มณีนฤนาท

บทที่ 1 ปฐมบท

หยาดมณี หยาดมณี น้องพี่ ลืมแล้วหรือ จงกลับมา จงกลับมา จงกลับมา

เฮือก!!! ฟ้ามณีสะดุงตื่นท่ามกลางความมืด แล้วนั่งหอบ

"ฝันอีกแล้วเหรอเรา ฝันแต่เรื่องเดิมๆ คำพูดเดิมๆ คืออะไรกัน"

ฟ้ามณีสาวสวยอายุ 21 ปี นักศึกษาคณะเศรษฐศาสตร์ ชั้น ปี 3 เธอบ่นกับตัวเองที่มักจะฝันถึงสถานที่เดิมๆซ้ำๆ เสียงเดิมๆซ้ำๆที่เรียกชื่อหยาดมณี ชัดขึ้น ชัดขึ้น และเธอรู้สึกว่ามันใกล้เข้ามาที่เธอทุกที

ในฝันเรียกว่าหยาดมณีแต่เธอเองกลับรู้สึกว่าเค้าเรียกชื่อของเธอ ฟ้ามณีมองเวลา เพิ่งจะตี 2

"ฝันตี 2 อีกแล้ว เวลาเดิมเลย แปลก แปลกมาก"

เธอได้แต่พึมพำคนเดียวแล้วก็ล้มตัวลงข่มตานอนต่อ

เช้า

ฟ้ามณีตื่นมาอาบน้ำให้ห้องน้ำเฉกเช่นทุกวัน แต่ทว่าในวันนี้เธอรู้สึกเหมือนมีคนมองตลอดเวลา ทั้งๆที่เธอก็อยู่ในห้องน้ำเพียงลำพัง

ฟ้ามณียังคงสระผมต่อไปเรื่อยๆในห้องน้ำ แต่ทุกครั้งที่เธอหลับตา เธอเองจะรู้สึกแปลกๆ เธอเองไม่ใช่คนกลัวผี แต่ครั้งนี้มันรู้สึกแปลกๆออกไปจากเดิม

"เราคงคิดมากไปแหละ นอนน้อยไปมั้ง เลยเบลอ" ฟ้ามณีได้แต่พูดกับตัวเอง

เธอยังคงอาบน้ำต่อไปอีกเรื่อย จึงค่อยมาจัดการแต่งตัวรอไปเรียนที่มหาวิทยาลัย ที่ฟ้ามณีไม่รีบเพราะวันนี้เธอมีเรียนในช่วงบ่าย แล้วอีกอย่างหอพักของเธอ เพียงแค่ข้ามถนนก็ถึงมหาวิทยาลัยแล้ว แต่ที่เธอตื่นเช้า เพราะเธอเองนั้นนอนไม่ค่อยหลับ ในขณะที่เธอนั่งไดร์ผมอยู่นั้น

"เราชื่อ นครา หยาดมณีน้องพี่ ใยเจ้าลืม" เสียงในสมองของเธอดังอยู่เช่นนี้

ฟ้ามณีถึงกับชะงัก คราวนี้เธอไม่ได้ฝัน เธอมีสติสัมปชัญญะ ครบถ้วนทุกอย่าง นี่มันอะไรกัน ฟ้ามณีได้แต่คิดคนเดียวลำพัง

เธอเป็นเด็กต่างจังหวัด ที่เดินทางเข้ามาศึกษาต่อในกรุงเทพและต้องอยู่เพียงลำพัง

ฟ้ามณี นางสาว นราวดี พิมพ์พิมนต์จันทรา เป็นบุตรสาวเพียงคนเดียว ในครอบครัวที่มีฐานะปลานกลางทางสังคม

คุณพ่อประกอบอาชีพรับราชการครู ส่วนคุณแม่ประกอบอาชีพค้าขายอยู่ที่บ้านจะเปิดเป็นร้านขายของชำ และร้านอาหารตามสั่ง

