทุกคนที่ยืนอยู่บริเวณนั้นด้วยความหงุดหงิด ค่ำคืนนี้คงจบลงเพียงเท่านี้ ส่วนความวุ่นวายของกว้างขวาง เขานั้นเกินจะแก้ไข ได้แต่ภาวนาอยู่ในใจว่ามันคงจะไม่ทำอะไรไอ้รุ่นน้องหน้าเอ๋อนั่น สิ่งที่ทำได้ตอนนี้คือตามหาต้นตอของรูปภาพ เขาต่อสายหารุ่นน้องคนเดิมอีกครั้งเพื่อขอคุยกับแอดมินเพจเจ้าปัญหา
ทางด้านรถสปอร์ตคันหรูที่พุ่งทะยานด้วยความเร็วสูง เมื่อมาถึงย่านหนึ่งซึ่งร้างไร้รถราวิ่งผ่าน ร้านรวงตามรายทางปิดหมดเพราะดึกมากแล้ว คนขับหน้าเครียดเหยียบเบรกกะทันหัน หยุดจอดตรงริมฟุตบาธใต้สะพานลอย กว้างขวางหันมาเผชิญกับคนขวัญเสียข้างกายก่อน
“เอามือถือมา”
เสียงแข็งกร้าวคาดคั้นทำสุดที่รักตัวสั่น มือเกร็งแทบขยับไม่ได้ ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีใครทำรุนแรงกับเขาแบบนี้ ยิ่งได้ค้นพบว่าพี่กว้างไม่ได้อบอุ่นอย่างที่เคยวาดฝัน เขายิ่งหวาดกลัวระคนผิดหวัง
“บอกให้เอามา!” กว้างขวางตะคอกเสียงดังลั่น นั่นยิ่งทำให้เด็กหนุ่มปีสองถึงกับสะดุ้งตัวโยนลนลานทำอะไรไม่ถูก แม้แต่การล้วงหยิบมือถือออกจากกระเป๋ายังยากลำบาก
ความชักช้าของคนขี้กลัวยิ่งเพิ่มความหงุดหงิดให้ชายหนุ่มร่างสูง กว้างขวางผลุนผลันเข้าไปอย่างคนไม่ได้ดั่งใจ จับร่างบางไว้แล้วเอามือล้วงเข้าไปในกางเกง เมื่อได้มือถือเครื่องเก่ามา เขารีบกดเข้าไปดูในคลังรูปภาพ เลื่อนหน้าจอไปมาอยู่นานกลับพบว่าไม่มีรูปที่เป็นประเด็น กดออกหาดูตามโฟลเดอร์จนครบถ้วน แม้แต่ในถังขยะก็ไม่เว้น ก็ไม่มีภาพที่ว่าปรากฏให้เห็นเลย
ลบออกตอนไหน?
“มึงลบมันเหรอ?” เขาหันมาถามด้วยสายตาขุ่นเคือง กดดูซ้ำไปซ้ำมา เข้าแอปโซเชียลต่างๆ แต่ก็ไร้ร่องรอย
“ผมไม่ได้ลบ ไม่ได้ทำอย่างที่พี่ว่ามาเลย ผมไม่ได้ทำนะครับ”
เมื่อค้นหาจนพอใจ แต่ยังคงเจือความหงุดหงิดเพราะเขามั่นใจว่าเจ้าเด็กนี่จะต้องเป็นคนถ่ายแน่ๆ จึงเลิกให้ความสนใจมือถือเครื่องเก่า ราคาถูก ก่อนจะหันมาคาดคั้นเอาเจตนา
“ถามจริงๆ เถอะ มึงทำเพื่ออะไร?”
สุดที่รักส่ายหน้า พูดไม่ออก ได้แต่กัดริมฝีปากระงับอาการสั่นเทา
“อยากแกล้งกู?”
