SAY - JELLY 14 อาโป
1511 คำ
“อาโปใจเย็นหน่อยได้ไหม?” ฉันจับมือของเขาก่อนจะพูดอย่าใจเย็นทั้งที่ความจริงแล้วฉันอยากจะซัดหน้ามันให้แหกไปที
“จะให้กูใจเย็นทั้งที่ปากมึงไปจูบใครมาอะนะ?!” ฉันมองเขาก่อนจะยิ้มออกไปมันไม่ใช่ที่อ่อนหวานหรอกนะแต่มันเป็นยิ้มอย่างเยาะเย้ยนิดหน่อยต่างหาก
“นี่อาโป...” ฉันเปลี่ยนจากจับมือของเขาเป็นหน้าแทนลูบเบา ๆ ช้า ๆ ไปทั่วหน้า
“...?”
“ตอนนี้เรายังไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย อย่าลืมสิว่าเราแค่ตกลงคุย ๆ กันยังไม่ได้คบกันสักหน่อยเพราะงั้นฉันจะจูบกับใครมันก็เรื่องของฉัน!!” พรึ่บ!! ฉันสะบัดหน้าออกจากมือของเขา
“เยลลี่!!”
“ชู่ววว~ ฉันไม่ชอบความเสียงดังเท่าไหร่ถ้านายยังทำตัวแบบนี้อยู่ละก็ฉันจำเป็นต้องเลิกคุยกับนายซะ!!”
ปึก!!ฉันบอกแบบนั้นก่อนจะลงจากรถของเขาและเดินออกจากหอทันทีเพราะรู้ว่าเขาจะมารับฉันเลยไม่ได้หยิบกุญแจของตัวเองมาด้วย
ตึก ๆ ๆ ๆ
หมับ!!
“จะไปไหน?!” เขาตามมาก่อนจะกระชากแขนของฉันให้หันไปหาก่อนฉันจะปล่อยน้ำตาร่วงลงมาอาบแก้ม เมื่อกี้ตอนเดินฉันแอบหยอดน้ำตาเทียมไปเพราะรู้ว่าเขาจะตามมาแน่คนที่ชอบเอาชนะไม่มีทางปล่อยฉันไปง่าย ๆ หรอก
“ฮึก!!ฮือออ” ฉันแกล้งร้องไห้ออกมา
“ปะเป็นอะไร?”
“ฮึก!!เราแค่เสียใจอ่ะที่อาโปพูดแบบนั้นออกมา เราพยายามเข้มแข็งตอบกลับไปแบบนั้นทั้งที่ไม่ใช่ความจริงเลยด้วยซ้ำ ฮึก!! เราแค่อยากประชดเธอแต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้ ฮืออ” ฉันซุกอกของเขาก่อนจะร้องไห้ออกมา
“ไม่ได้ไปจูบใครมาหรอกเหรอ?” เขาพูดเสียงปกติก่อนจะลูบหลังของฉันเบา ๆ
โง่...
“เรามีแค่เธออ่ะจะให้เราไปจูบใครได้อ่ะ ฮึก!! แต่อาโปนั่นแหละที่คิดไปเองและทำร้ายเรา เราเลยประชดกลับไป”
“โถ่เว้ย! เราผิดเองขอโทษนะแล้วถ้าไม่ได้จูบไปโดนอะไรมา?” เขาโมโหตัวเอง
“ก็แค่กินยำไข่มดแดงและมันมีมดติดมาด้วยมันกัดปาดเราและเราก็แพ้อีกเลยปากบวม...” ฉันก้มหน้ามองพื้น
“เยลลี่โถ่เอ้ย! จะดูเอ็นดูเกินไปแล้วนะ” เขาเปลี่ยนมาเป็นยิ้มแล้ว
“เราอายนะ...” ส่วนนายอะโง่
“ไม่เห็นน่าอายเลยเราสิต้องขอโทษที่เข้าใจผิดและทำแบบนั้น...” ตุบ!! เขาทิ้งตัวคุกเข่าที่ริมถนนผู้คนมองกันยกใหญ่เลย
“ทำอะไร?” ฉันถามเขา
“เราขอโทษนะ”
“เรา...ไม่คิดเลยว่าเธอจะใช้ความรุนแรงกับเรา เราบอกตรง ๆ ว่าตกใจมากเลยและกลัวมากด้วยแต่เราก็ไม่เคยแสดงท่าทางอ่อนแอออกไปให้เธอเห็น แต่ถึงอย่างนั้นเราก็อยากทบทวนเรื่องของเราว่าควรไปต่อหรือพอแค่นี้” ฉันปัดมือของเขาออกและถอยหลังออกมาจากอาโป
“เยลลี่...”
