ลอบทำร้าย/อยู่กับผมอย่าดื้อนะครับ!!
1397 คำ
ผับของเจ้าคุณ
หย๊าาา.....อ้าาาา.....อ้ะๆๆ
ชายหนุ่มทั้งสองนั่งอยู่ในห้องกระจกพร้อมกับดูหนังสดที่มีนางเอกคือดาว ตอนนี้ดาวได้เป็นเบอร์หนึ่งของที่นี่แถมยังมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเธียเตอร์อยู่หลายครั้ง
เจ้าคุณ: เอาไงดีวะ ถ้าขืนน้องกูยังคบกับไอ้แบงค์ต่อธุรกิจพวกเรายิ่งมีปัญหาแน่ๆ
เธียเตอร์: มึงไม่ใช่เหรอที่เห็นดีเห็นงามให้น้องมึงไปคบกับมันอะ นี่แค่2เดือนกูขาดทุนไปสิบล้าน!!!
เจ้าคุณ: กูขอโทษเว้ย กูไม่คิดว่าพ่อมันจะเจ้าเล่ห์ขนาดนี้แค่คบกันถึงกับต้องประกาศแถมยังได้เจ้าขาไปช่วยงานอีก
เธียเตอร์: ไอ้เมธี(พ่อของแบงค์) มันมีศัตรูรอบด้านมันเองก็ค้าประเวณีค้าอาวุธ มึงระวังเรื่องความปลอดภัยของเจ้าขาให้ดีเถอะ
เจ้าคุณ: เออ กูได้บอดี้การ์ดมาแล้วล่ะเรื่องเจ้าขาน่าจะหมดห่วง ห่วงอย่างเดียวคืองานของพวกเรานี่แหละ
ทั้งสองหนุ่มยังเคร่งเครียดก่อนจะยกแก้วขึ้นดื่ม
ตืดดด ตืดดด
?เจ้าคุณ: เออว่าไง!
?ไฟ: บอดี้การ์ดของคุณเจ้าขาถูกยิงอาการสาหัสครับ
?เจ้าคุณ: ฮะ!!! แล้วเจ้าขาปลอดภัยไหม!
?ไฟ: ผมพากลับบ้านแล้วครับตอนนี้อยู่กับคุณแบงค์
หลังจากวางสายเจ้าคุณก็รีบลุกขึ้นโดยมีเธียเตอร์รีบเดินทางตามมา
เธียเตอร์: เกิดอะไรขึ้นเจ้าขาเป็นอะไร!
เจ้าคุณ: เจ้าขาโดนลอบยิงแต่ดันไปโดนบอดี้การ์ดอาการสาหัส กูต้องรีบกลับก่อน
เธียเตอร์: ให้กูไปด้วยไหม
เจ้าคุณ: มึงไม่ใช่บอดี้การ์ดของเจ้าขาแล้วนะ
เธียเตอร์: เอาเถอะเรื่องของกูสักวันเจ้าขาก็ต้องรู้สู้บอกความจริงไปเลยดีกว่า
เจ้าคุณ: เอางั้นก็ได้
เมื่อทั้งสองคนมาถึงเธียเตอร์ก็เผลอกำหมัดแน่นเมื่อเห็นภาพของเจ้าขากำลังซบอกของแบงค์อยู่
เจ้าขา: พี่คุณคะ มีคนจะฆ่าเจ้าขาฮือๆๆ //ฉันรีบลุกไปกอดพี่ชายไว้แน่นไม่ยอมปล่อยมือ
เจ้าคุณ: พี่รู้แล้ว แบงค์เรากลับไปก่อนเถอะเดี๋ยวพี่จะคุยกับเจ้าขาก่อน
แบงค์: ผมเป็นห่วงเจ้าขา ผมไม่น่าปล่อยให้เจ้าขานั่งรอเลย
เธียเตอร์: ก็รู้ตัวนี่!!
แบงค์: ไม่รู้ว่าเป็นฝีมือใครหรือจะเป็นฝีมือพวกขี้แพ้แถวนี้หรือเปล่าก็ไม่รู้!!