ฟ้ามณี เธอมีภูมิลำเนาบ้านเกิที่จังหวัดนครราชสีมา ซึ่งก็ไม่ไกลจากกรุงเทพนัก

ฟ้ามณีมีเพื่อนสนิทร่วมคณะเศรษฐศาสตร์อยู่ 2 คน คนแรกเป็นผู้หญิง ชื่อเนยกรอบ บุคลิกขี้เล่นสดใจมั่นใจในตัวเองสูง ไม่เชื่อเรื่องราวลี้ลับอะไรทั้งสิ้น คติของเนยกรอบก็คือ ทุกอย่างมีเหตุและผลสามารถพิสูจน์ได้ คนที่สองเป็นผู้ชายที่นุ่มนวลและอ่อนหวาน มีใจรักในเพศชาย แต่การแต่งกายของเขาคือชายแท้ๆ เพียงแต่ไม่สามารถรักผู้หญิงเฉกเช่นคนรักได้ หากจะมีคนรักสักคนขอเป็นเพศชายเท่านั้น ไม่กรี๊ดกร๊าด ไม่โว้ยวาย ไม่พูดคะขา หากไม่สนิทก็คิดว่าคือผู้ชายทั่วไปคนนึง เขาชื่อ น้ำมนต์ คือมูเตลูตัวพ่อ

เชียวชาญด้านโหราศาสตร์และการทำนายผ่านไพ่ทุกชนิด เพราะครอบครัวของเขาสืบทอดศาสตร์วิชากันมารุ่นต่อรุ่น

เพื่อนสนิทของฟ้ามณี ทั้งสองคน นิสัยต่างกันคนละขั้วโดยสิ้นเชิง จนบางทีพวกเธอเองก็ขำ สนิทกันได้ย่างไร

ส่วนฟ้ามณี เธอเป็นคนนับถือสิ่งศักดิ์อย่างคนปกติทั่วไป และพร้อมเปิดรับสิ่งที่มีด้วยหลักการและเหตุผล ไม่ได้ไปทางใดทางนึงจนสุดเสียทีเดียว

ฟ้ามณีตัดสินใจโทรวีดีโอคลอกลุ่มหาเพื่อนทั้งสอง

"ว่าไงจะฟ้า"เนยกรอบ รับสายแล้วถามเพื่อนรัก

"ว่าไงดวงมณีของเพื่อน" น้ำมนต์รับสายแล้วทักทาย เขาชอบเรียกฟ้ามณีว่าดวงมณีโดยให้เหตุผลว่าชอบมันเพราะดี ซึ้งฟ้ามณีก็ไม่ได้ว่าอะไร

"พวกแก ฉันฝันอีกแล้ว" ฟ้ามณีบอกเรื่องกลุ้มใจที่เธอมีแก่เพื่อนทั้งสอง

"หะ คนบ้าอะไรจะฝัน แบบเดิมทุกวันทุกวัน" เนยกรอบพูดอย่างที่ใจรู้สึก

"เราว่า มันไม่ใช่เรื่องธรรมดาหรอกนะ ดวงมณี มันไม่มีใครเป็นแบบเธอนะ ฝันแต่เรื่องเดิมๆ มันต้องมีเหตุอะไรสักอย่างสิ" น้ำมนต์กล่าวอย่างที่สันนิษฐาน

"แกลองดูๆให้ยัยฟ้าไม่ได้เหรอน้ำมนต์" เนยกรอบปกติไม่เชื่ออะไรแบบนี้ แต่เรื่องนี้เธอสงสารเพื่อนจึงเห็นทีต้องเพิ่งศาสตร์ของน้ำมนต์ดูก็น่าจะไม่เสียหายอะไร

"เราก็อยากดูนะ แต่ชาญบารมีเรายังไม่ถึงขั้นนั้น ถ้าฝันอะไรขนาดนี้ อาจจะต้องสื่อภพสื่อชาติ ซึ้งเรายังไปไม่ถึงขั้นนั้น แต่ถ้าจะดู พ่อของเราดูได้อะพวกแก"

น้ำมนต์อธิบายเพื่อนตามความจริง เขาเองยังไม่ได้เก่งถึงขนาดนั้น

"เราอยากรู้มากๆเลย มันเกิดอะไรกับเรา เราฝันซ้ำๆ แบบนี้ตั้งแต่อายุครบ 18 ปีอะ นี่เราก็ 21 แล้ว ก็ยังคงฝันไม่หยุดเลย" ฟ้ามณีบอกเพื่อนอย่างกลุ้มในหัวใจ