“ไหนจะพ่อของเธอ ไหนจะที่ทิ้งเธอไม่เชื่อใจเราอีก เราไม่รู้ว่าในอนาคตเราจะไปกันรอดไหม...”
“เรื่องพ่อเราจะไปคุยเอง”
“งั้นเธอก็ไปคุยก่อนเถอะและค่อยกลับมาหาเรา” ฉันบอกก่อนจะโบกวินมอไซต์ที่ผ่านมาพอดี
“เยลลี่เดี๋ยวเราไปส่ง” หมับ!! อาโปลุกขึ้นมาจับมือของฉันเอาไว้
“ไม่ล่ะเราอยากอยู่คนเดียวใช้ความคิดหน่อย” คำตอบสุดคลาสสิกอยากอยู่คนเดียว
“แต่ว่า...”
“ไปมหาวิทยาลัย T ค่ะพี่” ฉันขึ้นมอไซต์ก่อนจะบอกเป้าหมายของตัวเองไป
ชาดหาด
ฉันไม่ได้ไปมหาวิทยาลัยหรอกเพราะไปก็ไม่ได้เรียนอยู่แล้วและที่ฉันบอกพี่วินตอนนั้นเพราะแค่ไม่อยากให้อาโปตามมาเท่านั้นเอง เมื่อออกห่างจากอาโดสักระยะฉันก็บอกเปลี่ยนเส้นทางมาที่ชาดหาดแทน มาเจอลมเย็น ๆ ให้ตีหน้าบ้างเผื่อว่าจะใจเย็นขึ้นมาหน่อย
ซ่าา~ซ่าา~ซ่าา~
อาโป
มหาวิทยาลัย T
ผมมาถึงมหาวิทยาลัยแล้วแต่ปรากฏว่าเยลลี่ไม่ได้มาเรียน
“โถ่เว้ย!!ไปไหนวะ?!” ผมสบถออกมาอย่างอารมณ์เสียแปลว่าเธอเปลี่ยนเส้นทางสินะ เหอะ!! คิดว่าผมจะยอมปล่อยเธอไปหรือไง?!
เยลลี่เธอต้องเป็นของผมเท่านั้น เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ผมสนใจตั้งแรกเจอเธอเป็นคนแรกที่เอาชนะไอ้เซย์คนที่ผมเกลียดมาตลอดได้และถ้าผมเธอได้มาอยู่ข้าง ๆ ผมเองก็อาจจะเอาชนะมันได้เหมือนกัน ผมมองไอ้เซย์ที่เดินมากับเพื่อนมือกดโทรศัพท์ไม่เห็นแม่งจะหล่อตรงไหนเลย! ไหนจะเรียนเก่งอีกผมก็เก่งไม่แพ้มันหรอกวะ บ้านรวยผมก็รวยโว้ย! แต่คนแม่งชอบไปสนใจมันนักหนามันก็แค่คนธรรมดาเหมือนกันนั่นแหละ แต่ที่สำคัญมันเสือกมาชอบผู้หญิงของผมอีก นี่มันจะเป็นคู่แข่งของผมทุกอย่างเลยใช่ไหมวะ?!
Rrrr
เสียงโทรศัพท์ทำให้ผมละสายตาจากมันและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเป็นพ่อของผมที่โทรมานั่นเอง เหอะ!! จะโทรมาเรื่องของเยลลี่อีกสินะก็ดีเหมือนกันผมเองก็อยากคุยให้รู้เรื่องเหมือนกันเยลลี่ต้องเป็นของผมไม่ใช่ไอ้เซย์!!!
“ครับพ่อ” ผมรับสาย
(มาคุยกันหน่อย!!) เขาบอกผมแค่นั้นก่อนจะวางสายและแน่นอนว่าผมปฏิเสธอะไรไม่ได้อยู่แล้วก็ต้องทำตามเธอไปนั่นเอง
“แม่งเอ้ย!!” ผมมองไปทางไอ้เซย์อีกรอบก่อนจะเดินออกมาไม่เรียนแม่งล่ะ!!!
บ้านอาโป
พรึ่บ!!!