ที่ถามแบบนี้เพราะมันชอบมีพวกไม่หวังดี ขี้อิจฉา หรือพวกแฟนเก่าของผู้หญิงของเขามาตามดิสเครดิตอยู่บ้าง
สุดที่รักส่ายหน้าเป็นพัลวัน เขาน่ะเหรอจะคิดแกล้งพี่กว้าง ซ้ำเมื่อกี้เขายังช่วยกันไม่ให้คนเข้ามาเห็นอีก อย่างนี้เหรอคนอยากแกล้งกัน
“มายด์เป็นแฟนเก่ามึง เลยคิดจะแก้แค้นเพราะจบกันไม่ดี?”
ยิ่งคำถามนี้ คนตัวสั่นยิ่งส่ายหน้า วินาทีต่อมา โทรศัพท์เครื่องเก่าในมือของกว้างขวางพลันส่งเสียงแจ้งเตือน หน้าจอมืดดำสว่างวาบ เผยข้อความจากเฟซบุ๊กที่เจ้าตัวคงตั้งเตือนเอาไว้เวลามีโพสต์ใหม่ๆ เกิดขึ้น เขาเปิดดู ก่อนจะพบว่ามันเป็นโพสต์จากกว้างขวางแฟนเพจ เพจที่มีกลุ่มรุ่นน้องมาขออนุญาตเขาเพื่อเปิดมันเมื่อตอนเขาอยู่ปีสอง ตอนแรกเขาปฏิเสธไม่ยอม เพราะกลัวจะถูกก้าวก่ายความเป็นส่วนตัว แต่เมื่อถูกขอร้องหนักๆ เข้า แล้วรุ่นน้องก็ให้สัญญาอีกว่าจะโพสต์แต่เรื่องทั่วไปในชีวิตประจำวัน จะไม่ละลาบละล้วงชีวิตของเขา เขาจึงยินยอมในที่สุด ตั้งแต่วันนั้นก็ไม่เห็นมีอะไรเสียหาย มีแต่รูปของเขาตอนทำกิจกรรมในมหาวิทยาลัย กับอัพเดทว่าเขาโพสต์อะไรลงในโลกโซเชียลบ้าง ไม่ก็โพสต์กิจกรรมที่เขาจะไปเข้าร่วมเพียงเท่านั้น
ส่วนโพสต์ล่าสุดที่แจ้งเตือนบนมือถือเครื่องเก่า แถมหน้าจอยังแตกอีก ก็เป็นเพียงรูปของเขาในอิริยาบถต่างๆ ตอนที่เขากำลังแข่งบาสเมื่อบ่ายวันนี้จำนวนหลายสิบรูปเท่านั้น แต่ประเด็นคือทำไมไอ้นี่มันถึงต้องตั้งเตือนเพจแฟนคลับของกว้างขวาง ถ้าไม่ใช่เพราะ...
“มึงชอบกู?”
กว้างขวางหรี่ม่านตามองสุดที่รักอย่างคลางแคลง เหมือนจะนึกอะไรขึ้นได้อีก เขารีบกดเข้าไปเช็คดูคลังภาพอีกครั้ง หนึ่งในโฟลเดอร์นั้นมีโฟลเดอร์ที่ตั้งชื่อไว้ว่า GK เขาไล่ดูภาพของตัวเองในมือถือเครื่องเก่า รูปนับร้อยนับพันถูกเก็บไว้ในนั้น พลันคนดูเกิดอาการกระอักกระอ่วน กำโทรศัพท์ในมือแน่นราวกับอยากจะบีบมันให้แหลกคามือ
“อย่าบอกนะว่ามึงเป็นตุ๊ด?” เขาเงยหน้าขึ้นมองคนตัวเล็กกว่าด้วยสีหน้าสุดจะรับไหว หัวคิ้วขมวดมุ่น พยายามปะติดปะต่อเรื่องราวเกี่ยวข้องกับสุดที่รักที่เขาได้เจอในวันนี้ นึกถึงตอนที่ไอ้หมอนี่มันมาจับต้องตัวช่วยตอนเขาจะล้ม ตอนที่มันงกๆ เงิ่นๆ พยายามหลบหน้าเขาตอนที่ไอ้เขมใช้ให้ไปเอาน้ำมาให้ ตอนที่เขาหวังดีช่วยบังมันหลบลูกบอล
“เหี้ยเอ๊ย!”