ชีวิตเธอที่เป็นแบบนี้มันไม่มีความสุขเอาเสียเลย

"เออ แล้วมีอะไรแปลกกว่านี้มั้ยดวงมณี"น้ำมนต์ถามเพื่อน อย่างเป็นห่วง

"มี เมื่อครู่นี้เลย ระหว่างที่เราอาบน้ำ ก็เหมือนมีคนจองมองตลอดเวลา ทั้งๆที่เราอยู่แค่คนเดียวอะแก แล้วยิ่งไปกว่านั้นอะ ระหว่างที่ฉันนั่งไดร์ผมอยู่ มีเสียงในสมองฉันอะแก

มีเสียง ผู้ชายดังในหัวขึ้นมาว่า เราชื่อ นครา หยาดมณีน้องพี่ ใยเจ้าลืม ฉันอึ้งเลยแก ไม่ได้ฝัน มีสติครบ แต่หาคำตอบไม่ได้" ฟ้ามณีเล่าให้เพื่อนฟังในสิ่งที่ตัวเองพบเจอ

"มันไม่ปกติแล้วแหละฟ้า ไปหาพ่อของน้ำมนต์กันเถอะ" เนยกรอบ ยอมที่จะเชื่อศาสตร์พวกนี้ เพราะเธอรู้จักฟ้ามณี มาตั้งแต่ปี 1 จนจะขึ้นปี 4 อยู่แล้ว เพื่อนของเธอคนนี้ไม่ใช่คนงมงาย ไม่ใช่คนสติไม่ดี เรื่องราวแบบนี้ใครไม่เจอกับตัว ไม่ได้สัมผัสใกล้ชิด ก็คงไม่เข้าใจ เหมือนเธอในเมื่อก่อนที่ไม่เชื่อเรื่องพวกนี้เลยแม้แต่น้อย แต่พอมาเกิดเรื่องราวแบบนี้กับเพื่อนสนิทของเธอเอง เธอก็เริ่มจะเชื่ออะไรพวกนี้ขึ้นมาบ้างแล้ว

"ไปมั้ยฟ้า เดี๋ยวเรานัดพ่อเราไว้ให้" น้ำมนต์ถามเพื่อนอย่างเป็นห่วง เพราะเรื่องพวกนี้ ไม่สามารถดูแทนกันได้ หากเจ้าตัวไม่อนุญาต คนที่ไปทะลึ่งดูหรือเปิดดวงคนอื่ก็ติดกรรมของคนอื่นไปอีกด้วย ของพวกนี้ ต้องให้เจ้าของดวง เจ้าของร่างกายไปอนุญาตเอง

"ค่าครูแพงมั้ย น้ำมนต์เราไม่เคยไปอะไรแบบนี้เลย"ฟ้ามณีถามเพื่อนตรงๆ

"ค่าครูของพ่อเรา ใช้ดอกไม้สีขาว 5 คู่ เทียน 5 คู่ แล้วเอาดอกไม้ 1 คู่ เทียน 1 คู่ใส่ในกรวยใบตอง เอาธูปในกรวย 3 ดอก ปักลงในกรวยแต่และอัน จะได้กรวยทั้งหมด 5 อัน แล้วนำมาวางใส่พาน ใส่เงินเหรียญบาท 5 เหรียญ แค่นั้นเอง ไม่ได้มีอะไรนอกเหนือจากนี้" น้ำมนต์อธิบายเพื่อนทั้งสอง

"อ่าวแล้วเอาแค่นี้จะเอาเงินไหนใช้อะน้ำมนต์" เนยกรอบถามอย่างสงสัย

"ครูบาอาจารย์ของพวกเราไม่ให้เราโลภนะ ให้เอาแค่นี้ ส่วนเงินก็จะมีลูกศิษย์คนอื่นที่ประสบผลสำเร็จตามที่พ่อครูแนะนำ ก็กลับมาซื้อของให้บ้าง ถวายปัจจัยบ้างอะ"

น้ำมนต์อธิบายเนยกรอบอย่างละเอียด

"งั้นเธอจองให้เราได้มั้ย เราว่า เราต้องเข้าไปหาพ่อครูของเธอแล้วละ มันไม่ไหวแล้ว" ฟ้ามณีบอกเพื่อนรัก

"ได้สิ เดี๋ยวเลิกเรียนเราไปกัน เดี๋ยวเราจองคิวไว้ให้" น้ำมนต์บอกเพื่อน

"โอเค เดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะไว้เจอกันที่ มอ"ฟ้ามณี บอกเพื่อนแล้ววางสายไป