“นี่มันอะไรฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าไปยุ่งกับผู้หญิงคนนี้?!” เมื่อผมมาถึงบ้านพ่อก็ปารูปใส่หน้าของผม มันเป็นรูปที่ผมกับเยลลี่ไปไหนมาไหนด้วยกัน
“นี่พ่อสะกดรอยตามผมเหรอ?” ผมมองรูปพวกนั้นอย่างโมโหพ่อกล้าดียังไงมายุ่งเรื่องของผม??
“นั่นไม่ใช่เรื่องที่แกต้องสนใจ สิ่งที่แกต้องสนใจคือเลิกยุ่งกับผู้ชั้นต่ำนั่น!!!ฉันเตรียมผู้หญิงที่เหมาะสมไว้ให้แล้ว!!” พ่อตะโกนเสียงดัง
“พ่อแต่งเองสิ”
“อาโป!!แกไม่เคยทำให้พ่อต้องผิดหวังเลยสักครั้งเพราะงั้นครั้งนี้ก็เหมือนกันอย่าทำให้พ่อต้องผิดหวังเลิกยุ่งกับผู้หญิงคนนั้นซะ”
“ผมรักเยลลี่!!และเธอต้องเป็นของผมด้วย!!!” ผมบอกพ่อออกไป
“รักแล้วยังไง?!!!มันช่วยให้แกเติบโตมีอนาคตที่ดีได้ไหม?!”
“พ่อ!!พ่อบอกว่าผมไม่เคยทำให้พ่อผิดหวังใช่ไหม?”
“ใช่”
“และครั้งนี้ผมขอไม่ได้เหรอพ่อตั้งแต่เกิดมาผมก็ทำตามที่พ่อต้องการมาตลอด ทั้งเรื่องเลว ๆ ชั่ว ๆ ก็ทำให้หมดพ่ออยากให้ผมไปทำลายบริษัทคู่แข่งอีกคนผมก็ทำให้ได้ พ่อให้ผมไปส่งยานรกนั่นก็ทำให้ วางแผนหนีตำรวจก็ทำให้ทั้งนั้นเพราะงั้นเรื่องนี้ผมขอได้ไหมแค่ให้ผมได้รักคนที่ผมอยากรัก...” ผมขอร้องเสียงอ่อน
ใช่...เบื้องหลังของผมไม่ได้เป็นคนดีพ่อผมไม่ได้ทำธุรกิจอย่างเดียว บริษัทนั่นก็ไปแย่งเพื่อนรักตัวเองมาก ฉ้อโกง ยักยอก พ่อผมทำมาหมดและก็ค้ายาที่กำลังทำอยู่ซึ่งมีผมคอยช่วยทุกอย่าง
“เฮ้ออออ ถ้าเอาเล่น ๆ ไปเอาสิแต่อย่าเอามาจริงจัง”
“เรื่องนั้นผมไม่รู้หรอกตอนนี้ผมแค่ยังตื่นเต้นกับการอยากได้เธอเพราะว่าไอ้เซย์มันก็อยากได้เหมือนกันแค่นั้น” แล้วถ้าไอ้เซย์มันไม่ได้อยากได้ละผมจะยังอยากได้เธออยู่หรือเปล่าบางทีเธออาจจะเป็นเพียงผู้หญิงไม่มีค่าอะไรในสายตาของผมเลยก็ได้
“หึ งั้นก็เล่นให้สนุกซะเหมือนผู้หญิงที่ผ่าน ๆ มาของแก อย่าเครียดและระบายอารมณ์ใส่ผู้หญิงคนนั้นซะ ถ้าเบื่อก็ทิ้งแต่จริงจังพ่อของแค่นี้...” ตุบ! พ่อมาตบไหล่ของผม “ครับผม แล้วยัยผู้หญิงคนก่อนที่ชื่ออะไรนะ..มิ้นท์ป่ะพ่อเอามันไปทำลายหรือยัง?”
“แน่นอนสิแม้จะลำบากนิดหน่อยแต่เพื่อลูกพ่อทำได้อยู่แล้ว หึหึ” ยัยผู้หญิงนั่นก็แค่ของเล่นที่ผมเล่นเบื่อแล้วเท่านั้นแหละ พ่อผมก็สนับสนุนเอามันไปทิ้งให้ ตอนเอาไปทิ้งน่ะมันนิ่งอย่างกับคนตายแหนะ หึหึหึ
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ”
- ผู้เขียน