เธียเตอร์: มึงพูดอะไร!!! //ผมเดินเข้าไปหาไอ้แบงค์ก่อนจะดึงคอเสื้อมัน
เจ้าคุณ: พอ!!! แบงค์พี่ขอล่ะกลับไปก่อน
แบงค์: ครับ เราไปก่อนนะเจ้าขา
หลังจากที่แบงค์กลับไปสองหนุ่มก็นั่งลงก่อนจะอธิบายเรื่องราวและธุรกิจของครอบครัวแบงค์ให้ฟัง หญิงสาวก็ได้แต่อึ้งพูดอะไรไม่ออก
เจ้าขา: แล้วทำไมนายถึง.....//ฉันมองการแต่งกายด้วยชุดราคาแพงแถมนาฬิกาที่อดีตบอดี้การ์ดของฉันใส่อยู่ราคาเกือบ20ล้าน
เจ้าคุณ: คืองี้ นี่คือเพื่อนของพี่เองพี่ให้มันมาคอยดูแลเราเพราะพ่อยังไม่ส่งบอดี้การ์ดมาพี่ไม่ไว้ใจใครเลยให้เพื่อนสนิทมาคอยดูแลเรา ขอโทษนะที่พี่น้องโกหก
เธียเตอร์: ฉันขอโทษแล้วกันที่ต้องปิดบัง แต่ถ้าบอกไปตรงๆว่าฉันเป็นเพื่อนของพี่ชายเธอพ่อเธอก็คงไม่ยอม
เจ้าขา: เข้าใจค่ะแต่ทำไมพี่คุณถึงไว้ใจเพื่อนขนาดนี้คะ
เจ้าคุณ: ทำไมเหรอ?
เจ้าขา: เปล่าค่ะถ้าไม่มีอะไรแล้วเจ้าขาขอตัวก่อนนะคะ
เจ้าคุณ: นี่มึงทะเลาะอะไรกับน้องกูวะ//ผมรีบถามเพื่อนหลังจากที่น้องสาววิ่งหนีขึ้นห้องไป
เธียเตอร์: คงเรื่องที่กูไปแกล้งไอ้แบงค์แหละ //นั่นสิผมก็ไม่รู้จู่ๆเธอก็ผลักไสไล่ส่งผมทั้งๆที่คืนนั้นของเรามันก็ออกมาดีทั้งสองฝ่าย
เจ้าคุณ: มึงช่วยกลับมาดูแลน้องกูก่อนได้ไหม กูขอ.....
เธียเตอร์: อีกแล้วเหรอวะ!!
เจ้าคุณ: นะมึง มึงก็เห็นว่ามีคนคิดร้ายกับเจ้าขา ช่วยกูหน่อยเหอะ
เธียเตอร์: กูเป็นแค่นักธุรกิจมึงก็รู้
เจ้าคุณ: แต่คนของมึงเก่งมาก บอดี้การ์ดของมึงถูกฝึกมาอย่างดี อีกอย่างไอ้แบงค์มันจะได้ห่างๆกับน้องกูด้วย
เธียเตอร์: เออก็ได้
เจ้าคุณ: เดี๋ยวกูให้คนไปจัดห้องให้มึงแล้วกัน มึงอยู่ที่นี่ในฐานะเพื่อนกู พี่ชายน้องกู คนดูแลน้องกู เคนะ
เธียเตอร์: โห่หลายหน้าที่จังวะ!!
เจ้าคุณ: งานที่ห้างมึงพยายามพาน้องกูไปทำนะอย่ามารู้เรื่องผับ ห้ามเด็ดขาดเลยนะ
เธียเตอร์: เออ!!
ผมจัดการหาบอดี้การ์ดฝีมือดีมาอีก4คนไว้คอยดูแลผมกับเจ้าขา แม้ว่าเธอจะยอมทำตามคำสั่งของพี่ชายแต่ผมกับเธอก็แทบจะไม่ได้คุยกันเลย คุยกันแค่เรื่องงานเท่านั้น
ส่วนแบงค์ตอนนี้ก็เกิดปัญหาใหญ่เพราะระบบการทำงานเริ่มมีปัญหา ลูกค้าค่อยๆหายไปจนพ่อต้องเรียกคณะผู้บริหารมาคุย
เมธี: ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้ ยอดขายหายไปเกือบครึ่ง!
"ตอนนี้คนแห่ไปเข้าห้างเธียเตอร์กันหมดครับ" หนึ่งในผู้ร่วมประชุมเอ่ยปาก
แบงค์: พ่อจะให้ผมทำยังไงครับตอนนี้พี่ชายของเจ้าขาก็ไม่อยากให้เจ้าขาออกไปไหน
เมธี: แกต้องดึงเจ้าขามาให้ได้ฉันจะคุยกับเจ้าขาเรื่องหมั้นให้
แบงค์: จริงเหรอครับพ่อ
เมธี: ธุรกิจก็คือธุรกิจ!