ชายหนุ่มสบถลั่นรถอย่างคนรับไม่ได้ พร้อมกับปามือถือทิ้งลงบนพื้นรถ ก่อนจะโถมกายเข้าไปกระชากคอเสื้อสุดที่รักด้วยโทสะ
“ถ้ามึงชอบกูจริง มึงก็คงรู้ ว่ากูคบกับผู้หญิงมาเยอะแค่ไหน ตลอดเวลาที่ผ่านมาคนอย่างกูไม่เคยมองผู้ชายด้วยกัน แค่คิดก็จะอ้วก กูจะบอกอะไรเอาไว้ให้นะ กูมีอารมณ์เฉพาะกับผู้หญิง สารรูปอย่างมึงกูกระเดือกไม่ลง!!” เขาไม่เคยมองเพศเดียวกันไปใน ทางนั้น สาบานได้ว่าชาตินี้ก็คงจะไม่คิดแบบนั้น
คำหยาบคายพ่นใส่หน้า ทำเอาคนฟังสะท้านเจ็บไปทั้งทรวง ยิ่งยามที่ชายหนุ่มกวาดตามองเขาไปทั่วร่างเพื่อไล่ดูสารรูปดังคำเอ่ย ยิ่งทำให้สุดที่รักหน้าม้านหน้าชา น้ำตาคลอหน่วยกลอกกลิ้ง แต่ถึงอย่างนั้นเจ้าตัวก็ยังเลือกที่จะกักเก็บมันเอาไว้ มันเป็นเพราะเขาสะอึกจนพูดไม่ออก ทำได้แค่กัดริมฝีปากสะกดกลั้นความจุกเจ็บ
เขารู้อยู่แล้ว พี่กว้างเป็นชายแท้ที่คบแต่กับผู้หญิง แต่ไม่คิดเลยว่าพี่กว้างจะแสดงความรังเกียจต่อเขาที่เป็นเพศเดียวกันได้ขนาดนี้
ความชอบของเขาทำให้พี่กว้างรู้สึกไม่ดี
การชอบใครสักคนในที่ของตัวเองมันน่ารังเกียจมากขนาดนั้นเลยเหรอ ความรู้สึกดีๆ ของเขาที่มีต่อชายหนุ่มมันทำให้พี่กว้างรู้สึกแย่ขนาดนี้เลยเหรอ...
“ยิ่งทำตัวเป็นโรคจิตเฝ้าตามกูไปถึงห้องน้ำ กูยิ่งกลัวว่ะ กูขอให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย อย่ามาให้กูเห็นหน้าอีก อย่าก้าวก่ายความเป็นส่วนตัว ลบรูปของกูออกจากมือถือเน่าๆ ของมึงซะ ถ้ากูจับได้ว่ามึงแอบถ่ายรูปกูกับแฟนอีก กูเอาตายแน่ แล้วกูจะบอกให้ ไอ้อิ่มพามึงกลับบ้านป่าเมืองนอนมึงไปซะ”
ใบหน้าหล่อเหลาผิวขาวหมดจดโน้มเข้าไปใกล้ใบหน้าเล็กจนแทบชิด เขาจำได้ว่าไอ้เด็กนี่มันเป็นเด็กต่างจังหวัดที่พ่อแม่ตาย ญาติพากันเกี่ยงไม่เอา จนเพื่อนสนิทอย่างพ่อของไอ้อิ่มต้องเก็บเอามาเลี้ยง ตอนแรกก็นึกสงสารอยู่หรอก แต่พอรู้ว่ามันมาแอบชอบเขา บอกตรงๆ ว่าเขารับไม่ได้ ทัศนคติที่มีต่อมันเลยกลายเป็นติดลบในทันที
