“อ่าส์~ แตกในนะผิง พี่...อ่าส์~” พั่บ พั่บ พั่บ! พั่บ พั่บ พั่บ! “อ่าส์~ ผิงจ๋าพี่ขอ อ๊ะ! ขอแตกในตัวหนูนะครับ อ๊ะ! อ๊าส์!!!” ฉัน...จำได้ ฉันจำได้ถึงจะไม่ทั้งหมดว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น ถึงจะไม่รู้ว่าฉันกลับบ้านได้ยังไงและทุกอย่างเริ่มต้นที่ตรงไหน แต่ฉันจำได้ว่าฉันกับเขาที่ยังนอนเปลือยอยู่ข้างฉัน...เรามีอะไรกันแล้ว “...” ยังไงต่อดีน้ำผิง ? ?? ??? ???? ????? กรี๊ด อาละวาด หรือร้องได้ฟูมฟายดี? ตอนนี้ฉันสับสนไปหมดเลยรู้ไหม ฉันตื่นขึ้นมาด้วยความระบมไปทั้งร่างแล้วฉันก็ต้องตัวแข็งทื่อหลังจากพยายามรวบรวมสติและฟื้นฟูความทรงจำของตัวเอง เชื่อไหมคะว่าฉันตื่นมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วไม่รู้ว่าตอนนี้เช้าสายบ่ายหรือเย็นกันแน่ ฉันไม่รู้อะไรเลยนอกจากสับสนกับตัวเองว่าจะเอายังไงต่อกับชีวิตดี “อืม~” หมับ! “...” เฮือก!! ฉันกำลังคิดอะไรไปร้อยแปดพันเก้าคนข้าง ๆ ก็ส่งเสียงครางงัวเงียในลำคอแล้ววาดมือม