หลังจากที่เจ้าคุณกลับมาก็รู้ข่าวเรื่องน้องสาวไม่สบายจึงรีบเข้ามาเยี่ยมเจ้าคุณก็ต้องแปลกใจเมื่อเพื่อนสนิทนั่งทำงานอยู่ข้างๆน้องสาวของตน
เจ้าคุณ: ทำไมมึงมาอยู่ในห้องน้องกู!
เธียเตอร์: มาเฝ้าไงน้องมึงไข้ขึ้นแล้วเพ้อเจ้อไปเรื่อย
เจ้าคุณ: ทำไมไม่พาไปโรงพยาบาลมานอนซมไข้อยู่ได้!
เธียเตอร์: ดีขึ้นแล้วล่ะ
เจ้าคุณ: แล้วนั่นคอมึงไปโดนอะไรมา //ผมมองคอเพื่อนที่มีรอยแดงๆ
เธียเตอร์: เมื่อคืนกูแวะไปหาเด็กมา//ผมหลบหน้าเพื่อนด้วยการก้มลงไปดูเอกสาร
เจ้าคุณ: กูกลับมาแล้วมึงกลับห้องมึงไปได้แล้ว เดี๋ยวกูอยู่กับน้องกูเอง!
สายตาของเจ้าคุณที่มองเธียเตอร์ดูแปลกไป เธียเตอร์เองก็ได้แต่นิ่งไม่สนใจหยิบเอกสารกับโน๊ตบุ๊คกลับห้องตัวเอง
เจ้าขา: พี่....
เจ้าคุณ: พี่อยู่นี่เจ้าขาเป็นไงบ้างไปหาหมอไหม//ผมจับหน้าผากน้องสาวก่อนที่เธอจะค่อยๆลืมตาขึ้นมามองผม
เจ้าขา: พี่คุณ....พี่เตอร์ล่ะคะ
เจ้าคุณ: มีอะไรกับ
