“จะบอกว่าทุกคนที่เคยคบมาเป็นแค่เพื่อนที่เอามาแกล้งเป็นแฟนเพื่อให้พี่เลิกคิดอะไรกับเราใช่ไหม รำคาญสายตาของพี่เลยต้องแกล้งเป็นแฟนกับคนอื่น?”
“ค่ะ”
“หึ! ไม่เห็นต้องลงทุนขนาดนั้นเลยน้ำผิง แค่ที่ผ่านมาดูถูกพี่สารพัดพี่ก็รู้แล้วว่าเราไม่คิดจะเอาพี่หรอก พี่เจียมตัวของพี่เสมอ แต่ไม่เป็นไร ได้รู้แบบนี้ก็ดี เอาเป็นว่าไม่ต้องห่วง...ต่อไปนี้พี่จะไม่ใช้สายตาแบบนั้นมองเราให้เรารำคาญตาอีก”
“...” ไปกันใหญ่แล้วพี่เมฆ เฮ้อ~ คนเก่งแถมฉลาดมาก ๆ บทจะน้อยใจหรือรู้สึกแย่กับเรื่องบางเรื่องขึ้นมาเขาก็ไม่สนใจอะไรเลยเหมือนกันนะคะ
“...กลับบ้านดี ๆ ครับ” แววตาเจ็บปวดของเขามองมาที่ฉันก่อนที่พี่เมฆจะหันหลังให้อีกครั้ง
“ดื้อกว่าผิงก็คงเป็นพี่เมฆของผิงนี่แหละ” เขาจะเปิดประตูฉันก็พูดขึ้นทางนั้นก็หยุดชะงัก
“หันกลับมาหาผิงเดี๋ยวนี้เลยคนดื้อ เปิดห้องราคาเป็นหมื่นแล้วจะหนีกลับเหรอ? ใช้เงินเปลืองเกินไปรึเปล่า” ฉันแกล้งดุแ