ตึกคณะเศษฐศาสตร์ ในมหาวิยาลัย

คาบเรียนบ่าย

ฟ้ามณี เนยกรอบ และน้ำมนต์ นั่งเรียนวิชา มาตราปริวรรตทองคำอย่างตั้งใจ

อาจารย์บรรยาย แล้วเปิดสไลด์ให้ดู นอกเหนือจากที่มีในตำราเรียน

คาบนี้ไม่มีอะไรมาก อาจารย์สอนแล้วสั่งงานให้ทำส่งในคาบหน้า แล้วอนุญาตให้นักศึกษา กลับ หรือไปเรียนคาบต่อไปได้

"แกพร้อมมั้ยฟ้า ฉันตื่นเต้นจัง ตั้งแต่เกิดมานอายุ 21 ไม่เคยไปอะไรแบบนี้เลย มันจะเหมือนในละครมั้ย" เนยกรอบ ถามฟ้ามณี และน้ำมนต์ไปในคราวเดียวกัน

"ไม่พร้อมก็ต้องพร้อมแก อยากรู้สุดๆไปแล้ว ตอนนี้" ฟ้ามณีบอกเนยกรอบตามที่เธอรู้สึก

"มันไม่เชิงไม่เหมือน และไม่เชิงเหมือนในละครเสียที่เดียว แล้วแต่เคส แล้วแต่กรณี เดี๋ยวไปถึงก็จะเข้าใจ"น้ำมนต์ตอบเพื่อน

"เออ น้ำมนต์ แล้วดอกไม้เราต้องทำไปเองเลยมั้ย"ฟ้ามณี ถามเพื่อน

"ทำไปเองก็ได้นะดวงมณี แต่ถ้าไม่สะดวกทำ ที่บ้านพ่อครูมีคนทำไว้อำนวยความสะดวกให้บูชา ชุดละ 89 บาท "น้ำมนต์อธิบายรายละเอียดแก่เพื่อนรัก

"ออ งั้นไปบูชาที่บ้านพ่อครูก็สะดวกดีนะ ราคาถูกด้วย"ฟ้ามณีบอกความต้องการกับเพื่อน

ทั้งสามเพื่อนรักใช้เวลาไม่นานก็ถึงบ้านของน้ำมนต์ ฟ้ามณี มองบรรยากาศ เป็นบ้านสวนร่มรื่น เงียบสงบ

"สวัสดีครับแม่ วันนี้พ่อไม่มีแขกเหรอจ๊ะ" น้ำมนต์ถามมารดาอย่างสงสัย เพราะปกติคนจะเต็มบ้านแล้ว

ฟ้ามณี และเนยกรอบยกมือไหว้มารดาของเพื่อนรัก

"ไหว้พระนะจ๊ะลูก วันนี้พ่อครูไม่รับแขก บอกว่ามีแขกสำคัญมาจองคิวจากแดนไกล" มารดาของน้ำมนต์ตอบบุตรชายเพียงเท่านี้

"แม่จ๊ะ ฟ้ามณีจะขอบูชาขันค่าครูจ๊ะ" น้ำมนต์บอกแกมารดา

"แม่ให้คนยกไปรอแล้วละลูก ค่าบูชาไม่ต้องจ่าย ท่านมาจ่ายไว้รอแล้วลูก ไปเถอะขึ้นไปหาพ่อครู"

ฟ้ามณี เนยกรอบ และน้ำมนต์มองหน้ากัน

แล้วน้ำมนต์ก็พาเพื่อนขึ้นบ้านชั้นบนไปหาพ่อครู

เมื่อขึ้นมาด้านบน "ขออนุญาตครับพ่อครู" น้ำมนต์ยืนกล่าวที่หน้าประตูก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง

เมื่อก้าวเข้ามาในห้อง ฟ้ามณี มองเห็นผู้ชายสูงอายุใส่ชุดสีขาวนั่งอยู่ ดูมีบารมีแห่งพลังบุญมาก ถ้าเดาไม่ผิดคงเป็นพ่อของน้ำมนต์

ด้านหลัง พ่อครู มีพระพุทธรูป และเศียรครูมากมาย พร้อมด้วยบายศรีวางเรียงราย

"มากันแล้วเหรอลูก"พ่อครูของน้ำมนต์เอ่ยถักทายเด็กๆทั้งสาม แล้วมองเลยไปที่หลังฟ้ามณี