แบงค์ถึงกลับสะอึกแต่อย่างน้อยได้เจ้าขามาครอบครองก็ถือว่าคุ้มที่สุดแล้ว
เธียเตอร์เซ็นทรัล
เธียเตอร์: งานของเธอคือดูแลเรื่องเอกสารการเงินพวกนี้
เจ้าขา: ค่ะ!
เธียเตอร์: คงไม่ค่อยมีเวลาเจอแฟนหวังว่ามันคงไม่เทซะก่อนนะ
เจ้าขา: แบงค์เป็นคนดีค่ะไม่เลวเหมือนคุณ
เธียเตอร์: ด่าไปเถอะฉันไม่เจ็บหรอก
สาวน้อยมองชายหนุ่มด้วยสายตาไม่พอใจก่อนจะหยิบเอกสารบัญชีขึ้นมาตรวจสอบ
ติก!!
?แบงค์: เราได้ข่าวว่าเธอต้องไปทำงานกับคุณเธียเตอร์เหรอ
?เจ้าขา: ใช่ คิดถึงนายจังเลย
?แบงค์: คิดถึงเหมือนกัน เย็นนี้ว่างไหมเราอยากชวนไปทานข้าว
?เจ้าขา: ช่วงนี้เรายังไม่อยากไปไหนเลย พี่ชายส่งบอดี้การ์ดมาคุมเข้มมาก
?แบงค์: งั้นไว้นัดกันใหม่นะเราทำงานก่อน
ทันทีที่สาวน้อยวางโทรศัพท์ชายหนุ่มก็จ้องมองก่อนจะกระตุกยิ้ม พร้อมกับเบนสายตาไปที่คอมพิวเตอร์
เธียเตอร์: อยู่กับฉันห้ามดื้อเพราะฉันไม่ใช่บอดี้การ์ดแล้วเข้าใจไหม!
เจ้าขา: อืม!!
หลังจากเสร็จงานทั้งสองก็รีบกลับมาบ้านของเจ้าคุณ ชายหนุ่มหยิบเอกสารขึ้นมาทำงานต่อบนห้องไม่นานเจ้าขาก็ต้องขนงานเข้ามาให้ชายหนุ่มตรวจสอบ
เธียเตอร์: เจ้าขา....
เจ้าขา: คะ!
เธียเตอร์: เปล่าไม่มีอะไร อะตรวจงานตรงนี้ต่อถ้าตรงไหนมันไม่ตรงกันกับบัญชีกลางก็บอก
เจ้าขา: ค่ะ
ระหว่างที่สาวน้อยนั่งทำงานชายหนุ่มก็เผลอมองสาวน้อยอยู่หลายครั้งจนต้องสะบัดหน้าพร้อมกับตั้งสติก่อนจะก้มหน้าทำงานต่อ
เมื่องานของสาวน้อยเสร็จสิ้นเธอก็เดินเอามาส่งให้ชายหนุ่มตรวจอีกรอบก่อนจะหันหลังกลับแต่กลับถูกมือของชายหนุ่มดึงมานั่งตักพร้อมกับโอบรัดเอวไว้
เธียเตอร์: อยู่กับฉันห้ามดื้อนะไม่งั้นจะโดน!! //ผมเน้นเสียงพร้อมกับกระซิบข้างหูเธอเบาๆ
เจ้าขา: แล้วถ้าฉันอยากดื้อล่ะ นายจะทำอะไรฉันเหรอ? //ฉันหันไปมองหน้าเพื่อนพี่ชายก่อนจะขยับริมฝีปากไปใกล้ๆ
เจ้าขา: ขอตัวดีกว่ามีอะไรก็เรียกนะคะ
ฉันรีบลุกหนีทิ้งให้คุณเตอร์อยู่กับอารมณ์ค้างเติ่งอยู่แบบนั้น หึ!!!
เธียเตอร์: คิดจะยั่วฉันเหรอเจ้าขา เธอจะได้ร้องขอชีวิตอีกแน่!! //ผมยิ้มอย่างมีเลศนัยก่อนจะหยิบงานที่เธอส่งมาตรวจ
- ผู้เขียน
