“หึ! ถ้ารักกันขนาดนี้ไม่ย้ายไม่อยู่บ้านพี่เมฆของหนูไปเลยล่ะลูก”
“...ก็ถ้าคุณพ่ออนุญาตหนูจะรีบเก็บของไปอยู่บ้านโน้นกับพี่เมฆของหนูเลยค่ะ คุณพ่ออนุญาตให้เขาเป็นลูกเขยเต็มตัววันนี้เลยได้ไหมคะ”
“ยัยผิง! / น้องผิง!” คุณพ่อคุณแม่อุทานออกมาพร้อมกันส่วนฉันก็รีบก้มหน้างุดทันที
“ผิงขอโทษค่ะ...ก็คุณพ่อพูดออกมาเอง”
“...อ่าส์! ลูกสาวมิ่นได้นิสัยใครมา?” คุณพ่อพูดกับคุณแม่ ไม่ได้ถามหรอกประชดมากกว่า
“ก็พี่เวลพูดแบบนั้นเองนี่คะ” ขอบคุณคุณแม่คนสวยแถมยังใจดีมาก ๆ ของลูกสาวด้วยนะคะที่ถือหาง เอ๊ย! ที่ปกป้องลูกสาว ^_^!
“หึ!” ท่านแค่แค่นเสียงแล้วไม่พูดอะไรฉันเลยรวบรวมความกล้ากับลูกบ้าของตัวเองมองท่านอีกครั้ง
“แล้วคุณพ่อ... / ไปอาบน้ำไปจะได้ลงมากินข้าวกับพ่อแม่”
“แต่... / ไปอาบน้ำ” คุณพ่อเน้นย้ำคำพูดเดิมฉันเลยจำใจพยักหน้ารับคำสั่ง
“...ค่ะ”
“ไปอาบน้ำก่อนนะลูกนะแล้วมากินข้าวกัน” เสียงหวานของคุณแม่เหมื