"ท่านนี้เอง มาด้วยวันนี้" พ่อครูเอ่ยออกมา เล่นเอาฟ้ามณี และเนยกรอบมองหน้ากันโดยอัตโนมัติ

เมื่อฟ้ามณี เนยกรอบ และน้ำมนต์นั่งลงเรียบร้อย

"ว่ายังไง มาหาคำตอบได้แล้วเหรอแม่หนู" พ่อครูพูดกับฟ้ามณี

น้ำมนต์มองหน้าพ่ออย่างอึ้งๆ "พ่อครูรู้ได้ไงครับ ผมยังไม่เล่าอะไรให้ฟังเลย" น้ำมนต์ถามบิดาอย่างสงสัย

" 5555 ก็มีตัวแทนมาเล่าให้ฟังก่อนพวกเจ้ามาแล้วนะสิ" พ่อครูขำไปตอบไป

"ตัวแทน คือใคร" เนยกรอบถามอย่างเริ่มจะขนลุก

"เอ้าแม่หนูยกพานอธิฐาน อยากรู้เรื่องไหน เรื่องอะไร" พ่อครูบอกฟ้ามณี

ฟ้ามณีทำตามอย่างตั้งมั่น

ฟ้ามณี ตั้งจิตอธิฐาน ข้าพเจ้านางสาวนราวดี พิมพ์พิมนต์จันทรา อายุ 21 ปี ภูมิเลาเนาอยู่จังหวัดนครราชสีมา ขอตั้งจิตอธิฐานเปิดให้รู้ทุกเรื่องราวที่อยากรู้ ให้ทราบถึงเหตุผลกับสิ่งที่เกิดขึ้น ด้วยเรื่องอันใด สาเหตุใด ต้องการในสิ่งใด โปรดบอกให้รู้แจ้งให้กระจ่างด้วยเถิด สาธุ

เธออธิฐานเสร็จ แล้วยกพานให้พ่อครู ทันทีที่พานถึงมือพ่อครู ห้องที่ปิดหน้าต่าง เปิดแต่พัดลมเพดาน แต่เกิดลมพัดมาจากด้านข้างทั้งสองข้างค่อนข้างแรงๆ

ซึ้งฟ้ามณี เนยกรอบ และน้ำมนต์ เกิดความสงสัยเป็นอย่างมาก ว่ามีลมได้อย่างไร ผิดกับพ่อครูที่หัวเราะ แล้วพูดว่า

"ท่านอนุญาตแล้ว แม่หนู เอ็งจะได้รู้ทุกสิ่ง"

ฟ้ามณี ถึงกับยิ้มออกมาแล้วถาม

"ถามเรื่องที่หนูฝันซ้ำๆจ๊ะพ่อครู" ฟ้ามณีเริ่มถามอย่างอยากรู้

"ที่เอ็งฝัน ว่ามีคนมาเรียกชื่อเอ็งว่าหยาดมณี ว่าหยาดมณี ซ้ำๆนะรึ แล้วเอ็งจำได้หรือเปล่า ว่าเคยฝันเห็นหนุ่มรูปงามอยู่ครั้งนึง ลองทวนความจำหน่อยสิ"

พ่อครูยังไม่ตอบแต่ถามกลับฟ้ามณี ฟ้ามณีนั่งคิดสักพัก

"ออ มีจ๊ะ พ่อครู ตอนหนูอายุ 20 ในวันเกิดพอดีเลยจ๊ะ ในตอนนั้นฝันว่า มีชายหนุ่มรูปงาม หน้าตาออกไปทางแนวฝรั่งเลย หุ่นกำยำ นุ่งคล้ายๆโจงกระเบน มีสังวาลย์ไม่ใส่เสื้อ มายืนยิ้มให้ภาพติดตามาก เขาไม่ได้พูดอะไร แต่ในใจรับรู้ได้ว่า พี่รอเจ้า ประมาณนี้ค่ะพ่อครู" ฟ้ามณีตอบพ่อครู อย่างทบทวนความจำ

" 5555 ท่านก็มาแนะนำตัวตั้งนานแล้วนิ นั่น คือองค์นครา ชื่อที่เจ้าสงสัย" พ่อครูตอบพร้อมเสียงหัวเราะที่ดังกังวาล