ครู่หนึ่ง กว้างขวางเอาแต่จดจ้องดวงตาโศกสลด ยอมรับว่าดวงตาคู่นี้ดึงดูดเขาตั้งแต่แรกเจอ น่าแปลกที่เขาเองปฏิเสธไม่ได้ว่าชอบมองมันอยู่ไม่น้อย มือที่กำคอเสื้อเอาไว้แน่น รับรู้ได้ถึงแรงสั่นของร่างกาย คนถูกข่มขู่คงกลัวเขาเป็นอย่างมากถึงได้พูดไม่ออก ตัวสั่นเทาขนาดนี้ เสี้ยววินาทีหนึ่งจึงบังเกิดความสงสาร แต่ก็เป็นเพียงแค่เสี้ยววินาทีเดียวเท่ากับการกระพริบตา เพราะวินาทีต่อมาความผิดที่ยังไม่กระจ่างมันเด่นชัดมากกว่า
“ผ...ผมไม่ได้ทำ” สุดที่รักปฏิเสธเสียงแผ่ว นัยน์ตาโศกหม่นสะท้อนความเสียใจเมื่อชายหนุ่มร่างสูงยังไม่ลดละที่จะคาดคั้น รู้สึกแสบระคายผิวตรงหลังคอ คงเป็นเพราะผิวผ้ากำลังบาดเนื้อ
“อย่าปากแข็ง กูไม่ชอบคนโกหก ยิ่งได้รู้ว่ามึงชอบกู มันยิ่งสนับสนุนการกระทำของมึง ขอย้ำอีกครั้ง ว่าอย่ามาให้เห็นหน้าอีก ออกไป!” พูดจบ มือแกร่งก็ผละจากคอเสื้อพลางเปิดประตูรถ ผลักเด็กหนุ่มร่างโปร่งออกไปอย่างไม่ใยดี ปิดประตูใส่หน้า แล้วเหยียบคันเร่งจากไปทันที
ปล่อยทิ้งให้เด็กหนุ่มหงายหลังก้นกระแทกฟุตบาธริมทางเข้าอย่างจัง ความเจ็บแปลบแล่นริ้วไปทั่วสะโพกและกระดูกสันหลัง ก่อนจะฝืนยืนขึ้นในเวลาต่อมา บาดแผล รอยช้ำเกิดจากการยื้อยุดฉุดกระชาก ยังไม่สร้างความเจ็บปวดได้เท่ากับความเจ็บแสบที่หัวใจ สุดที่รักยกมือขึ้นปาดน้ำตาออกจากใบหน้า
นอกเหนือจากความเจ็บปวดทั้งกายและใจแล้ว สิ่งที่เขาได้เรียนรู้ในวันนี้ คือความผิดหวังในตัวกว้างขวาง เขารู้แล้วว่าพี่กว้าง พี่ชายรอยยิ้มอบอุ่นกับการทำดีให้ทุกคนไปทั่ว แท้จริงแล้วนั้นกลับไม่มีอยู่จริง
กว้างขวาง ศิริไพศาล คือผู้ชายไร้หัวจิตหัวใจ
ความอบอุ่นที่แสดงให้ใครต่อใครเห็นนั้นเป็นเพียงแค่การเสแสร้ง เป็นคนไม่เอาใครหากคนๆ นั้นไม่ใช่คนที่ตัวเองให้ความสำคัญ ซ้ำยังเห็นความต้องการของตัวเองเป็นที่หนึ่ง โดยไม่สนใจว่าคนอื่นจะรู้สึกอย่างไร
และเกลียดพวกรักร่วมเพศที่เข้ามาชอบ
เลยเที่ยงคืนไปนานแล้ว กว่าสุดที่รักจะพาร่างเหนื่อยล้ากับหัวใจอ่อนแรงของตัวเองกลับมาหอพักได้ เมื่อเดินขึ้นมาถึงชั้นที่ตัวเองพัก สองเท้าพลันหยุดชะงักไม่ไกลจากหน้าห้อง เพราะเห็นใครอีกคนนั่งรออยู่ก่อนแล้ว
สายตาที่มองมาสื่อได้เป็นอย่างดี ว่าคนมองนั้นเป็นห่วงเขามากแค่ไหน
“มันทำอะไรมึงบ้าง?”
- ผู้เขียน
